Bantu Continua Uhuru Consciousness
Emakhosini
‘Music for the people, by the people, with the people’, zo valt in de hoesnota’s van Emakhosini te lezen. Zo is het maar net. De veelkoppige, uit Soweto afkomstige band Bantu Continua Uhuru Consciousness (BCUC of B-Cook, zo u wil) legt in drie tracks niet alleen de geest van wijlen Fela Kuti bloot, iemand aan we ze ontzéttend schatplichtig zijn, maar in een trek door levert deze gang een van de meest strijdvaardige, militante albums sinds die van Public Enemy het loodje erbij neerlegden.
Het groepsgeluid wordt in sterke mate bepaald door ritme. Correctie: ophitsende ritmes, aangestuurd en aangevuurd door drums en conga’s. De muziek is tijdloos en is vooral terug te brengen op een tribale, ritualistische muzikale score die spiritualisme, vurige raps en opwindende rock (die vaak moddervette baspartijen!!) met elkaar verenigt. De zevenkoppige bende is er een die gelijkenissen vertoont met Sons Of Kemet, zij het dat die laatste vooralsnog veel meer populariteit kent en sterker geënt is op het jazzidioom. Maar de wortels, die zijn vrijwel dezelfde. Meer zelfs: met een beetje inlevingsvermogen snap je waarom een groots songwriter Paul Simon zijn muzikale ideeën destijds liet bezwangeren door Ladysmith Black Mombazo.
Een grote opwinding maakt zich van ons meester als we Emakhonisi beluisteren. Een zoveelste illustratie van het gegeven dat globaliteit, ook en bij uitstek in de muziek, niet langer te negeren valt. Deze groep laat zich inspireren door de menselijke connectie, het menselijke en het volkse staat nadrukkelijk voorop. Het is hen er niet om te doen om zichzelf te verrijken, maar net om inzichtelijk te maken dat authenticiteit nog altijd dé bepalende factor is, zowel binnen als buiten de muziek. Echtheid, jongens en meisjes, dat koop je niet. Het is die boodschap die Bantu Continua Uhuru Consciousness onder meer vooropstelt. Het is de kracht van de muziek, die zich als een intens bevlogen gospel verder spreidt. Strijdvaardige, sociaal bewogen en ja zelfs bij uitstek geestdriftige muziek die mensen in beweging zet. Protestmuziek dus, van de allerbeste soort.
Het is zwarte, magische muziek dat deels een verlengstuk is van de Black Lives Matter beweging. Daar ligt ook de oorsprong van de band: er was een stem die niet gehoord werd. Die is er nu wél. En hoe! Fantastisch hoe deze band met vrijwel minimale middelen (voornamelijk drums dus, maar ook bas en véél, vaak hemelse vocals en door gospel beïnvloede raps) een ontzettend fijn album in elkaar draaien. Al zou u hen vooral live aan het werk moeten zien, het liefst nog in een kleine, drukbevolkte en lekker zweterige club.
It is music for the PEOPLE, by the PEOPLE, with the PEOPLE.