Met hun debuut EP Too Much Is Not Enough zijn ze de status van Rory Gallagher coverband inmiddels wel ontstegen. Maar zo is het natuurlijk eigenlijk stiekem wel begonnen in 2011, toen oud Gallagher banddleden Gerry McAvoy (bass) en Ted McKenna (drums) aan de Nederlandse bluesgitarist/zanger Marcel Scherpenzeel vroegen zich bij hen te voegen om de muziek van Gallagher in ere te houden.

McAvoy kreeg dit idee nadat hij in 2010 met Scherpenzeel op een podium had gestaan en tot de conclusie kwam dat deze Nederlander “the closest thing to Rory you’ll ever hear” was. En de gezamenlijke passie voor de muziek van Gallagher maakte het gelijk tot een succes. De ‘Gallagher vrienden’ haalde het beste in elkaar naar boven en Band Of Friends was geboren.

De kwaliteit van de band bleef niet lang onopgemerkt, binnen de kortste keren waren alle zalen waar de band kwam te spelen tot de nok toe gevuld. Dat leide in 2013 zelfs tot een uitnodiging om op Pinkpop Classic te komen spelen. In Engeland werden ze ondertussen bij de Britse Blues Awards verkozen tot Best Live Band. Maar het alleen maar ‘coveren’ van Gallaghers muziek ging de mannen niet ver genoeg. Er moest nieuwe muziek komen, geschreven in de geest van Gallagher. Dus kropen ze vorig jaar bij elkaar om die nummers te schrijven en op te nemen. En de eerste resultaten zijn dan nu uitgebracht op Too Much Is Not Enough.

Het album bestaat uit 2 delen. Het eerste deel is de EP, waarop 6 hagelnieuwe nummers en als afsluiter de Gallagher cover If I Had A Reason staan. Het EP-tje begint al sterk met opener Dreamcatcher, een bluesrocker dat zomaar terug gevonden had kunnen zijn op de stoffige zolder van Gallagher. Prachtig ruig slidewerk van Scherpenzeel met heerlijk harpspel van gast Tommy Stead. Het Southern Rock achtige I Don’t Cry is misschien een beetje een vreemde eend in de bijt ten opzichte van de andere nieuwe nummers, maar daarin tegen, als je het afzet tegen de country afsluiter en enige cover If I Had A Reason, dan past het ook eigenlijk weer wel. En ook hierin weer mooi harpwerk van Stead, terwijl medeproducer Paul Rose de mandoline ter hand neemt. Een ander nummer dat opvalt is het ZZ Top-achtige Body & Soul.

Het tweede deel is een DVD met een concertregistratie van 11 Gallagher nummers, vorig jaar april opgenomen in Remchingen, Duitsland. Met Let’s Go To Work trapt Scherpenzeel af, waarna McAvoy karakteristiek gelijk het publiek opzweept tijdens de eerste tonen van Continental Op. En dat werk nemen ze letterlijk, want de band is gelijk ‘in business’! En de mannen hebben er zin in. In een razend tempo gaan ze van nummer naar nummer met amper rust tussen de nummers in. Scherpenzeel is in topvorm en niet alleen met zijn vingervlugge gitaarwerk maar zeer zeker ook met zijn stem. De begeleiding met de altijd het publiek opzwepende maar ook op de vingers van Scherpenzeel kijkende McAvoy op bas en de immer rustig lijkende, maar alles raak slaande, McKenna op drums is retestrak. Natuurlijk komen alle grote nummers als Philby, Laundromat, Bad Penny en Shadowplay voorbij. En ook wordt bij de ‘Meester’ zelf stil gestaan als A Million Miles Away aan hem wordt opgedragen. Mocht Gallagher vanaf boven kunnen mee kijken, dan denk ik dat hij zelf zou zeggen: “This band is the closest thing to me you’ll ever hear”!!

Tracklisting Too Much Is Not Enough:

CD:

1. Dreamcatcher
2. Leap Of Faith
3. I Don’t Cry
4. Body And Soul
5. Sing It With The Band
6. Succubus
7. If I Had A Reason

DVD:

1. Continental Op
2. Do You Read Me
3. Off The Handle
4. Bought And Sold
5. Philby
6. Laundromat
7. Secret Agent
8. Tattoo’d Lady
9. Bad Penny
10. A Million Miles Away
11. Shadowplay