Antoine Pierre URBEX ELECTRIC
Suspended (live at Flagey)
Een nieuw album van Antoine Pierre Urbex is altijd iets om naar uit te kijken. Pierre heeft met Urbex een heerlijke overdaad aan de meest geweldige muzikanten uit de Belgische jazz verzameld en het titelloze debuut (2016) en opvolger Sketches of Nowhere (2018) maakten op ons grote indruk. Suspended (live at Flagey) bevat de live-opnamen die in januari gemaakt werden tijdens het vermaarde Brussels Jazz in Flagey, in Brussel.
Het betreft de laatste van drie avonden van zijn Artist in Residence tijdens het festival waar hij met een uitgebreide versie van zijn band Urbex, de zogenaamde XLversie, het Miles Davis album Bitches Brew en de opkomst van de electronic jazz als uitgangspunt had genomen om nieuwe composities te schrijven en de vibe van die magnifieke en uitdagende jazzjaren te vatten.
De avond werd een groot feest waarbij niet alleen het componeertalent van Pierre tot grote hoogte steeg maar hij ook als muzikant en bandleider volop indruk maakte. Wij schreven destijds in ons verslag ‘Als muzikant en drummer volledig gevoed door dat Miles album en de seventies electronic jazzvibe waarin ook rock door de jazz begon te stromen, moet het schrijven van deze nieuwe composities een waar feest zijn geweest’.
Als de opnamen van zo’n gedenkwaardige avond dan op plaat verschijnen is het altijd even oppassen geblazen. Je hoopt dat de geest van de avond op plaat nog net zo overweldigend overkomt. Dat de verwachtingen opleven tegen die indruk die de vermaarde avond maakte. Suspended (live at Flagey) stelde me al snel gerust. Het is een geweldige registratie geworden met een super geconcentreerde band die het ijzersterke materiaal met erg veel klasse voor het voetlicht brengt.
Eerst maar weer eens die fantastische band voorstellen: Antoine Pierre (drums), Felix Zurstrassen (elektrische bas), Bram De Looze (piano), Bert Cools (gitaar) (gitaar), Jean-Paul Estiévenart (trompet) en Fred Malempré (percussie) als basis Urbex en Reinier Baas (gitaar), Ben van Gelder (sax) en Jozef Dumoulin (Fender Rhodes) als gasten erbij. Met recht een Urbex XL dus.
Wat ons op de bewuste concertavond al opviel is dat Pierre en Zurstrassen een geweldige ritmetandem zijn. Wat een groove, wat een drive. Vooral in de composities die Pierre voor dit project schreef. Fijn ook om Estiévenart te horen die super soepel geen Miles rol aanneemt maar er prachtig omheen speelt met zijn eigen fantastische spel. De samenwerking met Van Gelder is tevens een ideale. Wat zijn deze mannen mooi aan elkaar gewaagd.
Net als Cools en Baas, de ene met zijn onnavolgbare gitaarspel vermengd met effecten en electronic, de ander met zijn vrije pure jazzspel. De grandioze De Looze, bijna onnadrukkelijk prominent in het geluid waarover de Fender Rhodes van Dumoulin mooi heen balanceert. En natuurlijk de fijne percussieve extra elementen die Malempré over en naast het spel van Pierre aanbrengt.
De grote klasse van de muzikanten spat er gelijk al bij de heerlijk gedreven album/concert opener Steam vanaf. Wat een meesterlijke vrije track en wat geeft Pierre gelijk fraai weer waar hij met dit project naartoe wil. Het rijk geschakeerde Obsession waarbij Van Gelder en Estiévenart de melodielijnen uitzetten en de rest van de band vrijelijk mag soleren, sluit daar in avontuur naadloos op aan. Prachtige compositie waar het volle bandgeluid optimaal in naar voren komt.
Pierre’s liefde voor de sound van de Fender Rhodes, en held Joe Zawinul die hem zo glansvol bespeelde, komen volop tot hun recht in het spel van Dumoulin. Eerst in het dromerige Abstract:Peace en vervolgens nog ruimer in het fijn psychedelische en lang gerekte What U Expect! Wederom zo’n glansrijke compositie waarin zo verschrikkelijk veel gebeurt en waar de spanning zo verschrikkelijk knap wordt opgebouwd dat het componeertalent van Pierre er volledig vanaf druipt.
Abstract:Tide geeft vervolgens de ruimte aan geluidskunstenaar Cools die de dromerige sfeer naar nieuwe hoogten tilt. Vloeiend overgaand naar Feather wordt de ingetogen sfeer gehandhaafd waarbij Estiévenart de fraaie lead pakt. Waarna met You Nod But You Ain’t de drive en groove tot een uiterste wordt opgepompt. Wat een verrukking om de bas en drums zo’n dikke groove op te horen zetten en vervolgens alle instrumentalisten in volle glorie aan het werk te horen. Wat een ontzettend dikke track is dit!
Vloeiend doorlopend in een ijzersterke drumimpressie als compositie omgebouwd, zoals we Drums Take Over best mogen noemen, vindt de band met het daarna wederom vloeiend aansluitende Sound Barrier een lekker dynamische staccatostijl afsluiting van het album. Met hulde aan Cools voor de lekker freaky electronic opwinding door de compositie heen.
Suspended (live at Flagey) is een groots en meeslepend werkstuk. Gedreven op drive en groove in een groots klinkend, magnifiek gearrangeerd geheel waarin elke muzikant de ruimte krijgt zijn talenten te laten horen. Met bandleider en componist Antoine Pierre als grote held daar groot tussen in. Zijn talent schijnt door de gehele opnamen heen en maakt van hem de jazz-wereldster in wording.