Hoop, lef en trots. En iets met de zon die weer gaat schijnen. Vier kreten die de cultuursector niet gaat ervaren bij de plannen uit het hoofdlijnenakkoord van een mogelijk nieuw kabinet. Hoe kan dat ook als zowel voor de geschreven pers als voor boeken, theater, concerten, festivals en musea geldt dat de BTW van 9 naar 21% gaat? Je kunt betogen dat we zó de risée van Europa worden, maar het zou zomaar kunnen dat sommigen dat als een eretitel opvatten…

Om alle plannen van die geconstrueerde coalitie uit te laten komen, is er geld nodig. En waar is dat te halen? Bij al dat op cultureel vlak waar verdieping te vinden is, waar je geprikkeld wordt, uitgedaagd, uitgenodigd wordt om na te denken, waar je ongebreideld van kunt genieten. Theatervoorstellingen die onder je huid kruipen, muziek die niet en masse via streaming diensten tot je komt, noem maar op. Je zou eens geïnspireerd worden tot anders denken. Niet onbelangrijk: het zal ook voor buitenlandse acts minder aantrekkelijk worden om in Nederland op te treden.

Los van welke historische parallellen dan ook, de impact hiervan is sec in cijfers te vertalen. Kosten worden doorberekend aan publiek waardoor er grosso modo al minder mensen zullen deelnemen aan culturele evenementen, concert- of museumbezoeken. En uiteindelijk slingert dan ook het effect door naar de bron van creativiteit en zullen daar ook knopen geteld worden: toch maar mee met de mainstream dan zodat de massa goed maakt wat we aan inkomsten met originaliteit zouden inboeten…

Hoe mooi is het niet om met zijn allen gezellig naar de Toppers te gaan, Vrienden van Amstel live of een gelijksoortig omvangrijk evenement? Elvis wist het al: 50.000.000 Elvis fans can’t be wrong. Nu was dat misschien ook nog uit onwennigheid met zijn snel verworven bekendheid en verbazing, daarover, maar diezelfde Elvis was juist ook liefhebber van het destijds beduidend minder breed aansprekende en kritische Monty Python. En hoe controversieel was diezelfde Elvis ook niet in den beginne?

Variatie en diversiteit, hoe mooi is dat binnen muziek en cultuur? En daar staan wij voor als Written in Music. Voor muziek die durft, muziek die anders is, muziek die je uitdaagt, muziek die je doet nadenken, muziek die in beweging brengt. En dat geldt dus ook voor cultuur in brede zin. Denk maar aan onze Art=Music=Art-concerten. We kunnen gedwee deze plannen aankijken en afwachten. Maar dat past niet bij ons. En wat ons betreft, niet bij de culturele sector.

Tenminste drie petities zijn nu gestart om handtekeningen te verzamelen tegen deze plannen. Maar, bereiken die iedereen? Staat de culturele sector op? Gaan we protestliederen horen? Of verzuchten we bij de gedachte aan de moeite die dat mogelijk kost of het idee dat we misschien ervoor moeten uitkomen dat we deze ideeën, al lang niet de meest verregaande van dit verbond, niets vinden met het risico dat we als links worden aangemerkt? Want dat lijkt, zo belachelijk als het klinkt, tegenwoordig de norm.

Wie staat er op om namens de cultuursector te spreken? Om op te komen voor artistieke diversiteit? Om te staan voor onafhankelijke muziek of onafhankelijk theater? Om te laten zien dat juist de kracht daarvan is dat je in gedachten en in creativiteit mag uitdagen? Als het stil blijft en het denken niet langer wordt geprikkeld, waar gaan we dan naar toe? En, is dat wat we willen? Waar zijn de protestzangers als je ze nodig hebt? Het vraagt misschien hoop en lef om dat te doen, maar dan doe je wel iets om met trots op terug te kijken.

Na het lezen van deze column een brok in je keel en wil je in actie komen? Dat kan in ieder geval op drie manieren. Hier is een petitie inzake boeken: https://boekenpetitie.petities.nl/.  Hier vind  je de petitie over concertkaarten: https://petities.nl/petitions/behoud-het-9-btw-tarief-op-concert-en-festivalkaartjes. En dit is een algemene petitie over kunst en cultuur: https://petities.nl/petitions/behoud-9-btw-voor-kunst-en-cultuur