×

Nieuws

07 mei 2007

Forro In The Dark: Brazilianen in New York

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Nublu

Forro In The Dark mag gerust de grote Braziliaanse revelatie van dit jaar genoemd worden. In een zeer aanstekelijke en onstuimige mix van Noord-Braziliaanse forro en zuidelijk Noord-Amerikaanse rhythm & blues is hun debuutalbum een waar meesterwerk te noemen. Oorsprong van deze blend is het feit dat vrijwel alle bandleden weliswaar Braziliaans zijn, maar al jaren in New York wonen en hun muzikale brood verdienen. Helden als David Byrne en Bebel Gilberto zijn terecht grote fans van ze.

forro

Eigenlijk is de aanleiding om Mauro Refosco te ontmoeten erg bizar te noemen. In een interview met Bebel Gilberto afgelopen maart in Londen spraken we over nieuwe Braziliaanse muziek. Natuurlijk spraken we over de geweldige The Ipanema’s (die ze verrassenderwijs niet bleek te kennen) en het grote nieuwe Copacabana orkest Orquestre Imperial. Een orkest waar ze altijd bij zingt als ze in Rio de Janeiro bij haar familie is. Haar grote ontdekking, vertelde ze, was echter het in New York bivakkerende Forro In The Dark. Een aantal leden daarvan speelden al heel lang in haar begeleidingsband, maar ze was helemaal verkocht toen ze hun eigen band op een avond in de Nublu club in New York, op uitnodiging van de bandleden zelf, hoorde. Nieuwsgierig als ik ben struinde ik, terug in Nederland, het internet af en stuurde de band een mail om erachter te komen of hun album ook in Nederland/Europa verkrijgbaar was. Binnen een uur had ik een reactie terug van een zeer enthousiaste Petrit Pula, die alle promotie voor het platenlabel Nublu doet, het label waar het debuutalbum van Forro op uitgekomen is. Verrast door de belangstelling uit Nederland kregen we druk mailcontact en stuurde hij me het album (en nog veel meer van dat geweldige Nublu label) op. Bij eerste beluistering was ik er gelijk helemaal weg van en het album is daarna geen dag mijn speler meer uit geweest. Voor een interview voor het geweldige Luaka Bop label in New York greep ik dus ook de kans om Mauro Refosco op te zoeken.

We ontmoeten elkaar, na eindeloos heen en weer sms-en, aan het einde van de zaterdagmiddag in de East Village en besluiten ons gesprek te gaan voeren in een geweldig Marokkaans restaurant met genoeg eten en drinken erbij. Je kunt natuurlijk jarenlang in New York wonen, maar de Braziliaanse gewoonten verleer je niet. Mauro blijkt een zeer welbespraakte man te zijn met een enorme honger naar het maken van muziek.
Mauro:
Toen ik zo halverwege twintig was besloot ik naar New York te verhuizen om daar muziek te gaan maken. Ik vond mezelf een behoorlijk goede drummer en percussionist (lacht) en besloot het erop te wagen. Eerst verdiende ik mijn geld met spelen op straat, maar al snel kwam ik in contact met allerlei geweldige andere Latijnse muzikanten. Daarna ging het snel en werd ik opgenomen in de New Yorks muziekfamilie. Mijn eerste grote klussen kwamen met het spelen in de band van David Byrne en in de Lounge Lizards, de legendarische band van saxofonist en acteur John Lurie (hij speelde onder meer in de geweldige film Down By Law van Jim Jarmusch). Toen het eerste album van Bebel Gilberto zo ongelooflijk aansloeg werd ik als drummer voor haar band gevraagd. Met alle muzikanten kreeg ik de mogelijkheid om de hele wereld over te reizen en dat was ook helemaal geweldig. En nadat ik eerst op straat mijn geld had moeten verdienen had ik toen een wat regelmatiger inkomen, wat me een heerlijke rust gaf.

WiM: Hoe kreeg je het voor elkaar om in al die tour drukte met Forro te starten?
Forro startte eigenlijk op een basale manier. Ik wilde een verjaardagsfeestje geven en voor een keer niet in mijn huis. Ik was een paar keer in de avantgarde jazzclub Nublu (ook in de East Village) en had een goed contact gekregen met de eigenaar Ilhan Ersahin. Hij gaf me de mogelijkheid om het feest daar te geven. Blij met de plek nodigde ik vele vrienden uit om dan ook maar live muziek te gaan maken. Mijn grote liefde voor de forro, uit het Noordoosten van Brazilië afkomstige feestmuziek die met samba en rhythm & blues doorspekt is, moest de basis zijn.

Het feest was een enorm succes mede door de geweldige muziek en Mauro werd gevraagd om een vaste avond in de Nublu te gaan verzorgen. Met de vrienden (zoals Jorge Continentino (blaasinstrumenten) en percussionist/bongo speler Davi Vieira, die net als Mauro al jaren deel uit van de begeleidingsband van Bebel Gilberto) waarmee hij die eerste avond muziek maakte werd een deal gesloten en Forro In The Dark werd geboren.

WiM: Was je niet verbaasd dat je juist met Forro zo’n succes scoorde?
Forro is natuurlijk optimale feestmuziek. En het is de Braziliaanse muziekstijl die het meest doorspekt is met Afrikaanse invloeden. Juist aan de kust in het Noordoosten van Brazilië werden in de koloniale tijd Afrikaanse slaven gedropt. Het heeft de muziek in ons thuisland optimaal verrijkt. Forro is een mix van samba, rhythm & blues van het ruige binnenland, zeg maar bijna tegen texmex aanleunend. Maar ook die repeterende ritmes en gitaarpartijen, de Afrikaanse invloed, zijn prominent aanwezig. Juist als we live spelen komt die Afrikaanse vibe goed over en voor mij als drummer is die drive helemaal geweldig. De teksten van forro zijn echter zo Braziliaans als het maar kan met zijn verhalen over passie, weemoed, jaloezie of mijmeringen over ex-geliefden.

WiM: En via de Nublu club werden jullie ook voor het label getekend?
Ilhan bouwde met de Nublu club en zijn eigen band Wax Poetic (waarin zelfs Norah Jones nog heeft gezongen, voordat ze solo via Jesse Harris de wereld in gestuurd werd) een ware reputatie op, maar omdat de muziek van Wax Poetic lekker grillig is kreeg bij geen deal bij een regulier platenlabel. Hij besloot daarom om zelf maar een label op te zetten en dat werd dus Nublu. Hij was zo enthousiast over ons dat hij Forro ook voor zijn label wilde hebben en aangezien wij volledige artistieke vrijheid wilden en hij dat ook vond, was de deal snel beklonken.

WiM: Het album Bonfires Of San Joao kwam daarna snel tot stand?
We hadden eerst het idee om vooral songs van ons grote held Luiz Gonzaga, de koning van de forro, op te gaan nemen. Vooral omdat we deze songs steeds op de Nublu feesten speelden en er veel succes mee hadden, maar al snel schreven we ook zelf songs. En aangezien wij daar zelf erg enthousiast over waren probeerden we deze live ook uit. Toen deze juist ook aansloegen besloten we om ons vooral daarop te richten. Het leuke was dat we toen ook David Byrne en Bebel Gilberto bereid vonden om mee te doen. We zijn echt dolblij met de manier waarop David Asa Branca zingt. Zijn zo herkenbare stem brengt de song naar een veel hoger niveau dan wij ooit in gedachten hadden.

WiM: En nu volop met Forro op tour?
De tour die we met Bebel Gilberto door Europa hebben gemaakt is nu ten einde. We speelden met Forro In The Dark het voorprogramma en daarna speelde een gedeelte van de band ook nog als begeleiders van Bebel. We gaan dus eerst even op adem komen en zijn dan juli en augustus weer in Europa om op eigen kracht een aantal shows te spelen. Daar zien we heel erg naar uit, vooral ook omdat de reacties op onze shows bij Bebel echt overweldigend waren.