Hun geweldige verzamelaar Singles Going Steady is alom geroemd als de allerbeste punksongverzamelaar. Maar de losse albums van Buzzcocks blijven natuurlijk net zo onverslijtbaar. De nu in dubbele versie uitgegeven eerste drie albums staan nu ook nog eens vol radio- en liveopnamen.

Buzzcocks werden in 1975 door Pete Shelley en Howard Devoto opgericht in Manchester. Zowel beïnvloed door de elektronische muziek van Brian Eno als de opwindende rock van The Stooges schreven ze hun eerste songs. Met de opkomst van de Sex Pistols en de onbesuisde dynamiek van die band in hun hoofd verkregen ze hun eigen geluid. Geheel volgens de punkgedachte brachten ze vervolgens hun eerste vier songs als Spiral Scratch uit op hun eigen New Hormones platenlabel.

Ze waren daarmee de eerste punkband binnen de Do-It-Yourself methode. De rauwe energie en songkwaliteit kwam binnen de vier songs optimaal aan het licht. Door sommigen wordt deze EP belangrijker ingeschat voor de Britse punk als het album Anarchy In The U.K. van de Sex Pistols. De eerste single Orgasm Addict ging vervolgens in de ban bij de BBC en de rel leverde de band de benodigde publiciteit op.

Another Music in a Different Kitchen (1978)

Omdat Devoto weer terug naar school ging (en met heimwee al snel zijn eigen band Magazine startte) werd Shelley de belangrijke man binnen de band. Getekend door platenlabel United Artist begon de band vervolgens aan de opnamen van hun eerste album. Een flink aantal van die songs waren daarvoor al door Shelley en Devoto geschreven. Het album Another Music in a Different Kitchen bleek het juiste punkalbum op het juist punkmoment. De energie, het heerlijk jakkerende, strakke ritme en de aan Krautrock verwante opbouw in songs maakte Buzzcocks gelijk een van de meest aansprekende punkbands. Alleen al door songs als I Don’t Mind, Fast Cars, You Tear Me Up en Love Battery is Music In A Different Kitchen een ware punkklassieker.

Extra : Op de eerste schijf zijn naast een prima remastering van het originele album, de singles van het album en de allereerste John Peel sessie (7 september 1977) te horen. Op de tweede schijf zijn de opvallende demoversies van de songs van het album te horen. Daarnaast negen tracks van het liveconcert dat de band gaf in 1977 in de Manchester Electric Circus.

 

Love Bites (1978)

Het tweede Buzzcocks album, nog in hetzelfde jaar uitgebracht, bleek al net zo’n voltreffer als zijn voorganger. Muzikaal rijker dan het debuut en zonder het nalatenschap van Devoto kreeg het album de volledige vrijheid voor het songschrijverstalent van Shelley. Songs als Real World, Nostalgia en Nothing Left zijn punkklappers. Maar met Ever Fallen In Love (With Someone You Shouldn’t Have) maakten ze een absolute punkevergreen. Menig punkband coverde de song en Fine Young Cannibals hadden er later zelfs een wereldwijd grote hit mee.

Extra : Op de eerste schijf zijn naast een prima remastering van het originele album en de singles van het album wederom een John Peel sessie (10 april 1978) te horen. In een lange sessie werden zeven songs opgenomen die over drie radio-uitzendingen de ether in gingen. Op de tweede schijf zijn alle Love Bites tracks weer in demo versie te horen en is een tien tracks tellende liveopname van een concert uit de Lesser Free Trade Hall, Manchester te horen.

 

A Different Kind of Tension (1979)

Ook het derde album op rij bleek een ware Buzzcocks voltreffer te zijn. Voor de derde achtereenvolgende keer met producer Martin Rushent die via de eerste Spiral Scratch EP zijn intrede binnen het productiewerk maakte. Met de hulp van Rushent wist de band de val van herhaling, zoals zoveel punkbands die maakten om steeds maar eenzelfde album te maken, te omzeilen. Vernieuwing werd slim in de songs toegepast en het werkte wonderwel.

Paradise is een zeer sterke album opener en ook You Say You Don’t Love Me laat een rijker klinkende Buzzcocks horen. Naast Shelley heeft ook Steve Diggle een grotere rol binnen de band gekregen. Hij zingt onder meer Sitting Round at Home, een andere Buzzcocks klassieker. Het beste aan dit album is misschien de fenomenale afsluiting in songs. Alsof ze nog even alles uit de kast willen halen zijn Hollow Inside, het titelnummer, I Believe en Radio Nine songs waardoor je het album gelijk opnieuw wilt beluisteren.

Extra : Op de eerste schijf zijn naast een prima remastering van het originele album, de singles van het album en de b-kanten te vinden. Op de tweede schijf nog meer singles en b-kanten, het volledige album in demoversies, om af te sluiten met twee John Peel sessies (18 oktober 1978 en 21 mei 1979) .

 

Another Music in a Different Kitchen

*****

Love Bites

****

A Different Kind of Tension

****