Van Budapest tot Sevilla: overal liefhebbers voor gedreven Navarone (I)
Gitarist en zanger Roman Huijbreghs en leadzanger Merijn van Haren zijn als eerste aanwezig in de oefenruimte in Nijmegen als Written In Music zich meldt om een interview met de band te doen. Daarna komen ook gitarist Kees Lewiszong, bassist Bram Versteeg en drummer Robin Assen binnen. Een mooie setting, de ruimte waar het creatieve proces van de band zich afspeelt en een gesprek met alle mannen waarbij ze zich ook allen mengen in het gesprek. Hart voor muziek, hart voor de band, hechtheid en humor en een commitment om er samen voor te gaan. Dat tekent het gesprek, dat tekent de band van de mannen onder elkaar. Een gesprek met de band die met de Loud And Clear EP zijn tiende verjaardag viert. Dit is het eerste deel. Volgende week lees je hier het tweede deel.
WiM: Tien jaar Navarone, tien jaar aan een veelheid aan ervaringen. Als jullie terugblikken op die tien jaar, wat zijn dan voor jullie de hoogtepunten in chronologische zin? Merijn: Het aansluiten van Roman was wel een hoogtepunt. We bestaan al veel langer als band, maar zijn komst markeert het op nul zetten van de teller voor ons. Bram: Nou, nou, nou… Jullie zeiden al dat mijn komst het absolute hoogtepunt was (gelach). Roman: We hebben al zoveel meegemaakt door de jaren heen. We hebben op heel veel mooie festivals gespeeld, van Bospop waar we met ZZ Top speelden tot Sziget in Hongarije, Tsjechië. Merijn: Als we beginnen te kijken vanaf het moment dat Roman erbij kwam en terugdenkend aan hoe we startten, Kees en ik toen we een jaar of zestien waren, als Overthrow. We gingen op zoek naar andere bandleden omdat we serieus verder wilden. Toen kwam Bram erbij en dat was het allerbeste dat we ooit meemaakten (gelach). Bram: Ik heb me gewoon ingekocht, hoor. Toen kwam Robin erbij en waren we alweer een stap verder, maar het was nog niet af. Dat was met de komst van Roman. Het eerste hoogtepunt was het ep-tje dat we al snel konden maken in die samenstelling. En daarna de plaat. Bram: ik vond het ook wel een hoogtepunt dat we de eerste keer in Dollars ervoeren, bij een café optreden, hoe onze muziek beleefd werd toen iedereen December meezong. Hoe klein het ook is, een lokale café, maar de beleving, de energie was wel bijzonder.
Merijn: Vanuit dat café werden ook busreizen georganiseerd naar onze concerten. Dat was wel bijzonder. Had ook wel impact omdat er dus ook bij verre optredens al gezegd kon worden dat er zeker wel al vijftig mensen aanwezig zouden zijn zodat we ook, ondanks dat we nog niet heel erg bekend waren, ook in verre plaatsen konden optreden. Kijk je verder, dan kom je wel bij de eerste plaat. Toen bestonden we al vijf jaar. Voor het grote publiek bestaan we dus pas vijf, zes jaar.
Roman: Twee maanden voor tijd de releaseshow in de grote zaal van Doornroosje uitverkopen, dat was wel een recent hoogtepunt. Bram: Naast wat er gebeurde in Dollars, hadden we ook ooit een optreden in Ekko waar Merijn niet goed bij stem was en tegelijk zijn best deed om daar doorheen te drukken. Dat gebeurde op een bepaald moment en de manier waarop naar dat moment werd opgebouwd én hoe de zaal het oppakte, dat is voor mij nog steeds een heel waardevol moment. Juist omdat je zo bezig bent je energie over te brengen in een show én het niet allemaal vanzelf gaat, dat maakt het voor mij wel heel waardevol. De shows waar alles vanzelf gaat, die blijven je misschien juist daardoor iets minder bij.
Merijn: We speelden een keer op het eiland bij Lent. We deden een soundcheck vooraf en dat was al een optreden op zich. Er stonden al ongeveer tweeduizend mensen toen we met de soundcheck begonnen. En dat terwijl de verwachting van de organisatie anders was. Roman: We plugden onze gitaren al in onder luid gejoel. Dat was erg mooi. Toen we met zijn allen ziek werden in Spanje en ook nog terug moesten rijden, dat geldt wel als een dieptepunt voor ons.
WiM: Als ik kijk naar hoe jullie onderlinge dynamiek zo zie en hoe die zichtbaar is bij optredens, dan gebeurt er tussen jullie ook wel iets bijzonders. Misschien in andere zin wel een hoogtepunt. Hoe kijk je naar jullie chemie dan? Roman: Je leert ook steeds beter acteren. (Gelach). Bram: het is heel natuurlijk dat je vrienden bent met de mensen met wie je muziek maakt. We hebben deze keuze gemaakt om ons leven zo in te richten, er is commitment. Voor mij is dit de enige manier om dit te doen. Het is mooi ook om met vrienden vette dingen te doen. Kees: We hebben ook wel mazzel gehad dat we elkaar gevonden hebben. Je hoort van zoveel bands die uit elkaar gaan. Bram: het is lastig dat per se in woorden te vatten. Roman: We waarderen elkaar als muzikanten en als mensen. En we delen dezelfde humor. Dat heeft er ook mee te maken.
WiM: Wat als er iets mis gaat? Hoe gaan jullie er dan mee om? Roman: Dan vegen we het onder het tapijt en wachten we tot het explodeert. (Weer gelach.) We lossen het dan wel op. Robin: Het gebeurt allemaal. We moeten er vooral opletten dat het niet alleen om de band gaat. Merijn: Het is niet anders dan in een relatie. Je praat daarin ook dingen met elkaar uit. Dat is voor ons niet anders.
Foto’s: Lennfotografie.