×

Concert

31 juli 2015

William Onyeabor tribute excelleert op Womad (dag 2)

Geschreven door: Dick Hovenga

Wat een verschil met vrijdag om zaterdagochtend wakker te worden en een blauwe lucht en zon te zien. En wat een heerlijke weldaad in de wetenschap dat zaterdag een wel heel volle muziekdag gaat worden.

Een erg mooi begin is een presentatie over het 125-jarig bestaan van het muziekarchief van de British Library. Met heel duidelijke uitleg over de opnamen en datgene wat vastgelegd is tot aan het aantrekken van belangrijke muzikanten om eens flink in die archieven rond te banjeren. Een bekend verhaal is dat onder meer Peter Gabriel te kans kreeg om flink door het archief te struinen en het was daar waar hij de inspiratie opdeed voor de muziek van de Martin Scorcese film The Last Temptation of Christ, en daar later het baanbrekende album Passion uit samen stelde. We wisten al door het album Passion: Sources welke bronnen hij daarvoor gebruikt had maar niet dat daarin de British Library zo belangrijk was geweest. De presentatie was gelardeerd met beeld en geluidfragmenten en vooral het beluisteren daarvan over die dikke speakers van Bowers & Wilkins was behoorlijk overweldigend.

Ondertussen was op alle podia ook alweer het muziekprogramma begonnen. Niet verrassend dat er bij het Open Air voor het optreden van Cheikh Lô zich zoveel mensen hadden geposteerd. Lô is een van de grote nieuwe helden binnen de world die een duidelijke crossover functie naar andere muziekgenres heeft gecreëerd. Het optreden heeft een uitstekende vibe en het publiek is vanaf het eerste moment in de ban van Lô en zijn uitstekende band. Hetzelfde kan gezegd worden van het Brooklyn/Soedanese Sinkane. Het lekker stevige geluid van de band rondom Ahmed Gallab is een ideale band voor elk festival, net zo gemakkelijk voor Womad als Best Kept Secret. Heerlijk dynamische set.

Met het heerlijk zonnige weer is het ook fijn eens even flink rond te kijken. De enorme diversiteit, in dit geval is een world festival natuurlijk al helemaal aantrekkelijk, in zowel keukens (van Caribisch tot Thai, Indiaas, Noord-Afrikaans en Brits) als winkels (een nog grotere variëteit) is op Woman bijzonder. De kinderkermis en het speciale wereldpark zijn al net zo bijzonder. De relaxte sfeer en de super aardige mensen die je overal helpen maken het festival nog bijzonderder.

Natuurlijk werd door heel veel mensen uitgezien naar het optreden van Mbongwana Star. Natuurlijk mogen we het geen doorstart van Staff Banda Bilili noemen maar ook hier stonden de rolstoelen weer prominent op het podium. De muziek is echter live wat meer doorsnee dan het geweldige album klinkt. Het rockt maar klinkt allemaal wat gemakkelijk en, hoe raar ook, bijna doorsnee. De Afrikaanse elementen klinken soms zelfs wat verstopt. Dan The Very Best die met een lekker opwindende show een wel heel ander optreden geven maar het publiek vanaf het allereerste moment aan het dansen kregen.

Ook de Britse The Staves maakten indruk. Een optreden dat bijna stil begon en daarom gelijk alle aandacht verdiende. De prachtstemmen van de zussen Staveley-Taylor, zowel solo als samen zingend, behoren dan ook tot de allermooisten. De setlist was prachtig opbouwend en de zussen wisten de aandacht van het ruim toegestroomde publiek zonder problemen vast te houden.

Het absolute hoogtepunt was weggelegd voor 10 uur s’ avonds. Nadat de band onderhand de hele wereld heeft over gereisd is de soulfunk revue die Atomic Bomb! The Music of William Onyebor best genoemd mag worden, tot nog grotere hoogten gestegen. Toen ik de band voor het eerst in de Barbican op die imponerende avond van 1 april 2014 zag (die avond was het begin van het wereldwijde succes) was de band goed en gedreven. Op Womad was een band te zien die geweldig op elkaar ingespeeld is geraakt. Met jazzlegende Charles Lloyd op sax (Onyeabor was ook saxofonist en frontaal in de muziek aanwezig) en Jamie Lidell als super energieke frontman klonk de band beter dan ooit. Lidell was met zijn geweldige stem de absolute aanjager om het publiek aan het dansen te krijgen en met de geweldig opgebouwde setlist kon dat niet anders als helemaal goedkomen. Wat een geweldig opzwepende muziek heeft Onyeabor toch gemaakt en wat een geweldige band om het feest van Onyeabors muziek te vieren. Op North Sea Jazz had deze band de Maas op de afgelopen editie de juiste extra power kunnen geven!!!

Ook Garifuni’s eigen Aurelia staat gerant voor een geweldig concert. Het publiek eet uit zijn handen als Aurelia zijn songs in de Siam tent zingt en speelt. De heerlijke overvolle tent is uitgelaten en zingt aan het einde van de set de songs vrijwel woordelijk mee. Ongelooflijk hoe mister Martinez het publiek met zijn speelse songs helemaal weet in te pakken. Absolute aanrader voor de festivals in Nederland en België ook.

Lees meer over Womad: