In de Volga, de bovenste zaal van het festival, was het waar zaterdag het absolute hoogtepunt van North Sea Jazz van de avond gezien kon worden. De ware geboorte van nieuwe jazzheld Thomas Enhco en zijn trio.

Het was kwart voor tien zaterdagavond toen de jonge Franse pianist Thomas Enhco met zijn trio het podium van de Volga betrad en vanaf dat moment was alles anders. In heel lange tijd een niet zo bevlogen groep muzikanten op het podium op North Sea Jazz zien staan. Dat Enhco al op zijn 25ste tot de allergrootste behoort hadden we op basis van zijn voortreffelijke laatste trioalbum Fireflies, zijn optredens op Jazz Middelheim vorig jaar en zijn solo meesterstuk Feathers van afgelopen voorjaar al kunnen weten maar dat hij zo snel als muzikant doorgroeit nog niet. Ongelooflijk wat deze zo jonge pianist op een zo jonge leeftijd al aan spel laat zien en met wat voor een ongelooflijk spelplezier en bezieling.

Niet alleen een magistraal spelende Enhco zelf maar zeker ook de voortreffelijke bassist Jérémy Bruyère maakte grote indruk. Vernuftig heen en weer balancerend tussen strijkstok en heerlijk plukkend, stuwend basspel met steeds exact de juiste frasering en emotie was Bruyère de prachtige aanvulling op Enhco’s prachtspel. Drummer Nicolas Charlier sloot daar met zijn fijne spel dan weer naadloos op aan. Wat een optreden was dit zeg! Echt alles klopte! Laat dit trio zo snel mogelijk terugkomen!

De dag was trouwens al fijn begonnen met het optreden van nieuwe soulheld Leon Bridges. Met een erg fijne band als backing (met daarin ondermeer White Denim’s Josh Block en Austin Jenkins) kon Bridges laten horen waarom zijn stem een heerlijk verfrissende bries door de soul laat waaien. Zijn stem, juist ook live, heeft een warme connectie met legende Sam Cooke, en klinkt nog beter als op zijn fraaie debuut Coming Home. Zijn presentatie is echter nog pril en het concert mistte daarom vuur. Het optreden had absoluut wat meer soulrevue-achtige trekken mogen vertonen (denk aan het Daptone spektakel van vorig jaar). Meer snelheid en meer songs sneller achter elkaar. Nu was het echt de songs van de plaat spelen. Maar het komt vast goed met Bridges. Met zo’n prachtstem komt hij er zeker.

Drummer Brian Blade had een dubbele taak vanavond en speelde eerst met zijn Fellowship band een strak optreden om vervolgens in de band van legende Wayne Shorter acte de présence te maken. Vooral het optreden met de onderhand toch wel heel oude Shorter (merendeels zittend spelend) was weer een waar dwars jazzfeest te noemen. Dat Shorter zich nooit voorspelbaar binnen de jazz heeft gedragen is in hem te prijzen. Ook dit optreden op North Sea Jazz was er zo een. De zaal bleef gelukkig ademloos zitten luisteren. Iets geheel andrs was het optreden van Michael Kiwanuka. Het stuiterde van pop naar akoestisch naar rock en het was maar moeilijk uit te maken waar hij met zijn in dit najaar te verschijnen tweede album muzikaal precies naar toe gaat. Dan liever Eric Bibb en Habib Koité die in de Congo een prachtig optreden verzorgden. Samen met percussionist Mama Koné zaten de mannen vooraan op het podium en klonk hun snarenspel bloedmooi en emotievol.

In een overvolle Hudson mochten The Bad Plus en Joshua Redman de avond afsluiten en natuurlijk deden deze jazzhelden dat met een uitstekende set. Het leeuwendeel van de composities was, zoals te verwachten, afkomstig van hun samenwerkingsalbum The Bad Plus Joshua Redman, die vorige maand verscheen en het was fijn te merken dat alles live nog spannender klonk dan op het album. Het geweldige optreden, waarin echt elke muzikant in volle glorie zijn kwaliteiten kon laten horen, sloot de avond glansrijk af.

Terzijde: Wat is dat toch dat Nederlandse muzikanten ineens op een groot podium staand alleen maar Engels kunnen spreken en dan nog tamelijk beroerd ook? Aan grootheidswaanzin geen gebrek (waarschijnlijk ook door de belachelijk grote Nederlandse media aandacht gedreven) bij Jelte Tuinstra die de optredens in de grote Nile zaal met zijn band mocht openen met zijn bekende bombastische allegaartje aan muziekstijlen. Dat hij met zijn muziek niet wist te overtuigen was jammer maar een klein beetje Nederlandse nuchterheid was hier meer op z’n plek geweest.

Lees meer over North Sea Jazz 2015:

• Fijn volle eerste dag North Sea Jazz 2015
• Thomas Enhco de grote held van 2de dag North Sea Jazz 2015
• Dawn of Midi! Dawn of Midi!! Dawn of Midi!!!

Foto’s: Richard Sinte Maartensdijk (http://www.rsfotografie.com)