The Head and the Heart geniet in Amsterdam

Geschreven door: Tirtsa Haas

Neem zes uitermate goede muzikanten met onderling perfecte chemistry, fijne melodieuze nummers en een uitverkocht Bitterzoet. Al deze ingrediënten samen vormden vrijdagavond in Amsterdam een mooi geheel. The Head and the Heart trakteerde het toegestroomde publiek op een vrolijke en zeer muzikale avond om het weekend mee in te treden.

Verfrissend om te zien is hoe een band niet enkel om een frontman hoeft te draaien. The Head and the Heart, de uit Seattle afkomstige indie folk-rock band, bestaat uit een zestal rasmuzikanten met allemaal een even belangrijke rol binnen de band. Een rol die zij allen met verve vervullen en waar ruimte voor is ingericht binnen de live set. Met sierlijke eenvoud worden de vocalen afgewisseld tussen Jonathan Russel, Josiah Jonhson en enige vrouwelijke bandlid Charity Rose Thielen. Denk The Decemberists, tien jaar terug in de tijd, dat plezier en die vrolijke chaos op het podium. Maar dan met een moderne twist en een beter uitziende zanger dan Colin Meloy. Niet verwonderlijk dat er een jong vrouwelijk publiek staat weg te zwijmelen bij vocalist en gitarist Russel. Het korte haar en baard is ingeruild voor engelachtig donker lang haar en gladgeschoren gezicht. Gelukkig is het niet allemaal te gelikt geworden, zo is er bijvoorbeeld nog bassist Chris Zasche die als verdwaalde schipper met matroos shirt, schippers muts en enorme baard op de achtergrond schittert.

The Head and the Heart wist met het gelijknamige debuutalbum in 2011 al een knappe plaat af te leveren. De opvolger, Let’s Be Still verscheen in het najaar van 2013 met wederom sterke nummers met mooie melodieën en vocalen. Met een repertoire van twee albums met stuk voor stuk goede nummers, die zich live perfect laten uitvoeren, is een setlist van een luttele dertiental gespeelde nummers in Bitterzoet enigszins tegenvallend te noemen. Dat er onder deze dertien nummers geen enkel zwak nummer te bespeuren valt, toont de kracht van de band. Geen moment zakt de set in, de band weet een enorm fijne en afwisselende set neer te zetten. En dan te bedenken dat nummers als Josh McBride en de single Shake niet eens gespeeld zijn.

Voorprogramma Paul Thomas Saunders, een jongere look-alike van Ryan Adams met warrig haar, een donkere bril en een apart gevoel voor humor, weet het publiek met zijn aparte gitaar en stemgeluid geen moment stil te krijgen. Wanneer The Head and the Heart vervolgens het podium beklimt, weet de band met binnenkomer Sounds Like Hallelujah wel direct te overtuigen. De mooie harmonieën voelen warm aan qua geluid in een verder rumoerige Bitterzoet. Een duidelijke vrijdagavond waarbij iedereen elkaar veel te vertellen heeft, het zal helaas nooit veranderen. De band trekt zich er gelukkig niets van aan en lijkt zich in een cocon te begeven op het podium.

Het plezier wat de band met elkaar beleeft, dicht op elkaar gepropt met zijn zessen op het podium, is een mooi schouwspel. Nergens is het té gespeeld, de band geniet overduidelijk zelf van hun speelgemak. De vijf mannen en één vrouw glunderen over en weer met enkele blikken van goedkeuring. Dit plezier en gemak zet zich voort bij het spelen van Homecoming Heroes, het openingsnummer van het nieuwe album Let’s Be Still. Een typisch nummer waarbij alle instrumenten en vocalen tot in perfectie samensmelten. Violiste Thielen weet het nummer iets extra’s mee te geven met haar strijken en drummer Tyler Williams voorziet in het aanbrengen van een stevige beat.

De band voelt zich prima thuis in Amsterdam en laat weten trots te zijn op hun eerste headline optreden in ons land. Wanneer even later een man uit het publiek ‘Go Hawks’ roept, moet de band vermakelijk lachen. De sfeer zit er goed in. Ghosts klinkt verrassend fris, sterk gedreven door keyboard, waarna het prachtige Another Story wordt gespeeld. Russel draagt het nummer met zijn veelzijdige stem en Thielen voorziet in wederom een mooie combinatie met haar viool. De live versie van Cruel zou niet misstaan in een musical op Broadway. De leden weten het nummer te brengen alsof ze worden begeleid door een volledig orkest en koor en hebben zelf de grootste lol.
Halverwege de avond is het nog rumoeriger geworden, met in het midden van de zaal zelfs een klein opstootje wanneer enkele heren hun mond echt niet weten te houden en omstanders er duidelijk last van hebben. Juist dan moet het mooiste nog komen. Dit is te merken aan de reactie van het publiek bij het horen van Lost In My Mind, het bescheiden hitje van het debuutalbum. Het is het eerste grote applaus van de avond, waarna men door lijkt te hebben dat de band op het podium veel meer respect verdient. Wanneer Thielen haar bijzondere stem laat horen tijdens Winter Song en er een prachtige galm klinkt door de zaal, is het eindelijk een beetje stil.

Wat volgt is een ijzersterk kwartier ter afronding van de reguliere set. De band geniet van hun tijd in Amsterdam. Zanger Russel voelt zich thuis ’s avonds in Amsterdam al slenterend door de smalle straatjes en vertelt dat het hem een rustgevend gevoel geeft. De stilte van de nacht vormt de intro voor het mooie en ingetogen Let’s Be Still. Hoogtepunt van de avond is het waanzinnig mooie 10,000 Weight In Gold met de loepzuivere zang van Russel. Hadden ze vanavond alleen deze laatste twee nummers gespeeld, dan was het nog een goede voldoende geweest. Toch doet de band er nog een schepje bovenop met het oude nummer Rivers And Roads, waar gitarist Johnson en violiste Thielen de zang feilloos voor hun rekening nemen. Hun harmonieën zijn waanzinnig, alles klopt. Zelden klinkt een band zo onwijs goed samen.

Voor de toegift komt zanger Russel alleen het podium terug opgelopen om een nieuw nummer akoestisch te spelen op zijn mooie Guild gitaar. Ook solo weet Russel het publiek te overtuigen met een zeer sterke tekst. Met zijn allen terug op het podium sluit The Head and the Heart af met het sterke Down In The Valley. Geen grootse afsluiter, maar tegen die tijd is de band al in ieders hart gesloten. Toch is er het gevoel dat de avond nog mooier had kunnen zijn, simpelweg door de toevoeging van enkele nummers. Een mens moet ook wat te wensen overlaten. De volgende keer staat dit vrolijke zestal daarom gewoon in Paradiso met een nog fijnere setlist. Tot dan!

Fotografie: Andreia Esteves

Setlist The Head and the Heart – Bitterzoet/Amsterdam – 7 maart 2014: