Nog niet geheel bijgekomen van de opbrekende roes die de eerste geslaagde Sonic Whip dag oplevert, vervolg ik de weg naar Doornroosje, welke voor de tweede dag tot een sonische rocktempel omgedoopt is. Veel bekende gezichten onder de toeschouwers, maar ook veel nieuw publiek. 5 mei is niet volledig uitverkocht, maar op 6 mei is dit dus wel het geval. Was gisteren King Buffalo voor mij nog de headliner, vandaag heeft het Franse SLIFT die eer. Al kan je door de veelzijdigheid niet echt van een hoofdact spreken. Eigenlijk is het aanbod net zo gevarieerd als op de vrijdag, al staan er voor vandaag maar liefst twaalf bands geprogrammeerd, terwijl gisteren tien bands het podium betraden. Zelf verheug ik mij zeer op het uit Portland afkomstige Dommengang.

Ondanks dat de Psychlona bandleden de uitstraling van geroutineerde oudere ervaringsdeskundigen hebben, zijn ze pas een achttal jaren werkzaam. Ze leverden drie jaar geleden hun hooggewaardeerde tweede studieplaat Venus Skytrip af. Het Duitse Rockpalast zendt het Freak Valley festval concert volledig uit. Vandaag staan de geoliede Britse stonerrockers dus als eerste op het hoofdpodium, waarbij de zaal al vrij vlot volloopt. Psychlona is overduidelijk door grootheden als Monster Magnet en Hawkwind geïnspireerd, en versterken dit met de nodige hallucinerende genotsmiddelen. Toch doe je daarmee de band tekort. Prijsnummer 1975 heeft tevens duidelijke verwijzingen naar de grillige donkere postpunk Joy Division sound. Weer een verrassend sterke openingsact dus. Het jeugdig ogende Mexicaanse Vinnum Sabbathi is toch alweer ruim tien jaar actief, en produceert logge hypnotiserende trancemetal. Hun instrumentale doommetal kondigt het einde van de wereld aan. Door het veelvoudig gebruik van filmsamplers, krijgt het geheel een nog sterker science fiction karakter mee.

Het Rotterdamse The Machine brengt in 2009 al het toekomst voorspellende Solar Corona uit. Ze overstijgen in alle opzichten de vaderlandse gronden, en ook nu zetten ze weer een zwaar groovende stonerset neer. Een mijlenlange jamervaring, waarbij ze in hun stoffige woestijn roadtrip tussendoor ook de afslag richting de druilerige grunge depressies nemen. Dommengang vermorzelt volgens de search and destroy principes, trakteert op psychedelische blues, en wijkt met gemak van die beginselen af om postpunk en grunge een aandeel te gunnen. Al bevinden ze zich met hun nieuwste twee weken oude Wished Eye wapenfeit weer ouderwets in de stonerrock blues hoek. Vandaag kiezen ze er voornamelijk in het eerste gedeelte van de set voor om dit nieuwe materiaal te promoten. Joakim Åhlund van Les Big Byrd heeft de arrogante nasale Britpop zanger uitstraling, klinkt als een arrogante nasale Britpop zanger. De Zweden maken prachtige druggy psychedelische sneltrein krautrock tracks. De harde industrial noise van de Nederlandse Radar Men From The Moon postpunkers memoreert aan de militante gothic hoogtijdagen van Killing Joke. Voeg daar de nodige The Fall onverschilligheid en Public Image Ltd gedrevenheid aan toe, en je komt bangelijk dicht bij dit Eindhovense gezelschap in de buurt.

Matthew Baty van Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs zet een podiumperformance neer, alsof het de laatste avond van zijn leven is, en dat hij genoodzaakt is om zijn lichaam volledig aan het aanwezige publiek te schenken. In zijn sporttenue gedraagt hij zich als een jongere opgefokte Henry Rollins, maar dan zonder de spierballen en tatoeages. De Britten brengen een energieke mix tussen hardcore punk, logge stoner en psychedelische rock. Het is vooral bijzonder dat die energieke frontman het einde van die drie kwartier haalt. Geen onbekende naam trouwens, ze waren bij de 2019 editie al present. De Nederlandse supergroep Iron Jinn komt per toeval tot stand, als de van Shaking Godspeed en De Niemanders bekende gitarist Wout Kemkens en Oeds Beydals van Death Alley, na het door dit tweetal opgezette The Last Night On Earth festival besluiten om hun samenwerking in een muzikaal verbond te continueren. Drummer Bob Hogenelst (Birth of Joy) studeert op het conservatorium met de hoogst haalbare cijfers af, en ook bassist Gerben Bielderman, voorheen actief in PAUW heeft een conservatorium verleden. Iron Jinn werkt in alle rust aan hun donkere passages, en speelt loeizware psychedelische rock. De doemmuziek van Iron Jinn is beangstigend traag, en toch wel de meest duistere act op Sonic Whip.

Gefascineerd met telefoon bewapend staren we tijdlang naar een grote kolossale ruimtefiguur van een zwevende driedimensionale bol. Het heeft een hypnotiserende gefocuste aantrekkingskracht op het publiek en gaat in het psychedelische Ummon titelstuk van de laatste SLIFT plaat over. De Franse band maakt hoe dan ook flink gebruik van het immense filmscherm. Dat geeft de futuristische kosmische sound een extra dimensie mee. Deze krautrock spacerock band leunt erg tegen het psychedelisch voorbereidend werk van Black Sabbath (Planet Caravan) aan, maar sluiten in de epische powertrip en publieksfavoriet Lions, Tigers and Bears zelfs punkinvloeden niet uit. Een magische afsluiter van een overdonderende set. Vervolgens sloopt GNOD de kleine zaal. Beseffen ze niet dat Ecstatic Vision het festival daar nog moet afsluiten? Met hun oorverdovende industrial noise houden ze de zaal volledig in hun grip. Al geeft het tevens een rusteloos ongemakkelijk effect. Een bijzondere unieke belevenis, wat kan ik er meer over vermelden. De band maakte bij de eerste Sonic Whip editie in 2018 al genoeg indruk, terecht dus dat ze nu opnieuw aanwezig zijn.

Dan brengt het Duitse Colour Haze gezelschap met hun oldschool seventies stoner en bluesrock de rust enigszins terug. De band van zanger/gitarist Stefan Koglek is alweer bijna dertig jaar actief, en die routine hoor je ook wel terug. Een oude bekende in Doornroosje, die al tijdens de tweede editie van het Sonic Whip festival aanwezig waren, en daarvoor in 2017 samen met My Sleeping Karma als double bill opgesteld stonden. Bij het afsluitende Amerikaanse Ecstatic Vision zorgt zanger Doug Sabolik en saxofonist Kevin Nickles voor de nodige gekte. Een veelzijdig collectief die een soort van psychedelische bluesrock met de nodige garage en zelfs jazz gefreak verwijzingen ten gehore brengt. Een meer dan waardige afsluiter van een uren durende muzikale tripervaring van twee energieke geslaagde dagen.