De 39ste editie van Zomerparkfeest Venlo telde op zondagavond cumulatief een record aantal bezoekers van 92.000, aldus de organisatie. Dat is mooi, want het vierdaags gratis festival moet het vooral hebben van de inkomsten uit de drank. Na de editie van 2010, die totaal verregende, zat het bestuur met een tekort van anderhalve ton waardoor de toekomst in gevaar was. Het weer zat enorm mee, pas zondagavond tijdens de afsluiter met Jett Rebel op het hoofdpodium begon het te regenen, wat het publiek, dat in grote getale aanwezig was, er niet van weerhield in het Julianapark te blijven. Een dag eerder op zaterdagavond moesten de poorten op het terrein zelfs geruime tijd gesloten worden omdat het maximaal toegestane aantal bezoekers bereikt was.

De derde dag op zaterdag biedt jazz, punk, Afrikaans, pop en rockabilly. De in de grote tent optredende Dario Mars & The Guillotines maakten er een zwetend en beukend een feestje van. Renaud Mayeur, multi-instrumentalist en componist, vond in Bineta Saware voor zijn nieuwe project de perfecte zangeres. Schreeuwend, krijsend en snerpend staat ze in haar zwart wit gestreepte jurk te tieren als jewelste. Daarbij kan ze met een doordringende blik erg vies je ziel opzuigen en uitspuwen in de tarantino achtige soulabilly achtige tarantinorock. (tekst Ron Loontjens)

Danny Vera, bekend van onder andere voetbal inside, staat echter als een volleerde entertainer op het podium en vermaakt het publiek met een goed in het gehoor liggende medley. En natuurlijk songs van zijn laatste album. In totaal een ode aan de rock, americana, country, blues. Misschien toch een beetje ondergewaardeerd? (tekst Ron Loontjens)

Met de poorten van het Julianapark dicht, stond deze keer met een hoed, bont was zeker te warm, uitgedoste Kovacs een show van jewelste weg te geven. Natuurlijk passeren de hits, Diggin’ en My Love. De gestroomlijnde machine die haar begeleidt lijkt soms te perfectionistisch. Geen foutje, bijna op het klinische af. Kovacs is echter ook gevoel. En net dat beetje gevoel zou niet misstaan. Maar het gaat altijd om de leadsinger. De begeleidende artiesten worden wel eens vergeten. Wouter Hardy, als enige in het wit, stond als een bezetende achter zijn toetsenbord. Maar…gewoon top! (tekst Ron Loontjens)

Wie John Coffey zegt, zegt een biertje vangen op Pinkpop en opdrinken. Punkrock ten top. Een moshpit, crowdsurfen, een circlepit. Niets is te min. Zweten, beuken, rammen. Een broeierige bende. De tent staat volledig op zijn kop. John Coffey is momenteel Neerlands hardste band en is ook een welkome afwisseling in het programma van de Zomerparkfeesten, na de wat matte vrijdag was dit een opleving in het programma. Daarbij was dit de drukste dag ooit van de parkfeesten. Tot 23 uur waren de poorten deels gesloten. Het gevolg was dat er een enorme wachtrij ontstond bij beide toegangspoorten van het festivalterrein. Daarnaast boodt Orlando Julius & The Heliocentrics weer een stukje afrosoul. Dansbaarheid ten top van deze Nigeriaanse act die van geen ophouden weet. Opmerkelijk is de onweerstaanbare bassline, die door de hele band moeiteloos voortbeweegt en een ruggengraat biedt voor de rest van de band. Het resultaat is een vlezige, energierijke energiereep die dwangmatig dansbaar is. (tekst Ron Loontjens)

Op de zondag, de laatste festivaldag, wordt een eerbetoon gegeven aan de op deze dag precies tien jaar geleden verongelukte pianist en componist Glenn Corneille. Dit grote talent, geboren in Venlo, genoot landelijke bekendheid door zijn werk met tal van bekende artiesten als Do, Bo Saris, Marlayne en Alain Clark. Met zijn eigen Corneille/Roelofs trio trad hij enkele malen op bij North Sea Jazz. In een overvolle Arena traden diverse artiesten op in een memorial concert, waarbij zijn ouders, kinderen en familie aanwezig waren. Later meer in een apart artikel.

De vierde dag wordt letterlijk en figuurlijk verder broeierig ingezet met de lekkere desertblues van het Noord-Afrikaanse Songhoy Blues. Deze Malinese gitaarvirtuozen mixen westerse gitaarmuziek met Noord-Afrikaanse bluesklanken uit de Sahara. Goed in het oor liggende riffs en een heerlijk opzwepende act. Met dansritmes die overslaan op een deel van het publiek. (tekst Ron Loontjens)

Op het tot Amigo omgedoopte Vriendenpodium staat ondertussen de Zeeuwse country en bluegrassband van Herman Brock jr. het publiek aldaar in vervoering te brengen. Met de nodige humor en het zo typerende getokkel op de banjo wanen we ons een beetje in Amerika. Lekkere stemming die goed bij dit weer past.

Muzikale curiositeit is een handelsmerk voor het Zomerparkfeest. Na Beppie Kraft met de rockband Afterpartees afgelopen donderdag, wordt dat op zondag ook weer bewezen met niemand minder dan Ben ik te Min Armand, die wordt begeleid door de  Rotterdamse DWDD band The Kik. Een opmerkelijke, maar zeer amusante combinatie. Armand staat op zijn droge manier te zingen, vooral over zijn eigen leven, dat ook deels plaatsvond in Venlo, omdat één van zijn albums daar is opgenomen en hij daar de weg vond naar de koffieshops, die toen nog volop aanwezig waren. Tegelijker tijd strak, professioneel en gewoon top – niks op aan te merken – begeleid door de mannen van The Kik.

De programmering is breed, ook jazz komt aan bod. Zo staat op zaterdag het Sebastiaan van Bavel trio in de Amigo en is zondag in de Arena plaats voor de Deense formatie Snorre Kirk. Onder leiding van de gelijknamige drummer en composer, dit jaar ook nog goed voor een optreden op North Sea Jazz. Voor de doorgewinterde jazzliefhebber die op zoek is naar experiment en vernieuwing is dit een teleurstelling. De mannen spelen in een old school stijl. Keurig, strak, vooral heel netjes en maar weinig opwindend. Daar moet je van houden. Voor het publiek dat jazz nog moet ontdekken, uiteraard ook aanwezig op dit brede festival, is het natuurlijk prima.

Na Armand en The Kik is het feest voor het hoofdpodium met de Spaanse band La SRA Tomasa uit Barcelona. Een mix van diverse latin stijlen met hiphop, reggae, funk en rap. De vonken vliegen er vanaf, enorm energiek en wervelend. Mooie act.

De grote afsluiter op de Main Stage is zondagavond voor Jett Rebel. Publiekslieveling ten top die geen last heeft van regen. Voor hem blijven ze staan, weer of geen weer. Een wervelende show met heel veel beweging, pop, rock. Het kan niet op. Hij wordt bij deze gelegenheid, naast zijn eigen band die heel stevig staat, ook begeleid door leden van De Wolff. Frisse songs en de multi-instrumentalist heeft energie en een goede performance die uitstekend past bij het Zomerparkfeest. Hij krijgt een extra kwartier zodat de set vijf kwartier duurt voordat de lichten op het hoofdpodium gedoofd worden. Mooi einde van Zomerparkfeest 2015. Wij kijken weer uit naar de volgende editie. Noteer maar vast: 25 tot en met 28 augustus 2016! Voor dat het zover is, vindt op 22 januari 2016 het Zomerparkfeest Wintereditie plaats in Poppodium Grenswerk.