Niet alleen Barack Obama brengt op woensdag 4 juni een bezoek aan Brussel voor zijn G7-top, maar op een steenworp afstand speelt landgenoot en niemand minder dan Pat Metheny met zijn Unity Group in het theater Ancienne Belgique aan de Boulevard Anspach. Een prachtige entourage voor deze topband in het mondaine deel van de Belgische en Europese hoofdstad. Metheny tourt door de wereld met zijn nieuwste project – en gelijknamige album – KIN (<–>). Het is een van de afsluitende concerten en topact van de 17e editie van de VW Springsessions, het festival dat in België een overzicht geeft van de hedendaagse muziek.

Op zondag 8 juni is Pat Metheny Unity Group te zien in Tivoli Vredenburg in Utrecht, WiM deed vast een voorproefje in Brussel. De zaal in theater Ancienne Belgique is in elk geval uitverkocht. Al een half uur voor dat de deuren open gaan, heeft zich een flinke rij fans – ook uit Nederland – gevormd voor de ingang. De meesten schuilen onder paraplu’s op deze regenachtige vroege zomeravond. De schare trotseert maar wat graag de zomerregen. Metheny doet niet elk jaar Europa aan en dat wil je niet missen.

Nadat de deuren openen vult de zaal – alleen staanplaatsen – zich snel en is het wachten op de meester van de gitaar jazz, jazzrock en fusion die al de nodige Grammy Awards in de wacht sleepte. Voor de fotograferende pers is het wachten op de floormanager die ons bij het derde nummer meeneemt naar het 2e balkon waar we alleen tijdens het vierde nummer onze foto’s mogen schieten van relatief grote hoogte. Het laat zien hoe topartiesten hun performance tot in de puntjes regisseren. En van Metheny kun je dat hebben. Nadat we ons werk gedaan hebben is balkon 2 rechts voor de VIP’s die al geduldig stonden te wachten.

Metheny start de eerste set met twee gevoelige solonummers, zoals we ze al zo lang kennen. Bij het derde nummer voegt de Unity Band bestaande uit Chris Potter (sax, klarinet), Ben Williams (bas) en Antonio Sanchez (drums) bij hem. De eerste set bestaat uit nummers van het album Unity Band, maar ook oudere composities van bijvoorbeeld het album 81/82. Niet voor niets het laatste album – voor dat meer dan 30 jaar later Unity Band met saxofonist Potter uitkwam – waarop Metheny met een saxofonist te horen was. Toen waren dat Dawey Redman en Michael Brecker. Met Chris Potter heeft Metheny weer een saxofonist van formaat in zijn groep. De solo’s zijn subliem afgestemd op het gitaarspel en vlijmscherp. Metheny gaat zoals we gewend zijn volkomen op in zijn sublieme spel. Dat dan weer groovy,  electronic klinkt en dan weer heel akoestisch. Het drumspel van Antonio Sanchez is nadrukkelijk maar volledig in balans met de rest van de band. Vooral de vele bekkens vallen op bij zijn imposante drumset.

Na de eerste set wendt Metheny zich tot het publiek met een kort woord en uitleg. De eerste set was vooral Unity Band – het viertal, maar bij de tweede set voegt multi instrumentalist Giulio Carmassi zich erbij en transformeert de band zich daarmee in Unity Group om vooral werk van het album Kin (<–>) te spelen. Een volledig electronisch bediend orkest maakt de performance volledig. Niets ontbreekt: twee flessenorgels, percussie, piano, accordeon, xylofoon. Het wordt een orkestraal spektakel. De composities zijn overweldigend maar ook gevoelig en op momenten verstild. Het publiek wordt mee gezogen in prachtige muzikale sferen waarin het op en top genieten is. Metheny laat opnieuw zien en horen dat hij in staat is op perfectionistische manier zijn imposante studiowerk live ten gehore te brengen, zoals we dat vooral kennen van de symfonische rock. Maar Metheny bewijst dat dit ook kan met geïmproviseerde muziek. Dat maakt deze rasartiest alleen al bijzonder. Een genot om naar te luisteren.