In 30CC/Minnepoort vond op de dinsdag binnen Leuven Jazz een Luca Jazz All Stars manifestatie plaats. De jazzopleiding van de Luca School of Arts (voorheen Lemmensinstituut) bestaat dit jaar 30 jaar en dat moet gevierd worden!

Het was een bont gezelschap op het podium met de meest bekende oud leerlingen en hun leermeesters. Met Jef Neve, Ewout Pierreux en Bart van Caenegem achter de piano, Martijn van Buel op bas, Steven Delannoye en Joppe Bestevaer op sax, Peter Delannoye en Dree Peremans op trombone en Toni Vitacollona en Lieven Venken op drums stond een ware All Stars op het podium. Zij werden vergezeld door hun leermeesters Dre Pallemaerts op drums, Pete Hertmans op gitaar, Jos Machtel op bas, Ron van Rossum op piano en Lynn Cassiers op zang. De vermaarde trompettist Bert Joris was ook van de partij. Ook hij was een van de eerste docenten van Luca.

Het was een jazzavond in twee delen waarin ieder van de All Stars leden een eigen compositie had aangeleverd en waar met elkaar de gehele dag aan gewerkt was. Gezien die korte voorbereidingstijd mag de kwaliteit van de uitvoeringen een groot succes genoemd worden. Natuurlijk werd er binnen het concert door het publiek ook reikhalzend uitgekeken naar de performances van trompettist Bert Joris en pianist Jef Neve, de mannen die binnen de Belgische muziek een eigen idioom hebben opgebouwd.

De avond werd vlot aan elkaar gepraat door gitarist/docent Peter Hertmans die steeds super volledig in informatie was, wie had de compositie geschreven en wie speelden er mee. Het was mooi om de wisselingen in instrumentalisten te zien en de kwaliteit in composities. De sfeer was gedurende de eerste set relaxt, of loom zoals je het wilt noemen, en gevuld met vakkundige doch weinig verrassende jazz composities. Er werd keurig gesoleerd en vaak mooi samengespeeld.

Dat Jef Neve een fenomeen op zichzelf is bewees hij toen zijn compositie Nothing But a Casablanca Turtle Slide Show Dinner (van zijn album Nobody Is Illegal) als afsluiter van het eerste deel van het concert gespeeld werd. De inventieve compositie vol ritme en arrangementwisselingen ging niet iedere muzikant binnen het gezelschap even goed af (waar is Teun Verbruggen als je hem nodig hebt?). Duidelijk was dat de muziek van Neve onderhand wel heel ver af staat van het jazzidioom waar hij ooit vandaan startte. En zijn muzikale ontwikkeling zet scherp door.

Het tweede deel van het concert had wat meer vaart en kreeg daarom het publiek ook wat gemakkelijker mee. Publiek wat trouwens in grote aantallen was toegestroomd en voor een bijna uitverkochte 30CC zorgde. De variatie in composities bleef, de bijdrage van Bert Joris met zijn mannen was een hoogtepunt, en de set werd eerst lekker stevig, met de blazers vol aan het werk afgesloten voordat iedereen het podium op kwam om de compositie Hyhm van Ewout Pierreux tot een sfeervol tegelijk feestelijk slot te maken.