×

Concert

14 mei 2017

Neil Cowley Trio dé smaakmaker op Cross Currents Maastricht

Geschreven door:

• fotografie door Wouter Schenk

Jazz Maastricht zoekt nieuwe wegen om een breder publiek te bereiken. Dit weekend startte hun nieuw initiatief met het Cross Currents Festival. Gesitueerd in de tot culturele wijk omgebouwde setting van de voormalige Sphinx fabrieken, daar waar poppodium De Muziekgieterij en Filmhuis Lumière nu zijn gevestigd. Zowel Muziekgieterij en Lumière zijn mede organisator van het nieuwe festival. Voorzitter Jean Haesen is zichtbaar in zijn nopjes met zijn nieuwe project. Hoewel de kaartverkoop traag op gang kwam, ‘Maastricht komt altijd laat op gang’ volgens Haesen, is de Muziekgieterij redelijk gevuld als daar aan het begin van de zaterdagavond The Fluid Orchestra en later publiekslieveling en ontdekking Jacob Collier de spits afbijten. En het is vooral gevuld met jong publiek, daar mag de voorzitter blij mee zijn, want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst!

Het festival heeft 5 podia, twee in de Muziekgieterij, twee in Lumière en The Village Stage op het buitenterrein tegenover de Muziekgieterij. Op dat laatste podium staan voornamelijk jonge talenten geprogrammeerd, veelal afkomstig van het Conservatorium van Maastricht. Jonge bands met uiteenlopende stijlen, zoals Afrobeats, de naam verklapt het al, lekkere ritmische songs in een Afrikaans en Oosters sausje. Een lekkere binnenkomer op de zwoele lenteavond in Maastricht. Later staat Babs op het podium, de jonge zangeres Babs van Bree, afkomstig uit Venlo met mooie gevoelige jazz songs, begeleid door o.a. mede student en gitaartalent Vincent van Reen. Het publiek laat het buiten bij The Village Stage een beetje afweten, wellicht omdat het grotere werk zich binnen in De Muziekgieterij afspeelt. Dat is wel jammer, immers het is altijd leuk om nieuwe talenten te ontdekken en wie weet hoe groot ze later nog worden!

Michel Bisceglia - NosferatuGeen Cross Currents als er geen culturele cross-overs worden gezocht. In Lumière gebeurt dat in de grote zaal met een drietal projecten waarbij formaties optreden voor het filmdoek. Ze begeleiden alledrie op hun eigen wijze films die tegelijk met het optreden worden vertoond. De eerste filmset is voor het muziekcollectief I Compani onder leiding van saxofonist en componist Bo de Graaf. Ze spelen dansbare muziek en dans is ook het thema van hun optreden. De muziek wordt opgeluisterd met tapdanseres Doortje Peters, aan wie je niet kunt zien dat ze dag ervoor nog met haar voet in een spijker stond. De film bestaat uit verscheidende filmfragmenten waarin dans centraal staat, met onder andere Mae West en Brigitte Bardot in dansscenes. Mooie harmonieuze en meeslepende muziek uit verschillende genres zoals latin, tango vormen een fraaie combinatie met illustere filmbeelden uit de vorige eeuw.

De heren van Bruut! begeleiden en vormen het akoestische kanaal voor de Hitchcock film Blackmail uit 1929. Hoewel de film als stomme film vertoond wordt, met af en toe beelden van de gesproken tekst, is het toch echt de eerste Britse geluidsfilm uit de geschiedenis. Bruut! speelt voornamelijk traditionele blues & jazz, waarbij de synergie tussen hun muziek en de filmfragmenten niet echt goed tot stand komt. Dat gebeurt veel beter bij de derde combinatie van film en live muziek met een band onder leiding van de Belgische pianist en componist met Italiaanse roots Michel Bisceglia. De composities zijn vernieuwend, spannend en vormen een mooie geheel met Nosferatu, de eerste Dracula film, van de Duitse regisseur Murnau, uitgebracht in 1922. De set is geheel in stijl van het verhaal opgetuigd, donker en met heuse ouderwetse gloeilampen. De band bestaat naast Bisceglia uit de Belgische DJ Buscemi die mooie soundscape en effecten toevoegt aan het geheel.

Het meeste publiek komt toch voor de programmering in de Muziekgieterij. Daar wordt afgetrapt met de big band met strijkers onder de naam The Fluid Orchestra, onder leiding van componist Jesse Passenier. Het orkest is een productie van Intro in Maastricht en gaf voor de eerste maal acte de présence tijdens November Music eind vorig jaar in Den Bosch. Ze spelen heerlijke nummers die goed staan zoals Tribute to Joy, gebaseerd op Beethovens overbekende Ode an die Freude. Ook de nummers Celebrate en The Big Fat Wippersnapper zijn mooie composities waarin jazz, klassiek elkaar ontmoeten, aangevuld met scratching en rocking sounds van een DJ.

Jacob CollierIn volle grote hal van het poppodium staat even later één van de grootste ontdekkingen van de laatste jaren: Jacob Collier. Nog geen 23 jaar oud en hij ging vier jaar geleden al viral met zijn bewerking van Stevie Wonder’s Don’t you worry ’bout a thing. Zo werd hij ontdekt door Stevie Wonder zelf, die op de dag van zijn optreden in Maastricht jarig is en is hij onder de hoede genomen van Quincy Jones. Zijn muzikaliteit lijkt onbegrensd, naast zang bespeelt hij keyboard, piano, electric base, akoestische bas, gitaar, percussie en drums. En niet zomaar, maar hoe! Een wonderboy die een show neer zet in z’n uppie, waarbij, als je het niet zag, niet zou geloven dat het allemaal uit zijn eigen vingers komt. Niet helemaal alleen, twee technici zorgen ervoor dat de instrumenten doorklinken en dat alles perfect in de muzikale pas blijft lopen en klinken, terwijl Collier van het ene naar het andere instrument rent. Het is een onemanshow met ook veel showvertoon en live videobeelden op de achtergrond. Zijn eigen composities zijn mooie songs en zijn techniek op al die instrumenten is verbluffend. Genoeg talent om ook zonder de showelementen nog meer van zijn muzikaliteit te laten horen. Hier gaan we zeker nog veel meer van zien.

Maar het hoogtepunt van het festival is het trio van Neil Cowley. Met zijn kompanen Rex Horan op bas en Evan Jenkins op drums is hij in staat het dak van de Muziekgieterij eraf te krijgen. Wat een energie, dynamiek en expressie. Terwijl in sommige nummers ook een spirituele inslag voelbaar is. Een dag eerder stonden ze in het nabijgelegen Liège. En dan te bedenken dat de sound engineering niet optimaal was aan het begin van de set. Het leidde tot irritatie bij het trio in de richting van de technici. Maar het publiek deerde dat niet, dat was razend enthousiast vanaf het begin. Met de nodige droge Engelse humor zorgt Cowley ook voor interactie en contact met de toeschouwers in de Muziekgieterij. Top dit trio!!

De avond in de hal werd afgesloten met het eveneens energieke STUFF. Net zoals in Gent, onlangs in april nog, geven deze heren een geweldige show in Maastricht vol passie, vol vuur en vol energie. Een prachtig slot van het nieuwe Maastrichtse festival, op deze mooie avond waar slechts één onweersbuitje de zomerse sfeer verstoorde. Het festival verdient een plek, we kijken uit naar volgend jaar.