×

Concert

01 oktober 2012

Mooie luisterrijke songs van Divera in Leiden

Geschreven door: Rik van Boeckel

Begin dit jaar presenteerde zangeres/gitariste Vera van der Poel onder de naam Divera haar solodebuut Love And Taboo in Paradiso. Ze heeft in diverse bands gespeeld (Beeswamp, Mimezine, Voer), toerde met The Nits en was met de Parade te zien en te horen in New York. Maar het werd tijd om solo te gaan en gelukkig maar, haar debuutalbum is bijzonder goed! Afgelopen vrijdag trad ze op in Cultureel Centrum de X in de Qbus zaal in Leiden.

In de recensies van Love And Taboo is ze al vergeleken met Joni Mitchell, PJ Harvey, Feist en Ricky Lee Jones. In de Qbus in Leiden liet ze horen dat ze die vergelijkingen helemaal niet nodig heeft. Vera heeft jaren in Leiden gewoond, en in stad waar ze dus even naar terugkeerde gaf ze een erg mooi optreden in een ongedwongen sfeer. Met Guus Bakker (Wende Snijders) op bas, Jasper van Hulten (Wouter Hamel) op drums en Andreas Suntrop (Carel Kraaijenhof)  op de Les Paul gitaar. Daar steekt nog wel een verhaal achter want aan de muren van de Qbus hangen een aantal bijzondere gitaren en de Les Paul is er een van, voor Andreas een goede reden om die van de muur te halen en er op te spelen. Hij accentueerde Vera’s stem subtiel, klankrijk, ik dacht aan de sound van Ry Cooder en Calexico.

Vera zelf speelde akoestische gitaar en bediende af en toe een sample-apparaat. In het mooie Amnesia riep ze beelden van een sneeuwlandschap op en zong ze bijvoorbeeld: ’cause when you’re close to me I forget my name Amnesia’. Daarna volgde Famished Road naar een boek van de Nigeriaanse schrijver Ben Okri waarin verleidelijke geesten, een hond met twee hoofden en levende doden worden opgeroepen.

Het zijn op het eerste gehoor erg mooie liedjes om naar te luisteren zoals Vera ze zingt maar er zitten diepere bodems in verborgen. Een van de mooiste is Me And My Garden, de openingstrack van het album, dat zou een hit kunnen zijn. ‘Some trees must loose their leaves to recapture their green’, de wisseling der seizoenen pakkend in één zin samengevat.

Een song met een erg schrijnende inhoud is The Butcher. Vera is in Afghanistan geweest en vertelt hierin over een vader die zijn dochter verkoopt omdat hij geld nodig heeft. ‘My mother cried for years but she knew that it’s our fate,’ zong Vera. Een wrede waarheid- en werkelijkheid!

Meant Oo Be zingt ze op Love And Taboo met JP den Tex. Hij was er in Leiden niet bij, dus zong Vera het alleen maar dat maakte op zich geen verschil. Niet alle songs kwamen van het album zoals Homesick bijvoorbeeld, een nummer over het weg willen gaan als je thuis bent maar weer naar huis willen als je op reis bent. De band waarmee Vera optrad is niet dezelfde als op het album maar wel ijzersterk. Jasper van Hulten was ingevallen en deed dat met verve, speelde zelfs even de duimpiano. Na het rockende slotakkoord riep het publiek dat zeer aandachtig had zitten luisteren Divera terug voor een toegift: dat werd weer een wonderschone uitvoering van Me And My Garden. Divera zal het zeker ook goed doen in kleine theaters, voor publiek dat bereid is om te luisteren!