Al sinds tientallen jaren vormt Jazz in Duketown het grootste gratis jazzfestival in Nederland. Volledig bestuurd en gerund door vrijwilligers, met 10 podia en 100 tot 200 duizend bezoekers in de binnenstad van Den Bosch, dat is al een prestatie van groot formaat in deze subsidie arme tijden. De organisatie is in handen van een stichting en wordt ingekleed door verschillende commissies die elk op hun eigen terrein, horeca, muziek, communicatie, sponsoring actief zijn. En het programma liegt er niet om, met op het hoofdpodium op de Parade grote namen als Jose James, Re:freshed Orchestra, Billy Cobham en Gare du Nord. Door slimme samenwerking met andere festivals zoals Jazz Middelburg worden grote acts gezamenlijk geboekt en daardoor mogelijk gemaakt. Maar het festival is ook zeker de moeite waard om op ontdekkingsreis te gaan langs de kleinere podia, waar wellicht iets minder bekende, maar ook grote talenten mooie optredens verzorgen.

Op de derde festivaldag neemt WiM een kijkje. Op de zeer warme en zonnige pinksterzondag is de stad behoorlijk gevuld en overal waar de kleinere podia staan opgesteld is het goed druk. Al wandelend naar de Parade kom je gauw in de stemming. Hier is een groot feest gaande. Achter het hoofdpodium worden we vriendelijk ontvangen door hoofd communicatie en podium speaker Marcel Ploegmakers. Backstage kun je proeven hoe professioneel de door vrijwilligers gerunde organisatie is. Elke vrijwilliger heeft zijn/haar taak en is in Jazz in Duketown uniform gehuld. Op zondagmiddag staan drie acts op het programma van grote namen: Sven Hammond Soul, Jan Akkerman Band met special guest Eric Vloeimans en de knaller van de dag Larry Graham Central Station.

Sven Hammond Soul, onder leiding van Sven Figee, staat voor stevige Rhythm & Blues en Soul in de boeken. En dat laten ze ook horen. Leadzanger Ivan Peroti heeft in elk geval de soul in z’n stem, met energie en een mooie performance. Toch leuk als je een band hoort die ‘Soul’ in de naam heeft staan en voortdurend denkt, wat is het nu eigenlijk? Het is eigenlijk alles. Een mooie mix van blues, rock, funk, soul, jazz, you name it… het swingt, het heeft energie, soul en je gaat automatisch meedeinen. Zo ook het publiek wat op de inmiddels hete Parade – 30 C – in grote getale aanwezig is.

Na Sven is het de beurt aan een van Nederlands meest aansprekende gitaristen, Jan Akkerman en zijn band. Voor deze gelegenheid met special guest, niemand minder dan trompettist Eric Vloeimans. Voor de jazzrock fans een hoogtepunt. Akkerman weet hen dan ook enthousiast te krijgen met een set nummers van vroegere jaren – waarin hij o.a. success had met Focus – en van recentere datum. Vloeimans , wiens bladmuziek over het toneel waaide, vulde een aantal solo’s in op de wijze zoals we dat van hem gewend zijn, dat wil zeggen heel knap. De set wordt pas kort voor het optreden backstage door genomen, dus tijd om te repeteren was er niet. Wel jammer dat Akkerman zo weinig contact maakte met het publiek. Hij staat er enigszins stoïcijns bij en heeft meer aandacht voor de geluidsman – er ging ook technisch het een en ander mis, zo leek het – dan voor zijn fans. Ook had het publiek wat meer mogen verwachten van het samenspel tussen Akkerman en Vloeimans, maar het bleef bij losse – maar wel mooie – solo’s.

De klapper van derde dag Jazz in Duketown 2014 is hoe dan ook Graham Central Station. Larry Graham, de 67 jarige – leeftijdgenoot van Jan Akkerman en uitvinder van slapping techniek, dat zelfde weekend nog dood gewaand door een indianenverhaal – oftewel hoax – op internet, was springlevend aanwezig in Den Bosch. En letterlijk, gezien zijn bewegingen en sprongen op het podium. Toen de band inzette was Graham natuurlijk ‘zoek’. Side kick en leadzangeres Ashling Biscuit-Cole – een waar podiumbeest – leidde de fans mee op zoek naar Graham die even later dwars door het publiek – op zijn bas spelend – zich een weg baande naar het podium. Dit markeerde de start van ruim een uur durende show waarvan de muzikale vonken afspringen. Met de funk en soul van Graham en de ras-professionals die hem begeleiden wordt de Parade in Den Bosch in no-time omgetoverd in een big party. Het enthousiasme van Larry Graham, Ashling Biscuit-Cole en – later in de set – zijn vrouw Tina slepen de toeschouwers mee in een muzikaal feest. De set kent veel oude vertrouwde nummers, zowel uit de tijd dat Graham bassist was van de vermaarde formatie Sly & the family Stone – door ons mee te nemen in een timemachine – als werk van recentere datum. Hoewel Graham innovatief was voor het basspel, kent de show van nu niet heel veel vernieuwends. Maar dat hoeft niet! Show is show en hij voert de schare op de Parade naar een hoog feestgehalte. Bij het laatste nummer – Higher – nodigt Ashling kinderen in het publiek uit om op het podium mee te swingen en dan is de party compleet. Maar dan is Graham nog niet klaar. Een signeersessie waar ruim de tijd voor genomen volgt. De volgende dag is Larry Graham ook nog gast bij Jett Rebel op Pinkpop en voert hij met Graham Central Station de show nogmaals op bij Jazz Middelburg. Actieve baas, die Nederland beschouwt als zijn “hometown” buiten Amerika. Mooi feest om mee te maken!! En we kijken uit naar Jazz in Duketown 2015, noteer maar vast: 22 tot en 25 mei 2015.

Setlist Graham Central Station

1.  We’ve been waiting

2. Ain’t no fun

3. It’s alright

4. Rain

5. Bass solo

6. Dance to the music

7. The jam

8. Thank you

9. 1999

10. Higher