×

Concert

03 mei 2014

International Jazz Day in Burg Linn Krefeld

Geschreven door: Wouter Schenk

Setlist

  1. A nut
  2. Goodbye forever
  3. Bob hardy
  4. Sane
  5. Freedom
  6. Marius solo
  7. The realish
  8. Topi
  9. Encore: There will never be another You

Terwijl Unesco International Jazz Day uitbundig wordt gevierd met de groten der aarde in Osaka, waaronder Roy Hargrove, die nog maar enkele dagen daarvoor in ons eigen Terneuzen optrad, werd in Krefeld (D) een bescheiden versie van dit internationale jazzfeest – een initiatief van Herbie Hancock – gevierd. Zonder Hargrove en Hancock, maar met twee duo’s die heel bijzonder zijn: Claudius Valk (sax) en Sebastian Sternal (piano) na de pauze gevolgd door Iiro Rantala (piano) en Marius Neset (sax). Een dubbelconcert in de prachtige ambiance van Burg Linn. Krefeld ligt zo’n 40 km van de grens bij Venlo en is dus heel goed berijdbaar vanuit Zuidoost-Nederland. Burg Linn is een prachtig kasteel in een park aan de oostkant van de oude textielstad. Het concert werd georganiseerd door Jazzklub Krefeld. Een zeer enthousiaste vereniging die in 1979 is opgericht en samenwerkt met de al oudere Jazzkeller Krefeld – daar waar WiM al eerder een kijkje heeft genomen. Het jaarlijkse hoogtepunt vormt het minifestival Jazz an einem Sommerabend dat dit jaar op zaterdag 6 september zal plaatsvinden in het park bij Kasteel Burg Linn. Het programma zal binnenkort op de website van de Jazzklub verschijnen.

Op de avond van 30 april, International Jazz Day, was het programma in de Ridderzaal van het kasteel. Mooie ruimte met historische tapijten aan de wanden en veel hout waardoor een natuurlijke akoestiek aanwezig is die het mogelijk maakte beide duo’s onversterkt akoestisch te laten optreden. Waar vind je dat nog? En dan toch met zo’n 200 mensen in de zaal. Geen soundcheck nodig dus! Aanvankelijk was Erika Stucky voor het dubbelconcert geprogrammeerd, naast Valk – Sternal. Toen deze enkele weken terug moest afzeggen, sloeg de paniek even toe bij de Jazzklub. Maar al gauw werden Rantala en Neset bereid gevonden, terwijl ze nog nooit met elkaar gespeeld hadden. Waar overigens helemaal niks van te merken was, alsof ze al jaren als duo op de planken staan. Het concert wordt ingeleid door een praatje van SPD kandidaat Oberburgermeister Frank Meyer. ‘Naar jazz moet je goed leren luisteren en dat is wat we in de maatschappij ook moeten’.

De eerste set was voor het Duitse duo Valk – Sternal. Claudius Valk, geboren in 1966, studeerde sax in Keulen en Essen en is inmiddels docent aan het conservatorium van Maastricht en werd dit jaar winnaar van de Neuen Deutschen Jazzpreis als beste jazzsolist. Sebastian Sternal studeerde ook in Keulen en is nu docent in Mainz. In 2013 werd hij onderscheiden met de Eccho Jazzpreis voor zijn album Sternal Symphonic Society. Het duo opent met Don’t Explain van Billie Holiday. Het nummer in 1946 geschreven nadat haar man thuis kwam met rode lipstick rond zijn mondhoek. Het arrangement is modern en gedurfd, vol expressie tot het abstracte toe. Het vloeit ongemerkt over in een stuk geschreven door Sternal, zonder titel. De set bestaat uit diverse nummers van eigen hand van Sternal en Valk, maar ook interpretaties van ondermeer Cole Porter en Ornette Coleman. Het werk is gedeeltelijk afkomstig van het album Lichtspielhaus dat het duo in 2012 uitbracht. Valk en Sternal zijn zeer veelzijdig in hun stijlen. Van expressief in W.R.U. van Coleman tot melodieus en harmonieus in ballads zoals Don’t explain. En ze zijn multinstrumentaal op 1 instrument. Zo speelt Sternal de walkingbase op piano terwijl Valk soleert om even later moeiteloos de walkingbase over te nemen op sax zodat Sternal kan gaan soleren. Het duo weet het geconcentreerde publiek zo’n anderhalf uur te boeien. Jazz in Kamermuzieksetting.

Na de pauze op de binnenplaats van het Kasteel is het Fins-Noorse duo aan de beurt voor de tweede set. Iiro Rantala en Marius Neset speelden nog nooit samen en zorgen daarmee voor een primeur in Krefeld. Slechts contact via internet en wat oefenen ‘s-middags voorafgaand een het concert was voldoende voorbereiding voor deze rasmusici. In A nut zit de stemming bij artiesten en publiek er gelijk in – met rap tempo – Rantala karakteristiek zwaaiend met zijn hoofd en stampend op de vloer. Vorig najaar zagen we hem nog in Maastricht samen met de Poolse violist Adam Baldych. Goodbye forever schreef Rantala enkele weken terug toen hij benaderd werd voor dit concert. Prachtige ballad waarbij Neset zich met zijn sax van zijn lyrische en gevoelige kant laat horen met een mooie melodielijn. In het nummer Freedom, naar de gelijknamige roman van Jonathan Franzen waardoor Rantala geïnspireerd werd en afkomstig van zijn recente album Anyone With A Heart, werden de lagere registers van de vleugel gedempt met een handdoek wat een prachtig effect gaf. Geïntroduceerd door Rantala met ‘This is called cleaning the piano’. Beide musici komen uit de stal van ACT van Siggi Loch. Het label uit München breidt nog steeds uit met telkens weer verfrissende Europese jazzmusici. Vaak jonge talenten die in snelle tijd naam en faam maken op de internationale podia zoals Marius Neset. Indrukwekkend en meeslepend was het solonummer van Neset The realish. Neset doet soms in zijn werk denken aan landgenoot Jan Garbarek. Iemand die hij overigens nog nooit ontmoet heeft naar eigen zeggen. Neset is een rijzende ster. Een enorme energie zit in zijn gedreven spel wat je niet alleen hoort maar ook ziet.

Rantala weet de set mooi te combineren met humor. Zoals in de aankondiging van het speelse nummer Topi wat hij schreef voor zijn gelijknamige zoon. ‘The insurance company knows him very well’. En de vraag van zijn zoon of het voor hem ook geld op gaat leveren nu een nummer van Pa aan hem opgedragen is. Het publiek is terecht laaiend enthousiast tijdens de set en laat dat niet alleen zien met applaus, maar ook met de voeten stampend op de Middeleeuwse vloer. Na het concert meldde Rantala aan WiM dat er voor maart 2015 een tour gepland staat in Nederland. In de gaten houden dus!

4.6.7. comp. by Marius, rest Iiro

Setlist

  1. A nut
  2. Goodbye forever
  3. Bob hardy
  4. Sane
  5. Freedom
  6. Marius solo
  7. The realish
  8. Topi
  9. Encore: There will never be another You