Dat Glen Hansard niet alleen een geweldig liedjesschrijver is maar tevens een rasperformer bewees hij reeds bij The Frames. Maar nu de man een paar jaar een rustiger koers is gaan varen, zowel solo als met The Swell Season, worden zijn optredens alleen maar indrukwekkender.

De basis van zijn optreden in De Duif waren natuurlijk de songs van zijn nieuwe album Rhythm And Repose maar Hansard had er besloten een grootse greatest Hansard hits avond van te maken. De Duif bleek de perfecte plek om zijn solo concert een ideale ambiance mee te geven. Hij vertelde dat hij voor dit speciale concert wel 3 setlists had gemaakt, maar geen keus in songs kon maken. Vanaf het moment dat hij het podium opstapte bleek dat tot grote verrassingen te leiden. Het maakte het optreden maar mooier. Wie maakt het mee dat een muzikant opkomt, waar 3 gitaren ingeplugd op het podium klaarstaan, en vrijwel gelijk het podium weer afloopt de zaal in en daar onversterkt achter de piano zijn eerste song speelt. Een super versie van The Storm, It’s Coming bleek de ideale opener die gelijk de sfeer van het concert bepaalde.

Vrijwel alles van zijn meesterlijke nieuwe album kwam voorbij. Opvallend was hoe ongelooflijk mooi die songs ook kaal met gitaar en zijn uitzonderlijke stem klinken. Hoe goed zijn songs als High Hope, You Will Because, Love Don’t Leave Me Waiting, What Are We Gonna Do en het fabuleuze Song Of Good Hope eigenlijk ook wel. Een aantal Frames songs, een Van Morrison cover, vele enthousiaste verhalen volgden en vervolgens nog een mooie bloemlezing van de songs van Once, de grote doorbraak die Glen Hansard maakte en die de fascinerende band The Swell Season, samen met Once hoofdrolspeler en singer-songwriter/pianiste Markéta Irglová, tot gevolg had. En wat klonken die ook weer prachtig! Zo ijzingwekkend mooi als zijn Leave vanavond klonk hoor je em zelden. Hansard trok voor het spelen van Once opener Say It To Me Now, ondertussen traditiewijs, de plug uit zijn gitaar, ging voor op het podium staan en zong voor de doodstille zaal een ronduit verpletterende versie die vervolgens naadloos overging in de prachtige traditional Gold. Ook in de lange 2 uur set waren natuurlijk songs van The Swell Season, als je de songs van Once dan als anders wilt omschrijven, te horen. Een erg mooie Low Rising, met het publiek als prachtige ‘zwevend’ koor, en Back Broke waren andere hoogtepunten.

Hansard had er ontzettend veel zin in. Zorgde voor intieme momenten, zong dan weer de longen uit zijn lijf. Het optreden was emotioneel behoorlijk overweldigend en muzikaal ijzersterk. Helemaal nadat hij in de toegift, na een verhaal verteld te hebben dat hij een paar dagen daarvoor met een van zijn helden Bruce Springsteen op het podium had gestaan. Hij was er nog steeds helemaal vol van. Toen hij de akkoorden van Drive All Night (een van de allermooiste van Springsteen, afkomstig van dubbelaar The River) inzette en hij vervolgens iemand uit de zaal achter de piano kreeg die ook nog eens heel goed wist te spelen ging er een fraaie emotiebries door het publiek. Hansard zong de song met zoveel overtuiging dat toen ook nog het orgel van De Duif erbij kwam een ronduit magisch moment plaatsvond. Precies wat muziek zo levensleidend maakt.

Glen Hansard in De Duif op dinsdagavond 24 juli 2012 mag de boeken in als een van de allermooiste concerten van dit jaar, en niet alleen dit jaar, ook van vele voorafgaande.