De weekenden op Südtirol Jazzfestival zijn voor de trips de bergen in. Voor muziek in de bergen. De eerste zaterdag van het festival is dat niet anders. Eerst een flink stuk met de bus en dan kabelbaan in. Vandaag is de concertlocatie Vigiljoch, een machtige berg die met twee kabelbanen bereikt kan worden. Of lopend, als je heel veel zin hebt.

Het is een dag vol zon en warme temperaturen in Bolzano, dus hoe fijn is het om al vroeg de bus in de stappen om naar koelere hooggelegen oorden te gaan vandaag? Na een rit langs en door de bergen, het is hier zo wonderschoon en alle kleuren groen trekken aan je voorbij, stoppen we om eerst een gezamenlijk lift te pakken en vervolgens een eenpersoonslift met een behoorlijke afstand tot de andere persoon voor je, zodat de lange, 15 minuten, tocht de bergen op je in een volledig stilte brengt. Overweldigend.

Na die prachtige Vigiljoch introductie volgt na een fijne lunch boven op de berg dan een fraaie concert in de zon van het Franse NoSax NoClar, een duo dat (natuurlijk) sax en klarinet speelt. Bastien Weeger en Julien Stella spelen een bijzondere set waarop werk van hun tot nu toe verschenen drie albums terugkomen.

Hun muziek heeft een oorsprong in zowel jazz als folk en is doortrokken van sferen vanuit zowel het Keltisch als uit Turkije, Noord-Afrika en Armenië. Het brengt, juist omdat het maar om twee instrumentkleuren gaat, een bijzondere sfeer teweeg die hier bovenop de bergen ideaal aansluit. Wat een fraaie sferen leggen deze twee mannen neer hier.

En zoals de vele keren dat ik hiervoor op het festival was ben ik me weer bewust wat een luxe het is dit te mogen meemaken. Bovenop een berg op een luie weide naar muziek luisteren die grenzen oversteekt met machtige bergen en andere prachtige natuur als uitzicht ben ik als vanouds weer volledig verkocht.

Na een prachtrit door en langs de bergen naar de stad terug hebben we even de tijd om voor een drankje het zeer levendige centrum van de stad in te gaan om daarna op het Kapuzinerpark daar de eerste band te gaan bekijken. Het Kapuzinerpark waar de afgelopen jaren steeds het hart van het festival was en wat vanaf volgend jaar geherstructureerd zal gaan worden.

Malstrom is de band van de avond. Het Duitse trio met snarenwonder Axel Zajac als meest opvallende muzikant. Niet dat saxofonist Florian Walter en drummer Jo Beyer minder zijn maar het is het overweldigende spel van Zajac dat de band de meest kleur geeft.

Zajac, opvallend getooid met een echt lange baard (formaat ZZ Top), bespeelt een zes-snarige (bas)gitaar waarop hij halsbrekende toeren uithaalt en zowel ingetogen ‘gitaar’ kan spelen of hard groovend naar metal doortrekt. Steeds verrassend en avontuurlijk en een flinke injectie die de steeds weer veranderende sferen in de composities interessant maken.

Het drietal speelt een overtuigende set met veel dynamiek en muzikaal avontuur. Als opener van het festival, waarbij het Kapuzinerpark het basiskamp is, zeker geen voorspelbare, en daarom zeker niet voor iedereen, daarom ligt het de lat voor de rest gelijk hoog. Het maakt extra nieuwsgierig!