Heerlijk weekend Brussel met Bru Jazz We.be
Met weer dat leek alsof het hartje zomer was vond afgelopen weekend Bru Jazz WE.be plaats. Een divers jazzfestival dat op verschillende plekken in de stad plaatsvindt en volledig gratis toegankelijk is.
Dat Brussel zich steeds meer en meer als de belangrijkste jazzstad van Europa lijkt te profileren wordt de afgelopen jaren wel heel erg duidelijk. In een land waar ook Gent, Leuven en Antwerpen dat optimaal doen en er een overdonderende hoeveelheid jonge jazzmuzikanten met evenveel opvallende bands aan de weg timmeren is dat alleen maar hartstikke mooi.
Ook Brussel bruiste het afgelopen weekend van de jazz en in alle varianten. Vele pleinen waren in de stad omgebouwd met fijne podia, waarvan de wel bekende Grote Markt het allergrootste had en het Luxemburgplein en Kapelleplein, muzikaal de meest interessante en spannende. Ontzettend veel muziek gezien, wij hebben een collectie gemaakt.
Het feest begon vrijdag al in het stadhuis waar de officiële aftrap voor Bru Jazz We.be werd gegeven en er vanaf het balkon een fraai uitzicht op het, al vroeg goed gevulde plein, was te zien. Snel naar het plein dus om ons onder het publiek te mengen. Met een diverse programmering met Vortex, de winnaar van de XL-jazz competitie, het Bert Defoort Quintet en Beverly Jo Scott kreeg het publiek een mooi divers programma voorgeschoteld.
Wij togen naar de andere kant van de stad om daar in Flagey trompettist Itamar Borochov met zijn kwartet te zien. Met twee sets, om 9 en 11 uur, had hij een vol program. Wij troffen de band op het late uur en zagen een prima maar niet uitzonderlijke band spelen. Borochov is een prima trompettist en hij heeft met Alessandro Lanzoni (piano), Nicolas Thys (contrabas) en Enrico Morello (drums) een prima kwartet bij elkaar. Maar de tweede set vlamde niet echt wat binnen een festival als deze, met vrije entree, eigenlijk wel een vereiste is.
De zaterdag zag vanaf halverwege de middag een heerlijk overvol programma. En de met de zon erbij (en temperaturen die opliepen tot tegen de 30 C) was het fijn vertoeven bij de buitenpodia en de terrassen (drank bleek deze dag zelfs essentieel…). Er waren tal van mooie dingen te zien. Wij kozen in ieder geval voor Azmari op het fijne Luxemburgplein. En wel heel erg fijne band die ethno grooves met fijne psychedelica vermengd en soms zelfs in afrobeat uitbarst. Ideaal voor een erg mooi middagconcert. Echt zo’n band die je heel snel weer een keer wilt zien.
Op het Kapelleplein, op de Volta stage, startte de avond pas echt met EOP, een nieuwe band van gitarist Bert Cools, zijn drummende broer Stijn en ewi-speler en saxofonist Andrew Claes (soms ook live bijgestaan door Claes’ STUFF.-maatje Dries Laheye op bas). EOP maakt, zoals ze het zelf zeggen, improvised 100% beat driven jazz. Een spannende benaming voor het elektronisch raamwerk dat de mannen vanavond neerzetten.
Eigenlijk nog beter als afsluiter van de avond omdat de beats er zo lekker ingaan en de mannen op het podium geen muzikale reserves kennen, maar zo met het donker worden al een zalig geheel. Graag snel meer van deze nieuwe band. Alles hieraan klinkt veelbelovend.
Dans Dans blijft een vreemd trio dat constant verrast. Je optreden 10 minuten beginnen zonder jezelf ook maar aan te kondigen zodat het publiek in eerste instantie gewoon met elkaar blijft doorpraten terwijl jij daar al bezig bent lijkt wat onhandig bijvoorbeeld. Nou ja, dan maar een tandje erbij. En zie, het publiek pakt op, gaat echt luisteren en er zelfs, gedurende het optreden helemaal in op. Zodat op 2/3 van het optreden ineens de ruimte voor het podium volstaat met dansende mensen en we er tenslotte allemaal een toegift uit schreeuwen (Dans, Dans, Dans, Dans, Dans….).
De band geniet er zichtbaar van. Heeft dan ook net wederom een uitmuntende set gespeeld waarbij dat hele arsenaal aan stijlen die ze in hun muziek stoppen, van psychedelica tot aan jazz, surf, stevige rock met een vuige rand, met flinke vleugen funk en blues zijn weg naar het hart van het publiek gevonden heeft. Vanavond werd maar weer eens duidelijk wat voor een geweldige gitarist Bart Dockx toch is en wat een geweldige ritmetandem Fred Lyenn (bas) en Steven Cassiers de band toch heeft. Belgische klasse in volle glorie!
Na een mooi drukke en qua weer flink benauwende zaterdag was het lekker fris rusten om zondag weer op tijd paraat zijn. Zo speelde het Guilaume Lepoutre Duo als vanaf 12 uur op de Kappelmarkt en waren op het podium op het Fernandplein feestelijke concerten voor kinderen te horen en te zien.
Op het grootste podium van de stad, op de Grote Markt, was het ook alweer vroeg een flinke drukte. En het programma was bepaald onvoorspelbaar en spannend. Les Chroniques De L’Inutile trapte af met een mooie set om ruim 3 uur en om 5 uur kwam daar een lekker dwars spelend Stephanie Mercier Quintet overheen. Lekker scherp spel dat in een ronduit geweldige pleingeluid uitstekend zijn weg naar het publiek vond. Met een erg fijn spelende Peter Hertmans (op gitaar) en Mercier zelf als gelijk in het oor springend.
Helaas moesten wij het daarop volgende Delvita door treinen en reizen missen. Maar zeker is dat we daar heel snel op gaan terugkomen. Veel te fijne band…
Ook de tweede editie van Bru Jazz We.be nieuwe stijl was weer een zeer geslaagde. Niet alleen geeft het, het publiek de mogelijkheid om veel nieuwe muziek te zien maar omdat alle zalen hun deuren openen, en alles gratis is, zien deze ineens ook allemaal nieuw publiek binnen komen. Met het prachtige weer van het afgelopen weekend bezochten wij vooral de buiten podia, volgend jaar pakken we daar zeker ook de zalen weer bij.