Grote variatie op Moers Festival 2017
De 46ste editie van Moers Festival kent evenals de vorige edities een keur aan artiesten uit verschillende genres. Een festivalmarkt met hippie-achtige allure, het Festivaldorf, zomerse sferen en een programma dat varieert van traditionele world music tot en met freejazz, waarbij je als bezoeker altijd weer nieuwe verrassende acts kunt ontdekken, zijn de ingrediënten van dit bijzonder goed bezochte en fijne festival dat al jaren tijdens het Pinksterweekend wordt georganiseerd. Festivalhalle Moers, in een mooi park aan de rand van de stad, gelegen tussen Venlo en Duisburg, is de plek.
Op vrijdagavond 2 juni, nadat onze jongens van de Beren Gieren hebben opgetreden, is het ‘t Hsaing Waing muziekensemble, onder leiding van Sein Hla Myaing, die de Festivalhalle omtovert in een religieus-spirituele sfeer waarbij de geesten worden aangeroepen met traditionele Bamarische muziek. Sein Hla Myaing bespeelt daarbij de pat waing, dat alleen al heel bijzonder is om te zien. Een rijkelijk versierde cirkel met 21 diatonisch gestemde trommels. De meester wordt verder begeleid met een serie traditionele instrumenten zoals verschillende diatonische en chromatisch gestemde gongs, Birmese oboe, percussie en daarnaast traditioneel geklede dansers. Het is niet alleen traditionele muziek, maar een prachtig schouwspel om te zien en te beleven. De dansers bewegen zich dwars door het publiek terwijl het muziek ensemble een rijk gevuld klankspel ten gehore brengt. Het draagt bij aan de toch al alternatieve sfeer, die helemaal bij Moers Festival past.
Brian Blade, wie kent hem niet. Hij mag zich tot de beste drummers van de wereld rekenen en speelde samen met grote namen in de jazz als Wayne Shorter, als vaste drummer in zijn band, Chick Corea, met zijn trio onlangs nog in Amsterdam en Herbie Hancock. Maar hij begeleidde ook Norah Jones, Bob Dylan en Marianne Faithfull. Blade is niet alleen drummer, maar ook singer-songwriter, zingt en bespeelt daarbij zijn gitaar. Deze wat minder bekende kant van Blade komt volledig tot uitdrukking in zijn project en gelijknamige album Mama Rosa, waarmee hij in Moers op de bühne staat. Begeleid door Kelly Jones (vocals), Goffrey Moore (gitaar), Aaron Embry (piano), Chris Thomas (bas) en Steve Nistor op drums zet Blade een prachtige sound neer. Fijngevoelige songs, mooie gevoelige teksten met titels als Her Song, Het There en Mercy Angel. De songs gaan over zijn eigen leven, zijn familie, die midden in de Gospel traditie staat. Pop, folk, gospel en country zitten allemaal als invloeden verwerkt in de warm gevoelige composities die ingetogen, volledig in balans worden uitgevoerd en het publiek in een sensitieve sfeer brengen.
Tribe is een jonge formatie rondom de talentvolle trompettist John-Dennis Renken. De band staat zaterdagmiddag op het podium in de Festivalhalle en bestaat verder uit Angelika Niescier (alt sax), Andreas Wahl (gitaar), Bernd Owezsevim (drums) en Shannon Barnett (trombone). Barnett kennen we als één van de dames in de WDR Big Band. De creatieve jazz van Renken kenmerkt zich door expressief klankspel, groovy rock in samenspel met sferische thema’s. Renken is dit jaar ‘Improviser in Residence’ en treedt enkele malen op in verschillende sets. Hij is nog niet zo lang geleden vader geworden en dat inspireert hem tot nummers als Quatschkopf en Charlie’s Lullaby. De stukken beginnen vaak rustig en zwellen aan met veel energie en power. Woman power met de blazers Niescier en Barnett, die door Renken worden uitgedaagd met prachtig samenspel en krachtig solowerk. Het stuk Nachteule klinkt fantastisch. Veel geluid voor een nachtuil, met ruige jazzrock, dat staat als een huis.
Wie aan IJsland denkt, denkt aan ruige natuur, vulkanen, woest landschap, sneeuw en ijs. Maar de liefhebbers van jazz & fusion denken ook aan de legendarische fusion band Mezzoforte. Nieuw aan het muzikale IJslandse firmament is de formatie AdHd. Hoewel nieuw, ze zijn al opgericht in 2009 en in mei hebben ze hun vijfde album, met de titel AdHd6, uitgebracht. Maar ze zijn nu hun naam aan het vestigen op Europese podia. Begin dit jaar kwamen ze in het vizier van de programmeurs van Moers tijdens hun bezoek aan Noorderslag en ze maakten zo’n indruk dat ze gelijk werden vastgelegd voor het festival. De naam AdHd staat in contrast met de toch ingetogen composities, die wel veel power bezitten, maar meer associëren met contemplatie dan met de aandachtsstoornis. De band bestaat uit de broers Ómar Guðjónsson (gitaar/bas) en Óskar Guðjónsson (sax) en zij worden begeleid door Davíð Þór Jónsson (piano, hammond orgel) en Magnús Trygvason Eliassen (drums). Kracht en elegantie smelten samen in het werk van AdHd. Ze spelen een set met één werk dat al improviserend gebaseerd is op vooral stukken van hun laatste album. Maar geen één optreden is het zelfde bij AdHd. Ze verbinden bestaande thema’s aan elkaar door naar elkaar te luisteren, te improviseren en dat zonder pauzes. Subtiele gedeelten met mooi donker en sferisch klankspel worden afgewisseld met dynamische thema’s met erupties van energie. De broers Guðjónsson zijn daarnaast een lust voor het oog met hun expressieve mimiek. Dit is een band waar we nog veel van gaan horen en prima gespot door de programmeurs van Moers.
Direct na AdHd treedt het trio Keune/Lash/Noble op, midden in het publiek op een klein podium tussen de tribune en de platte vloer voor het hoofdpodium. De organisatie heeft hiermee een goede zet gemaakt: geen grote pauzes tussen de verschillende acts, maar we gaan gelijk door op dit kleine podium, terwijl de grote bühne weer klaar gemaakt wordt voor de volgende act. Het trio van de saxofonist Stefan Keune, begeleid door Dominic Lash (bas) en Steve Noble (drums), speelt niet bepaald jazz voor beginners. De vrije improvisatie bestaande uit explosies van klanken en ritmes is radicaal en vraagt om geconcentreerd luisteren en open stellen voor het wonderlijke ritmische en explosieve klankspel.
Van weer geheel andere orde is de stevige Dub Trio uit Brooklyn. Een hommage aan de oorspronkelijke dub van King Tubby, vermengd met harde en snelle rock, punk en metal. D.P Holmes op gitaar, Stu Brooks op bas en keyboard en Joe Tomino op drums spelen bijna het dak af van de Festivalhalle. Het laat zien hoe gedurfd en gevarieerd de programmeurs van Moers Festival te werk gaan. En het publiek, dat grotendeels uit fijnproevers bestaat, gaat mee in al die verschillende smaken en stijlen, mooi om te ervaren. Het trio zit ritmisch geweldig in balans en speelt met vuur en vlam, met grote power en veel effecten. Geen muziek om bij in te dutten.
Ook om niet bij in te dutten is het sextet van saxofonist Anthony Braxton, die op de dag na dit optreden zijn 72ste verjaardag viert. Braxton staat bekend om zijn complexe eigentijdse muziek, waarbij het verbinding legt tussen moderne klassieke harmonieën en free jazz. Het concert voor Moers Festival is zijn enige optreden in Europa dit jaar. Al eerder stond Braxton op Moers Festival, in de 70-er jaren zelfs een paar keer achter elkaar. Het sextet bezit een bijzondere bezetting met maar liefst twee harpen, bespeeld door Jacqueline Kerrod en Shelley Burgon, Taylor Ho Bynum op trompet, cornet en flügelhorn, Tomeka Reid op cello en Dan Peck op tuba. De formatie brengt onder de bezielende leiding, met veel mimiek, van Braxton een wonderlijke, explosieve en gedurfde caleidoscoop aan klanken. Een waaier aan sferen gaat door de overvolle hal, waarin het publiek vrij mee associeert op de composities en improvisaties van deze grootmeester van de geïmproviseerde muziek.
Moers is en blijft een festival met veel variatie, een veelheid aan stijlen en vooral een mooi en sfeervol festival waar je creativiteit en talent kunt ontdekken en beleven. Aanrader, houd het in de gaten, volgend jaar weer met Pinksteren!