Geslaagde nieuwe muzikale stappen Avishai Cohen
Bassist Avishai Cohen heeft in zijn 25 jarige carrière al heel wat muzikale paden bewandeld. Van fabuleuze trio’s naar grotere bands en het spelen met orkesten met muziek die van standaard en meer experimentele jazz naar, door wereldinvloeden geïnjecteerd, flink over de grenzen heen duwend gaat.
Zijn nieuwe project noemt hij Avishai Cohen’s Jazz Free en dat is een vrije manier om zijn jazz achterban niet gelijk de gordijnen in te jagen. Met zijn nieuwe project staat hij namelijk op het podium met een klassiek celliste, een oed-speler (die ook was elektrische bas speelt) en een percussionist/drummer. Zelf speelt hij natuurlijk contrabas en elektrische bas maar zit hij vooral ook achter het keyboard en is hij echt de zanger van de band. De bandnaam is dus slim gevonden en of de band nu jazz free is of dat de band free jazz speelt dat laten we maar even in het midden.
Natuurlijk is het spannend om met een nieuwe band en een nieuw geluid het podium op te gaan. Maar het publiek in de volledig uitverkochte Het Depot stond volledig open om de nieuwe muziek van Cohen en zijn band rustig te beluisteren en te ondergaan. Het mooiste dat je, je als muzikant kan wensen. Cohen speelde een verrassende set van nieuwe composities, voor deze band bewerkte oudere composities en een enkele standard (als je een Beatles song als Norwegian Wood daar dan ook onder schaart natuurlijk).
Het leverde een avond vol muziek op die ergens in het verlengde lag van wat hij met albums als Seven Seas en Almah al inzette, maar nog niet zo ver heeft doorgevoerd. De van Israëlische en oosterse invloeden doortrokken songs met Cohen in het Hebreeuws zingend en de geweldige oed-speler Elyasaf Bishari in een hoofdrol, werden door het publiek met veel gejuich ontvangen. Spannend om als journalist in een zaal te staan en die nieuwe muziek te horen, die voor het eerste gedeelte van de set wel heel verstild was en het publiek echt uitdaagde, en dan vervolgens de mensen in de zaal daar zo goed op te zien reageren.
Mooie rollen ook op het podium voor de gedreven en ritmisch universele percussionist Itamar Doari en celliste Yael Shapira, die met steeds weer verrassend spel de kleur van de songs bepaalde. Verrassend ook hoe Cohen’s stem zich binnen dit bandgeluid openbaart. Als hij in het verleden na een dikke trioset de microfoon nam kon dat soms nog wel eens als domper overkomen. Hij heeft nu niet echt een ongelooflijke zangstem, om het maar zo te zeggen. Maar binnen deze band valt dat minder op. Kleurt hij met zijn stem, en al helemaal in de samenzang, de songs mooi op.
Van Cohen weet je dat hij immer een goede set opbouw heeft en dat was vanavond niet anders. Rustig aan werd de sfeer op het podium levendiger, kregen de songs meer vorm, kwam er meer groove en kwam de zaal los. Niet elke nieuwe compositie overtuigd nog maar je voelt aan alles dat dit een band in groei is. Als in het najaar het album uitkomt zal alles allang op z’n plek gevallen zijn. Een fraaie, alleen met contrabas en cello begeleide, Norwegian Wood werd de eerste van 3 toegiften dat goed aangeeft hoe het publiek en band elkaar vanavond vonden.
Een avond Avishai Cohen’s Jazz Free laat een nieuw geluid horen. Het is een project waarin hij, even helemaal los van alles wat hij hiervoor gedaan heeft, veel ideeen over anders muziek maken kan losvieren. Met de grote muzikaliteit van de groep muzikanten op het podium kwam dat vanavond helemaal goed.
De mooie live foto’s zijn van Bernard Rie.