×

Concert

17 november 2018

Gedenkwaardige W.E.R.F. avond op Jazz Brugge

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: W.E.R.F.

Een fraai begin van Jazz Brugge: een complete avond gevuld met een doorsnee van wat prachtlabel W.E.R.F Records ons al 25 jaar biedt. Als verjaarscadeau.

W.E.R.F. Records heeft een speciale plek binnen het muzieklandschap ingenomen. In 1993 opgericht door Rik Bevernage is de output van het label zo divers en interessant als een platenlabel maar kan zijn. Een label dat alleen in de geest van iemand kan ontstaan die ontzettend veel van muziek houdt en immer een open vizier houdt voor muzikale prikkeling. Zijn overlijden in maart van dit jaar leek op voorhand een donkere wolk over de jubileumavond te werpen, maar de muziek deed de avond opbloeien en zijn grootse werk nogmaals overwinnen. Daarnaast heeft het label met Pieter Koten en Benny Claeysier twee mannen die het label al net zoveel bezieling geven, en met aankomende releases het label de toekomst in zullen gaan duwen.

Donder

Het wondertrio Donder mocht de avond openen in de mooie Kamermuziekzaal. Ze gaven een concert dat de première van hun nieuwe album Keukenpraat genoemd mocht worden. (Het album komt eigenlijk pas volgende week vrijdag 23 november uit maar was vanavond na het concert al (even) te verkrijgen).

Hoe prachtig tegengesteld dit trio hun bandnaam toch telkens eer aandoet. De ingetogen, verstilde sound van Donder blijft verbluffen en optimaal intrigeren. Op hun jongste album, hun tweede binnen een jaar, is hun sound nog verder doorgetrokken. De piano is eigenlijk het enige instrument dat muzikaal een rode draad in de composities geeft, met een contrabas die met de strijkstok alternatieve geluidswegen zoekt en drums die meer percussieve uitwegen dan ritmes zoekt.

Met Keukenpraat hebben ze hun meest uitgebalanceerde album gemaakt. Een album dat in alle composities een herdefiniëring van hun sound is en als geheel een coherent en machtig bouwwerk is. Op plaat al prachtig, verbluft het trio live. Met een Deense invaldrummer omdat vaste drummer Casper Van De Velde in het buitenland zit en echt niet aanwezig kon zijn, raken ze de kern van hun muziek in verstilling en optimaal gebruik van hun instrumenten.

In de doodstille prachtzaal heerst een sfeer van afwachting en verwachting. Donder maakt alles waar. Machtig hoe ze hun composities opbouwen, afwachten, uitstellen en uiteindelijk de kern raken. Een optreden dat juist in de verstilling zoveel emoties raakt. Een optreden ook dat je even buiten de jachtige wereld plaatst, terugbrengt naar jezelf. De kracht van wat muziek met je kan doen als je de externen laat voor wat ze zijn. Dat is wat Donder is. Prachtig begin van de avond.

Free Desmyter & Bassem Hawar

In de grote zaal is het vervolgens Free Desmyter die met Bassem Hawar en een band als een orkest de spannende wegen zoekt tussen jazz en wereldmuziek en daar wonderwel in slaagt. Met de Takenouchi-documenten, die onze planeet 20.000 jaar geleden beschrijven, als uitgangspunt heeft hij met een grote groep muzikanten uit alle windstreken (waaronder drie Iraakse/Perzische muzikanten) een spannende muzikale wereld geschapen.

Muziek die zowel een traditionele ondergrond heeft en puur in akoestische instrumentatie is, dan weer met strijkers naar een rijk gevulde sound toegroeit. De muziek die de mannen spelen intrigeert volop en er wordt geweldig gespeeld. Fraaie diversiteit in composities ook die oud naar nieuwe trekt en sober naar rijk geschakeerd. De erg mooie set, opgenomen voor een release op W.E.R.F voor volgend jaar, verovert de volledig volle zaal met veel enthousiasme. (Volgend jaar dus zeker heel veel meer over dit project).

181116_jazzbrugge_loriers_mdciii-16-van-22-c-tijs-soete

Vervolgens kiezen tussen Nathalie Loriers & Chemins Croises of MDC III is een lastige. We kiezen voor MDC III aangezien hun net verschenen debuutplaat Dreamhatcher (na hun eerder uitgebrachte gelijknamige EP) ons behoorlijk overrompeld heeft. Al snel blijkt dat de mannen live nog weer een stap verder gaan. Met Mattias de Craene (ook Nordmann) als de fijn verscheurende saxheld frontaal voor de percussie krachtpatsers Simon Segers en Lennert Jacobs, heeft MDC III een onoverkomelijkheid die boeit vanaf het allereerste moment.

Juist door met twee drummers en hun heerlijk alles ontdekkende percussieve experimenten en het door effecten gestuurde saxgeluid te spelen is MDC III zo’n onoverwinnelijke eenheid. De composities hebben genoeg lucht dan weer diepte en als de mannen even flink los gaan, met de drums in opperste galop, voelt dat als een overdonderende orkaan aan energie en emoties. De benedenzaal Studio1 is een perfect gekozen plek voor deze erg fijne band.

MâäkIn de grote zaal is als afsluiter van de avond de combinatie Ghalia Benjali en Mâäk, het vermaarde en trouwe W.E.R.F.-collectief dat jazz steeds weer nieuwe diepten geeft, te zien en horen. Hoe spannend de opzet met zangeres Benjali op voorhand ook klinkt, het concert wil helaas niet echt van de grond komen. Dat Mâäk een super interessante band is en blijft staat buiten kijf maar de samenwerking met de zangeres komt gewoonweg niet fijn uit de verf.

Band en zangeres proberen het publiek te overtuigen maar de reacties vanuit de zaal blijven ook mager waardoor ook op het podium de muzikanten niet boven zichzelf uitstijgen. Jammer, want in deze samenwerking had veel meer gezeten. Misschien wat meer Mâäk en Benjali juist als gast op het podium had beter gewerkt. Maar misschien was het ook het grote podium wat teveel verwachtingen opriep. In Studio 1, een zaal met een iets directer geluid en een minder imposant podium, had het al veel beter geweest waarschijnlijk.

Meer Brugge Jazz 2018:

Foto’s: Tom Leentjes (Donder, Free Desmyter & Bassem Hawar), Tijs Soete (MDC III, Mâäk)