Met 2 trio-optredens zette de Britse pianist Neil Cowley het afgelopen weekend duidelijke statements neer. Eerst vrijdag in het Bimhuis, Amsterdam en vervolgens op zaterdag in LantarenVenster, Rotterdam liet hij er geen twijfel over bestaan wie momenteel het meest dynamische jazztrio van Groot Brittannië heeft.

De laatste keer dat Neil Cowley met zijn trio in Nederland speelde was op North Sea Jazz 2012 op de vroege zondagmiddag. Net terug uit Canada, met jetlag en al, zette hij en zijn trio, en 4 uit Engeland ingevlogen strijkers, een indrukwekkende show neer. Volledig gefocust op het laatste trio album The Face Of Mount Molehill klonken de songs live nog dynamischer en spannender. De strijkers brachten een prachtige warme gloed over de rijke composities. Daarna reisde het trio de hele wereld over en deed een indrukwekkend concert met orkest in het belangrijke Barbicon in Londen. Onder meer dat optreden, het vele toeren door het land en Europa en het meesterstuk The Face Of Mount Molehill bezorgden het Neil Cowley Trio in hun thuisland, begin dit jaar, de eretitel Jazz Artist Of The Year 2013. Met twee optredens in Nederland kon het Neil Cowley Trio dit weekend duidelijk maken dat dit volledig terecht was!

Met een meer dan indrukwekkend optreden in het Bimhuis, als eerste van de 2 concerten, werd gelijk duidelijk dat het Neil Cowley Trio een jazztrio als geen ander is. Heerlijk verknipt met rock, pop klinken hun composities immer anders dan we normaliter in de jazzzalen gewend zijn. In basis zeer zeker jazz klinkt het Trio krachtiger, melodieuzer, origineler en gevarieerder dan menig ander trio. Het is geweldig om te zien hoe het trio sommige tracks een soort van rockout einde meegeeft, echt op volle kracht de compositie afsluiten. De geweldige power geeft het optreden een heerlijke, extatische energie mee. Daarnaast is Cowley, naast een geweldige pianist, ook een geweldige performer die met zijn aankondigingen het publiek volledig weet te overrompelen.

De set van vrijdagavond was er een die was toegespitst op het laatste album The Face Of Mount Molehill, maar nu zonder de sfeerbepalende strijkers. Het maakte de composities, opvallend genoeg, nog rijker en sterker. Want wat een power en emotie maken Cowley, bassist Rex Horan en drummer Evan Jenkins toch in die composities los. Met elke track wist het trio het publiek nog meer in hun muziek te zuigen. Het publiek werd naast de TFOMM composities ook getrakteerd op het prachtige Box Lily (over zijn 3 maanden te vroeg geboren dochtertje), het erg grappige Greyhound, Gerald, Portal en Monoface, allen afkomstig van het album Radio Silence. Het concert, prachtig in balans van sfeervol tot krachtig, was in twee sets een van de allerbeste en meest verrassende avonden die we dit jaar in het Bimhuis gaan zien. Fenomenaal trio!