×

Concert

08 juli 2017

Dhafer Youssef steelt de harten in Rotterdam

Geschreven door: Wouter Schenk

• fotografie door Wouter Schenk

De Amerikaanse pianist en alleskunner John Beasly opent North Sea Jazz 2017 in zaal Hudson met zijn big band waarmee hij een ode geeft aan het werk van Thelonious Monk. Beasly, geboren in 1960 heeft een uitgebreide staat van dienst als componist en arrangeur voor onder andere filmmuziek en talloze producties en albums. Hij werkte samen met Miles Davis, Dianne Reeves, Peter Erskine, Chaka Khan en Marcus Miller.  De 15-koppige big band heeft het album MONK’estra opgenomen en uitgebracht in 2016, waarmee nu een tour wordt uitgevoerd. Een prachtige begin van een warme jazz-avond met bebop en swing, fijne composities met complexe ritmewisselingen. Mooie arrangementen van het werk van Monk, waaronder de mooie ballad Ask Me Now.

Even later is het jazz hoofdpodium Amazon de plek voor de sax grootmeester Wayne Shorter, die nauwelijks introductie behoeft. De sideman van Miles Davis en mede oprichter van Weather Report, die altijd tegen de freejazz aanschuurt, treedt nu op met zijn kwartet, dat begeleid wordt door het Vlaamse Symphonie Orkest Casco Phiharmonic. Shorter, met zijn bijna 84 levensjaren, staat nog bol van de creativiteit en heeft een nieuw project met het album Emanon. Een muzikaal verhaal van apocalistisch gehalte, geïnspireerd door Shorter zijn voorliefde voor science fiction en mythologie. Zijn eigen kwartet bestaat uit de grootheden Danilo Perez (piano), John Patitucci (bas), Brian Blade (drums). De eerste twee nummers zijn voor het kwartet zelf. Het werk is heel dynamisch, met verstilde passages, tempowisselingen en explosies van energie, waar de fantastische drummer Blade een prominente rol in speelt, wat een drummer! Shorter blinkt uit met korte maar heel krachtige solo’s. Als het orkest zich bij het viertal voegt, ontstaat een filmische sfeer in de volle Amazon. Complexe en harmonische composities met veel orkestrale expressie vullen de zaal met een caleidoscoop met klanken op een indrukwekkende wijze.

Om half acht op de nog verse eerste avond in Ahoy zijn we weer terug in de Hudson, de zaal die al jaren podium is voor goede jazz in een fijne atmosfeer, genoeg plek en meestal niet al te druk, daar waar je bij de kleinere zalen of voor de Amazon nog weleens een rij aantreft en het wachten geblazen is of er nooit in komt. Deze set met Ritenour en Grusin in de Hudson is een ode aan fusion en de smooth jazz, die je niet zo vaak live op zo’n festival hoort. Gitarist Lee Ritenour en toetsenman Dave Grusin zijn grote namen in dit genre en leerden elkaar lang geleden kennen op een feestje bij Sergio Mendes. Dave Grusin is vooral ook bekend van de prachtige filmmuziek. Hij componeerde voor tientallen filmtitels waaronder On Golden Pond, The Graduate, The Firm en Tootsie. Grote kans dat je zijn muziek hebt gehoord als je veel films kijkt. De twee cracks worden begeleid door zoon Wes Ritenour op drums en Tom Kennedy op bas. Het eerste stuk ligt heerlijk in het gehoor. Misschien niet zo vernieuwend, maar wel een heerlijke fusion sound, zoals we die kennen van de 70’er en 80’er jaren. Lekker ritmische en alles past perfect in elkaar met eenvoudige motiefjes, die wel heel strak neergezet worden. Het werk van Grusin is gedegen en toepasbaar bij elke stemming die je hebt. Bij de daarop volgende nummers valt op dat er steeds meer nadruk komt te liggen op de solo’s van Ritenour en het drumwerk van zoon Wes, waardoor het toch meer en meer een Ritenour feestje wordt en Grusin jammergenoeg wat op de achtergrond blijft.

Mark GuilianaVan een hele andere orde is de formatie van Mark Guiliana met zijn Jazz Quartet, buiten in de grote tent Congo. Daarvoor moet je dan wel van de ene naar de andere kant over het terrein van Ahoy en met het feit dat de grote massa publiek net uit de hal de Nile is losgelaten, is dat een tocht met hindernissen en mensenfiles. Guiliana is een van de beste jazz drummers uit de jongere generatie van dit moment. Dat bewijst hij niet alleen met zijn enorm gedreven en creatieve spel, maar ook met zijn ongebreidelde productiviteit en projecten. Het kwartet waarmee hij dit jaar in Rotterdam optreedt, is zijn akoestische band. Bekend van o.a. het album Family First. Naast Guiliana op drums zien we Jason Rigby (alto saxophone), Fabian Almazan (piano) en Chris Morrissey (double bass). Fantastische, onvervalste jazz, wat een goede band is dit. Vanwege de weer lange terugreis naar de Hudson zien we ze maar even.

De derde set in zaal Hudson is voor Dhafer Youssef. De oud-speler en vocalist uit Tunesië, heeft nog niet zo lang zijn prachtige album Diwan Of Beauty And Odd uitgebracht met Aaron Parks, Ben Williams, Mark Giuliana en Ambrose Akinmusire. En eerder het evenzo bijzondere album Birds Requiem. Parks (piano) is er vanavond ook bij, naast Matt Brewer op bas. Guiliana, die verderop met zijn eigen quartet excelleert, heeft plaats gemaakt voor Ferenc Nemeth op drums. Het werk van Youssef is een geweldige samensmelting van oost en west op een gevoelige en lyrische manier vol spiritualiteit. Het stembereik van Youssef is fenomenaal en zijn spel op de traditionele oud, gelegd in een modern bed van jazz, ritme en improvisatie, maken het geheel tot een prachtig schouwspel en klankfontijn dat je nooit vergeet. Er wordt gedanst in de Hudson en Youssef heeft contact met het publiek. De interactie tussen de ras muzikanten is geweldig en ze stralen een enorm enthousiasme uit. Wat een gevoel, wat een energie, wat een emotie, wat een melancholie, wat een stem, wat een lyriek, wat een mystiek, wat een enthousiasme!! Kortom, dit is de grote topper van de eerste avond in Rotterdam.

Artist in residence is niemand minder dan Chick Corea. Onlangs nog geïnterviewd. Hij treedt dus deze editie drie keer op met verschillende projecten. Op de eerste avond is dat met zijn Elektric Band, naast Corea bestaande uit Eric Marienthal (saxophone), Frank Gambale (guitar), Nathan East (bass) en Dave Weckl (drums). Het is de eerste keer dat de Amazon vanavond op slot gaat. Corea is publiekstrekker onder de ware jazzliefhebbers en het is geen ‘plus’ concert – waarvoor je moet bijbetalen. Dat betekent een lange rij voor de toch hele grote zaal. Het concert begint ook nog tien minuten later vanwege materiaalpech met één van de toetsenborden van Corea. Maar de kundige technici lossen dat snel op en het wachten wordt beloond. Corea is als vanouds goed op dreef met zijn Electric Band en is goed gestemd volop humor. De vonken spatten er vanaf en ze geven een mooie show met jazz, fusion en jazzrock, waarbij de toegift maar liefst 20 minuten duurt. De eerste bijdrage van de artist in residence staat als een huis, dat belooft nog wat voor de zaterdag- en zondagavond.

Jef Neve & TyphoonIn de Darling vinden we aan het einde van de avond de bijzondere en niet gelijk voor de hand liggende combinatie van Jef Neve (piano) en Typhoon (zang/rapper). Ze ontmoetten elkaar tijdens een festival in Belgie, waarbij creatieve samenwerking in België en Nederland centraal stonden. De muzikale vriendschap was gauw gevonden en het duo besloot samen te werken. Neve bracht niet lang geleden zijn nieuwe werk Spirit Control uit waarover hij uitgebreid sprak met de redactie van WiM. Al eerder trad het duo op, tijdens Jazz Middelheim en ook hier zien we de fantastische combinatie van poëzie, levensverhalen van Typhoon en het daarop inspelende romantische en lyrische en prachtige spel van Neve. Het geheel maakt veel indruk op het publiek. Het roept emoties op en het doet wat met je.

We sluiten de startavond van het driedaagse festival af met Avishai Cohen (de trompettist) met zijn kwartet, opnieuw in de Hudson. Prachtig werk van onder andere zijn laatste album Cross My Palm With Silver, dat mei dit jaar verscheen en waarvan we vorig jaar in Krefeld al een primeur kregen. De bezetting bestaat naast Cohen zelf alleen maar uit virtuozen: Yonathan Avishai (piano), Yoni Zelnik (bass) en de geweldige Ziv Ravitz  op drums, naast Guiliana ook zo’n fantastische drummer uit de jonge generatie. Ze starten ingetogen, met duidelijke mediterrane en oriëntaalse invloeden, maar snel weet Cohen het tot expressieve erupties te transformeren met zijn solo’s die heel diep gaan in gevoel en associaties. Wat een klasse artiesten, stuk voor stuk. Bij het nummer Quiscence, van het album Into The Silence, verschijnt zus Anat Cohen op het podium met een magnifieke solo op klarinet. Zij is op het festival om op zaterdag op te treden met het project Woman to Woman. Het is een fraai slot van de eerste dag NSJ 2017.