×

Concert

17 april 2015

Calexico krijgt vleugels in Paradiso

Geschreven door:

Label: City Slang

CalexicoIn een uitverkocht Paradiso presenteerde Calexico haar nieuwe album Edge of the Sun voor het eerst aan het Nederlandse publiek. Maar vergaten ook sterke songs van vorige albums als Algiers (2012), Garden Ruin (2006), Feast of Wire (2003) en The Black Light (1998) niet. Het was een optreden waarin het zevenkoppige Calexico steeds sterker werd, als het ware vleugels kreeg. De cover van Edge of the Sun was uitvergroot op de achterkant van het podium geprojecteerd.

Na een overtuigend maar kort voorprogramma van The Barr Brothers zette Calexico in met de rockende openingstrack Falling from the Sky om daarna met de Mexicana Across the Wire (van Feast of Wire) de relatie tussen de nieuwe cd en haar illustere voorganger te benadrukken. En hoe zou Calexico Cumbia de Donde ten gehore brengen zonder de Spaanse zangeres Amparo Sanchez die de song mede op het album zingt? Joey Burns zong het uiteraard, maar met Sergio Mendoza (toetsen, guitarrón), Jairo Zavala (gitaar) en Jacob Valenzuela (trompet) in de band zijn de Spaanstalige vocals goed verzorgd. Ook bassist Ryan Alfred is een goede zanger. Trompettist Martin Wenk bespeelt ook de metalen guïro hier en bij andere songs. Cumbia Electronica zou je de stijl van deze song kunnen noemen. John Convertino vulde de drumpartij hier subtiel in. Bij sommige andere songs sloeg hij vlijmscherpe drumbreaks.

Calexico bracht diverse songs van Edge of the Sun zoals Tapping on the Line, het fraaie Miles from the Sea, Beneath the City of Dreams, World UndoneWoodshed Waltz, Follow The River en Bullets & Rocks. Erg mooi was het instrumentale Coyoacán waarin de band het publiek onderdompelde in die warme Mexicaanse ambiance. Die symbiose tussen Americana, country, pop en wat ik maar Mexicana noem is het handelsmerk van Calexico, altijd met de blik gericht op het zuiden. Van Algiers werd Puerto gespeeld wat een van de beste nummers van dat album is, van Feast of Wire het meeslepende Güero Canelo en van de bonus CD bij Edge of the Sun het wonderschone en dromerige Esperanza, gezongen door Jacob Valenzuela. De trompetten zorgden perfect voor die broeierige Mexicaanse sfeer! Sluit bij deze ‘canción’ je ogen en waan je in Mexico!! Jairo Zavala speelde bij diverse nummers naast gitaar de steelguitar en schoot af en toe ook rockend uit zijn slof en soms bijna psychedelisch zoals in World Undone dat door de ambient sounds live een bijna Pink Floyd-achtige dimensie kreeg. Tijdens de gitaarpartijen in diverse songs klonken ook regelmatig invloeden uit de surfrock door!

Tijdens de toegiften kreeg de Mexicana ambiance regelmatig de overhand wat voor een feestelijke sfeer onder het publiek zorgde. Martin Wenk bracht de enige cover in : R.E.M.’s The One I Love en die misstond zeker niet tussen het oeuvre van Calexico en werd door sommigen enthousiast meegezongen. In de tweede toegift volgde de slottrack van Edge of the Sun het wiegende country-achtige Follow the River. Daarna konden de vleugels weer langzaam ingeklapt worden. 16 juni strijkt Calexico weer neer in Nederland: Doornroosje te Nijmegen!