Duos, trios, kwartetten, dat kennen we maar meteen 6 pianisten op 1 slagwerker of 1 slagwerker op 6 pianisten, dat is even wat anders. Wel waar gebeurd – ter afsluiting van het concert-seizoen 2011/12 in een overvol Bimhuis! De slagwerker die voor iets dergelijks in aanmerking komt, was – hoe kan het anders – Bang-King Bennink, mooiste Krachmacher uit de Noord-Hollandse Beemster. 6 plus 1 dat is zeven. Zeven decennia is hij nu op weg en de dagen dat hij niet speelt, zijn schaars.

Op deze avond met zes toetsenslaanders aan de slag, in de slag. Eén uit Tokyo, één uit Londen, één uit New York en drie uit Amsterdam: Chino Shuichi, Veryan Weston, Uri Caine, Gerard Bouwhuis, Ernst Glerum, Oscar Jan Hoogland. Het werd een vrolijk rommelige avond vol met muzikale kleinodiën en hilarische momenten, een avond waar iedereen zin in had en nog meer kreeg.

Je maakt het je niet makkelijk als je direct achter elkaar met 6 pianisten speelt die het qualitate qua allemaal verschillend aangaan. En de 6+1-formule biedt combinatorisch gezien uiteraard talloze mogelijkheden. Hier moest men het doen met twee vleugels en een toetsenbord en over de combinaties – op locatie gevormd – deed men niet al te moeilijk of ingewikkeld. Het werd combinaties van 1+1, 1+2 en tenslotte van 1+3+3.

Ter introductie iedere pianist apart tien minuutjes met de trommelant: Shuichi, Glerum, Hoogland, Weston, Bouwhuis, Caine – wat een breed palet bestaand uit parallel-werelden bij de ene combi, swing- en stomp-momenten bij de andere, doublures bij de volgende en muzikale ontvouwing bij weer een andere met zich meebrengt – met Bennink als enige niet-constante constante.

Het constante niet-constante is zoiets als zijn handelsmerk. Vermakelijke momenten te over en af en toe een stuk hoge muzikale dichtheid zoals bij Weston of panoramische flow zoals bij Shuichi. Bij Glerum kreeg het haast het karakter van een blindfold-test voor de drummer die de componisten van het gespeelde ging roepen: Curtis Clark, Sean Bergin enz.. Daarna dan pianistische tweetallen – Weston/Glerum, Shuichi/Hoogland, Caine/Bouwhuis – die tot samengaan noopten waarbij van alles langskwam en uitgeprobeerd werd. Tenslotte alle pianisten (gelijk) over de twee vleugels verdeeld wat zowel fysiek als muzikaal het nodige (probleem)oplossingsvermogen eiste. Een vrolijke boel, gut gemachtes Krachgemach, ein bunter Abend, a cascadous show!

Han Bennink is binnenkort weer terug in het Bimhuis: 26 augustus met de Impro-Academy, 31 augustus en 1 september met het ICP-Orkest

Nieuw album

• Han Bennink Trio – Bennink # Co. Ilkmusic