×

Concert

27 september 2012

Admiral Fallow op de goede weg

Geschreven door: Tirtsa Haas

Label: Nettwerk

Voor het uit Glasgow afkomstige Admiral Fallow is het optreden dinsdagavond in Amsterdam de hekkensluiter van een zomer lang festivals en podia binnen Europa. Dat het een niet heel gunstig gepland concert is op de rustige dinsdagavond, kan de pret niet drukken in een vrijwel lege bovenzaal van Paradiso wanneer Admiral Fallow het podium beklimt. Gelukkig stroomt er nog wat extra publiek uit de grote zaal, waardoor het boven toch nog aardig vol loopt.

Admiral band2cr

Een set van 12 nummers moet het overwegend jonge Amsterdamse publiek deze avond zien te overtuigen. Goed gehumeurd werkt Admiral Fallow een gebalanceerde set van oud en nieuw werk af. Opener Tree Bursts, afkomstig van het dit jaar verschenen nieuwe studio album Tree Bursts In Snow is mooi rustig in opbouw en een heerlijk nummer om de avond mee aan te vangen. De mix en afwisseling van instrumenten en harmonieuze zang is vanaf het eerste moment verfijnd. De band weet alles samen te brengen tot een geheel. De jonge, maar zeer goede drummer Philip Hague stuurt de band zeer goed en zweept het tempo perfect op waar nodig. Ook Kevin Brolly op klarinet klinkt zeer prettig. Helaas is de geluidsafstemming  niet perfect aan het begin en dit is vooral te merken aan Sarah Hayes, de enige vrouw in de zestallige band. Hayes worstelt zich door het eerste nummer heen, waarna zij zich meer op haar gemak lijkt te voelen.

Leadzanger Louis Abbott, die aanzienlijk jonger oogt zonder baard, bedankt al na het eerste nummer het publiek met zijn herkenbare Schotse accent. Amsterdam verrast de band met een meer dan luid gejuich, vooral veroorzaakt door een aantal verdwaalde en nadrukkelijk aanwezige Schotten in het publiek. De sfeer zit er goed in wanneer Subbuteo, afkomstig van het eerste album Boots Met My Face, wordt ingezet. Met Hayes op dwarsfluit en Brolly op klarinet krijgt het nummer net dat beetje extra. Alle partijen vloeien prachtig in elkaar over, de uitvoering is perfect. Een breed glimlachende drummer geeft aan dat het goed zit en het publiek geniet met volle teugen. Subbuteo kan schitteren als afsluiter van een set, maar daar denkt Admiral Fallow duidelijk anders over. Om nog even bij het debuutalbum te blijven, zet de band gelijk Squealing Pigs in. Het tempo gaat omhoog en de band levert een zeer degelijke uitvoering.  Het publiek zingt en danst lekker mee en vooraan in de zaal gaan een aantal mensen heerlijk los.

Door de beperkte setlist zijn er niet veel zwakke nummers, toch behoort Beetle In The Box niet tot het sterkste werk. De hoge vocalen van Hayes, afgewisseld met de lagere zang van Abbott, zijn mooi maar weten helaas niet boven het geweld van gitaar en drum uit te komen. Gelukkig gaan daarna alle remmen los voor een prachtig middenstuk met achtereenvolgens twee nummers van het nieuwe album. The Paper Trench en Isn’t This World Enough?? vormen het hoogtepunt van de avond. Met een sterk opzwepend tempo door de drummer sluit de band naadloos aan om een heerlijke versie van The Paper Trench te laten horen. De zaal doet lekker mee, er zijn genoeg stampende voeten te horen. Paradiso schudt een klein beetje en wanneer Abbott “Holy Moses and holy cow” haast uitschreeuwt, gaat er een rilling van kop tot teen door het lichaam. Dat het nummer stil staat bij de huidige economische problemen in de wereld maakt dat moment nog even des te mooier. Aan het eind van het nummer krijgt Abbott een glaasje Glenfiddich whiskey, want deze moet natuurlijk wel Schots zijn, aangereikt uit het publiek. Abbott lijkt het te waarderen en laat de whiskey rondgaan op het podium. Met een aantal shows in Duitsland de afgelopen dagen, waar blijkbaar ook whiskey aan de band is uitgedeeld, lijkt een trend te zijn gezet.

Eenmaal over Duitsland te zijn begonnen, vraagt Abbott dan ook maar meteen of Amsterdam nog beter kan meezingen dan het Duitse publiek met Isn’t This World Enough??. Dat hoeft de band het publiek geen twee keer te vragen, Amsterdam heeft door dat meezingen toch wel erg op prijs wordt gesteld. Isn’t This World Enough?? wordt ingezet en met het horen van de eerste tonen is het bijna onmogelijk om niet direct te gaan mee neuriën. Op plaat is de melodie prachtig met een bijna gospelachtig koortje, maar live komt dit nummer nog meer tot zijn recht. Met een sterke boodschap weet dit nummer de zaal te overtuigen. Een mooi contrast met het thema van economische crisis in het vorige nummer, dit maal vraagt Admiral Fallow of wij genoegen kunnen nemen met deze wereld. Waarom zoeken naar antwoorden via ‘hogere krachten’ als de mens ook gewoon de schoonheid van de natuur op aarde kan inzien.

https://www.youtube.com/watch?v=5PoIjS5HJPY

The Way You Were Raised en nieuwe single Guest Of The Government klinken allebei erg sterk en houden het niveau hoog. Guest Of The Government doet live enigszins denken aan Bell X1, maar dan met een lieflijk tintje door Hayes haar prachtige stem. The Way You Were Raised kan nog iets gepolijst worden, wellicht dat dit nummer nog mooier uitkomt met bombastischer geluid in een grotere zaal of op een festival.

De reguliere set sluit Admiral Fallow af met de nummers Brother, geschreven voor de twee jongere broers van Abbott en vervolgens Four Bulbs. Tijdens Brother gaat de zaal deze toch vrij rustige dinsdagavond voor het laatst nog even los. Brolly ondersteunt drummer Hague op percussie waardoor het nummer net even dat extra beetje pit krijgt live. Voor Four Bulbs wordt aandacht en stilte gevraagd, maar niet voordat Abbott nog even er op wijst dat de band na het concert merchandise zal verkopen waaronder vinyl. Het aanwezige publiek is duidelijk ongeïnteresseerd in vinyl of nog iets te jong om het op waarde te schatten, want op de vraag of er mensen zijn die graag vinyl kopen en luisteren blijft het angstig stil. Desalniettemin krijgt Four Bulbs de stilte die het verdient. De a capella uitvoering, met enkel Abbott die zichzelf op gitaar begeleidt, is mooi ingetogen en de de band als koortje weet te betoveren.

Als toegift lijkt Old Balloons een beetje een vreemde keuze, maar het geeft wel een mooie samenvatting van wat Admiral Fallow kan en waar de band voor staat. Slimme folk muziek met hier en daar een rock tintje, ingetogen en ruigere nummers wisselen elkaar de hele avond fraai af. Admiral Fallow overtuigt, de nieuwe nummers van laatste album Tree Bursts In Snow komen live erg goed uit de verf.  Toch ontbreekt er nog iets, wellicht is het te wijten aan vermoeidheid of de afstelling van het niet perfecte geluid, aan het speelplezier van de band ligt het in ieder geval niet. Het volgende avontuur van Admiral Fallow lonkt al, na Amsterdam vertrekt de band naar Amerika voor een tour. Admiral Fallow is op de goede weg. Met de tour ervaring uit Amerika, een langere set, beter geluid en nog meer plezier op het podium verdient Admiral Fallow een volgende keer een afgeladen zaal in Nederland.

Setlist Admiral Fallow in Paradiso/Amsterdam – 25 september 2012:

  • Tree Bursts
  • Subbuteo
  • Squealing Pigs
  • Beetle In The Box
  • The Paper Trench
  • Isn’t This World Enough??
  • Dead Against Smoking
  • The Way You Were Raised
  • Guest Of The Government
  • Brother
  • Four Bulbs
  • Old Balloons