×

Recensie

Jazz

12 mei 2016

Yellowjackets

Cohearance

Geschreven door: Ron de Joode

Uitgebracht door: Mack Avenue

Cohearance Yellowjackets Jazz 4 Yellowjackets – Cohearance Written in Music https://writteninmusic.com

Inmiddels is het 20 studio-albums en drie live-albums later. De oogst van 35 jaar Yellowjackets. Aanvankelijk gestart als de backingband van gitarist Robben Ford, werd het kwartet rondom oprichters Russell Ferrante en Jimmy Haslip al snel één van de bands die de harde kern vormde van de 80’s fusionjazz. En nog steeds behoren de Yellowjackets tot de eredivisie van deze stroming, alhoewel de band in de loop van de jaren steeds verder van dat genrepad is verwijderd en gaandeweg meer jazz is gaan klinken.

De invloed van saxofonist Bob Mintzer, die begin 90’s als opvolger van Marc Russo werd aangetrokken, leidde tot die verandering van muzikale koers en aanpak en kwam er geleidelijk aan steeds meer ruimte voor improvisatie. Mintzer had al een behoorlijke staat van dienst en bracht daardoor nog meer jazz in de Yellowjackets, waardoor de sound een stuk spannender en tevens ook toekomstbestendiger werd.

De eerste resultaten van deze nieuwe aanpak was voor het eerst te horen op het uit 1991 stammende album Greenhouse, tevens het eerste album van Mintzer als volwaardig groepslid. Alhoewel er later soms een vleugje werd teruggegrepen op de vintage Yellowjackets-sound (zoals op Dreamland (1995) en Lifecycle (2008)) was de blik bij ieder nieuw album vooral gericht op doorontwikkeling. Waar het gros van de fusion en smoothjazz albums doorgaans verzanden in vakkundig, maar zielloos voortkabbelend geneuzel, kenmerkten de Yellowjackets albums zich in elk geval door het zoeken naar een optimale balans tussen muzikaal vakmanschap en virtuositeit, steeds met behoud van de eigen identiteit.

En op Cohearance zijn die Yellowjackets kernwaarden weer in meer dan voldoende mate terug te vinden. Nieuw op Cohearance is in elk geval dat dit het albumdebuut is voor bassist Dane Alderson, die de opvolger is van Felix Pastorius (de zoon van ..) en die op zijn beurt weer de plek innam van medeoprichter Jimmy Haslip. Voor het totale groepsgeluid heeft de komst van Alderson niet écht grote gevolgen: de Australiër is – net als zijn voorgangers – een ferme boss of the bass, maar laat zijn ego thuis en confirmeert hij zich prima aan het groepsgeluid.

Cohearance is een logisch vervolg op het in 2013 verschenen A Rise In The Road en ligt qua sfeer dicht bij wat op dat album was te horen. Alhoewel de Yellowjackets bestaan uit topmuzikanten, nemen de heren elkaar niet de maat door constant hun technisch kunnen te willen etaleren en dat dat ten koste gaat van de kwaliteit van de composities. De collectiviteit en een coherent groepsgeluid staan voorop en krijgt ieder lid evenveel ruimte om in elk geval af en toe toch nog wel iets van instrumentenkrachtpatserij te tonen, zonder dat het ontaardt in nergens naar toe leidend en stuurloos gepiel. Een euvel waar toch veel fusion bij tijd en wijle aan ten onder gaat, als het al niet bloedeloos klinkt. En het lijkt de groepsleden geen moeite te kosten om loyaliteit te tonen aan het groepsgeluid. Het blijft nog steeds de kracht van de Yellowjackets.

Al bij de eerste tonen van de opener Golden State klinkt het vertrouwde Yellowjackets geluid: Ferrante’s toetsenwerk borrelt en glooit als vanouds en Mintzer’s saxspel glijdt daar ultrasoepel overheen. Ook in Guarded Optimism en Eddie’s In The House (Ferrante’s eerbetoon aan saxofonist Eddie Harris) wordt strak en met veel vakmanschap gemusiceerd en is het samenspel tussen de front- (Mintzer en Ferrante) en de backoffice (Kennedy en Alderson) in perfect evenwicht. Trane Changing – welke titel uiteraard een verwijzing is naar John Coltrane – is een compositie die goed laat horen dat Bob Mintzer nog steeds zorgt voor veel jazz in de Yellowjackets-sound. In combinatie met het vloeiende (electrische) basspel van Dane Alderson is dit één van de hoogtepunten op Cohearance. Maar ook in Fran’s Scene (waarin het bekende Steiner EWI-geluid een hoofdrol speelt) en het impressionistische titelnummer, dat het album besluit, behoren tot de favoriete tracks.

Extra vermelding verdient nog de 19de eeuwse folktraditional Shenandoah (ook wel bekend als Across the Wide Missouri) dat terugkomt in een nieuw arrangement voor piano en saxofoon. Het stuk was ook te horen in een afwijkende versie in de populaire HBO-serie The Newsroom. De uitvoering van de Yellowjackets heeft voldoende toegevoegde waarde en in deze eigen bewerking krijgt deze traditional een nieuwe dimensie.

Met Cohearance laten de Yellowjackets horen nog lang niet uitgeblust te zijn en zijn er meer dan voldoende luisterrijke momenten op dit nieuwe album te vinden. Solide spel, sterke composities, voldoende afwisseling en genoeg ontwikkelmogelijkheden om er nog even tegenaan te kunnen gaan. En met Cohearance bewijzen de Yellowjackets dat muzikaal lang actief zijn geenszins betekent dat de sleet erin hoeft te komen. Ferrante en consorten zijn in elk geval nog lang niet afgeschreven. En dat zijn toch wel erg goede berichten.

Tracklist Cohearance

  1. Golden State (6:03)
  2. Guarded Optimism (6:28)
  3. Anticipation (5:53)
  4. Inevitable Outcome (5:41)
  5. Trane Changing (5:09)
  6. Eddie’s in the House (5:40)
  7. Fran’s Scene (5:48)
  8. Child’s Play (5:50)
  9. Shenandoah (5:27)
  10. Cohearance (7:43)