×

Recensie

Rock

04 juni 2021

Wolf Alice

Blue Weekend

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Dirty Hit

Blue Weekend Wolf Alice Rock 4 Wolf Alice – Blue Weekend Written in Music https://writteninmusic.com

Het is februari 2013 als Wolf Alice debuutsingle Fluffy lanceert. Ze grijpen sterk terug naar die energieke indierock periode welke halverwege de jaren negentig de grunge op een zijspoor zet. De rol van vrouwelijke boegbeelden wordt groter en invloedrijker. Rockchicks is de oneerbiedige benaming waarmee men de vrijgevochten muzikanten stigmatiseren, terwijl ze juist een gelijkwaardige status als hun mannelijke collega’s verdienen.

Die aangename mix van stevige rock en hemelse zangpartijen inspireren zangeres Ellie Rowsell en gitarist Joff Oddie om hun akoestische basis in steviger werk om te zetten. Nadat bassist Theo Ellis en drummer Joel Amey zich bij het duo voegen verschijnt in 2015 My Love Is Cool onder de Wolf Alice vlag, twee jaar later door het met Mercury Prize beloonde Visions Of A Life gevolgd. Op de nieuwe plaat is Ellie Rowsell nog net zo boos als op de schreeuwerige (maar wel lekkere) Yuk Foo frustratiesong. De ogenschijnlijke mooie tijd in Los Angeles blijkt achteraf toch een verloren deprimerend Blue Weekend. Een gedurfde sfeer welke van Wolf Alice vraagt om in genuanceerde accentwisselingen ook de postpunk kant te laten zien.

De winst zit hem in de opbouw, het gericht naar een climax toewerken. Verfijning met hier en daar nog een heerlijke noise uitspatting. Een doorstart welke waarschijnlijk niet door iedereen begrepen wordt, maar wat wel een mooi volwassen geheel oplevert. Doordat ze er meer in het creëren van een intieme sfeer investeren, komen de stevigere uitschieters veel confronterender binnen. Delicious Things is Hollywood, de Amerikaanse Droom, de roem, de zelfdestructie en het machtsmisbruik. De nasleep van het #MeToo gebeuren zorgt ervoor dat de uit Londen afkomstige zangeres zich hier ook publiekelijk over uitspreekt. Een statement welke ze keurig in een semi romantische song verpakt om vervolgens die omlijsting bij de elektro grunge van Smile weer helemaal kapot scheurt.

Deze glamour aantrekkingskracht weegt ze tegen de misselijkmakende mannencultuur af. Door zich eerlijk over de verleidingen die op haar pad komen uit te spreken, groeit ze in haar kracht. Het is dus veel meer dan het beschuldigende wijzende vingertje, maar tevens een aanklacht tegen de verdorven maatschappij die van haar bezit neemt. Geen kwetsbaar tenger vrouwtje dus, maar een brok aan eerlijke zelfreflectie en zelfverzekerdheid. Het paradijselijke The Beach heeft het zomerse van de gelijknamige film. Ook daar verstoort dreiging het gelukzalige beeld, en ontaard het in een heftig explosief einde. Het strand staat hier voor de perfecte vluchtplek om tot rust te komen, de twijfel weg te nemen en het verdriet en de heimwee naar thuis te verwerken.

Dagdromen met de Lipstick on the Glass dreampop en het folky No Hard Feelings, ontwaken in de keiharde feministische Play the Greatest Hits noisepunk. Flirten met soulfunk in het doorruisende verdrinkende Feeling Myself om vervolgens in misschien wel de prachtigste Wolf Alice track die er ooit gemaakt is; The Last Man on Earth te verdwijnen. Een breekbare episch kunststukje die aangeeft waar Ellie Rowsell en haar mannen in deze fase toe in staat zijn. Dramatisch, bijna kerstachtig verlichtend, maar vooral bloedmooi.



  1. The Beach
  2. Delicious Things
  3. Lipstick on the Glass
  4. Smile
  5. Safe from Heartbreak (If You Never Fall in Love)
  6. How Can I Make It OK?
  7. Play the Greatest Hits
  8. Feeling Myself
  9. The Last Man on Earth
  10. No Hard Feelings
  11. The Beach II