In het zeer productieve jaar 1996 bereiken belangrijke Belpop grondleggers als Novastar, Tom Helsen, Arid, An Pierlé en Hoodoo Club de finale van de Humo’s Rock Rally. Laatstgenoemde leveren met Jugstories en A Just Temporary Loss Of Masculinity twee prima donkere gitaarrock platen af, waarbij de oorsprong tot de invloedrijke Australische postpunk muziekscene uit de jaren tachtig en de net in opkomst zijnde Americana country uit de Verenigde Staten te herleiden is. Een unieke sound dus met dat typerende eigenzinnige van Belgische topmuzikanten. Vreemd genoeg krijgen ze vrijwel geen voet aan de grond terwijl hun collega’s het succes ver over de landsgrenzen uitbreiden.

Topmuzikanten, waarvan de belangrijkste liedjesleverancier Harald Vanherf zich tot een veelgevraagde producer ontwikkelt die vervolgens met Zita Swoon, Millionaire en Hooverphonic aan de slag gaat. In 2001 probeert Harald Vanherf met de noisy industrial van Wicona Airbag zijn gehoopte doorbraak op te eisen. Helaas is er weinig interesse in Up With People en ook het in 2015 uitgebrachte August Heat wordt maar niet opgepakt.

Onterecht dus, Harald Vanherf heeft echter het volste vertrouwen in zijn kunnen, en richt de supergroep Wicona op die buiten hem uit de van Het Zesde Metaal bekende gitarist Filip Wauters, drummer Kristof Meeuwissen, veelgevraagd bassist Mirco Banovic en Monza oerlid Luc Weytjens op keyboard bestaat. Een nieuwe bandsamenstelling, een ander geluid. De hittebestendige seventies country woestijnrock is een decennia richting de fluorescerende jaren tachtig verschoven. Een metamorfose waarbij een zonnig airbrush laagje aan het concept is toegevoegd en de vocalen zodanig zijn opgepoetst dat er een cleane sound ontstaat.

Tja, met zo’n veelvoud aan rasartiesten moet je deze kwaliteiten ook uitbuiten. Toch mogen ze het mondjesmaat toegepaste ervaren talent van saxofonist Marc De Maeseneer best wat meer gebruiken. Veel gedurfder staat de achtergrondzang van vocalisten Nina Babet en Chantal Kashala op de voorgrond. Het geeft net die zwoele eighties Bryan Ferry twist aan Masquerade, waardoor het natuurlijker en aardser klinkt. Dit is van noodzaak om die kunstmatige uitstraling te vermijden.

Masquerade is dansbaar, flitsend en vooral heerlijk zomers. Eighties blue-eyed soul. Muziek voor gepassioneerde gentlemen die zich in oversized linnen pakken op het strand voortbewegen. Bloedheet, met een vorm van verleidelijke opwindbaarheid. De ladykiller sound waarmee ze vooral de aandacht van de dames trekken. Hier valt namelijk de grootste winst te behalen, omdat de stoere August Heat mannenrock niet het gedroomde effect oplevert. Dan moet het allemaal met de juiste overtuigingskracht gebracht worden, en daarin is Harald Vanherf zeker geslaagd. Er zit een kleine dosering aan dromerige Americana in verwerkt, wat net voor een wat bredere structuur zorgt.

Nergens helemaal origineel, de vocale kunstjes zijn al tig keer eerder en beter gedaan, maar dat zal ook zeker niet de opzet zijn. Er wordt gepoogd om de eighties te herleven. Voor de veertigplusser een herkenbaar feestje, en daar richt Wicona zich duidelijk op. Veel hitparade synthpop en Culture Club new wave, soms met een zwaarder The The postpunkrandje. De funkende Robert Palmer The Defense echo’s, INXS This Is The Time soul, blikkerige Prince hi-hats, opgepoetste beats en synthesizer gitaren. Eigenlijk alles wat fout is, maar waar we zo optimaal van genieten. Bijzonder hoe Harald Vanherf geheel in eigen beheer zo’n leuke gelikte plaat produceren, klasse!!