Als beide ouders in de filmindustrie actief zijn is het als kind zijnde moeilijk om fictief en non-fictief te scheiden, zeker als deze fantasievervaging de eerste levensjaren illustreert. Danielle Aykroyd is de dochter van het acteurskoppel Dan Aykroyd en Donna Dixon. Dan Aykroyd draagt voor eeuwig het The Blues Brothers stigma met zich mee en adviseert zijn dochter om voor een baan in de muziekbranche onder een alias te werken. Danielle Aykroyd herdoopt zichzelf tot Vera Sola, een prachtige donkere verschijning die zich met Shades al letterlijk in the picture speelt. Het leven is allang geen vrolijk sprookje meer en met haar donker romantische teksten kiest ze overduidelijk voor het surrealistische film noir David Lynch kamp.

Elvis Perkins heeft een soortgelijke achtergrond als Vera Sola, zijn vader speelt de rol van psychopathische moordenaar Norman Bates in de Alfred Hitchcock thriller Psycho. Het tweetal raakt bevriend en delen niet alleen de passie voor films maar ook die voor muziek. Na het succes van zijn derde I Aubade soloplaat nodigt Elvis Perkins zijn jeugdvriendin Vera Sola uit om hem in 2015 tijdens zijn tournee te vergezellen. Dit duwtje in de rug leidt tot de voorzichtige The Misfits Last Caress cover EP, het voorwerk van het in 2018 verschenen Shades. Door de overrompelende aandacht en lovende reacties wacht haar een veelbelovende carrière. Of de singer-songwriter dit stormachtig verloop niet aankan, of dat het rockwereldje haar niet het bevredigend resultaat oplevert is niet bekend. Al snel verdwijnt ze in de luwte en dreigt het Vera Sola verhaal tot een vroegtijdig einde te komen.

De zangeres verruilt Elvis Perkins voor Nashville country producer Kenneth Pattengale om in alle rust haar sound te perfectioneren. Het startpunt van de Get Wise ontdekkingstocht. Na vijf jaar stilte kondigt ze opvolger Peacemaker aan. Een kleine maand eerder is debuutalbum Shades al op de streamingsites te vinden. Ze maakt er geen half werk van en blijkt uiteindelijk dus toch voor een muzikantenbestaan te kiezen. Peacemaker staat voor een heftig vijfjarig tijdvlak waarin tegenslagen als wantrouw en ontrouw, verlies en de daaruit voortkomende boosheid een grote rol spelen. Het therapeutische Peacemaker is het verwerkingsproces, de puzzel wordt passend gemaakt, al neemt het niet de pijn weg. Peacemaker is stukken harder dan het dromerige Shades. Die opgekropte woede vindt al direct in Bad Idea zijn weg naar buiten, en moet die track nou net als een kampvuurliedje beginnen.

So Say: Come And Spark Up The Forest
Outlay The Twilight Her Glow
Make Way For The Dark To Set Us Under
Our City By The Ashes Overthrown
Oh It’s A Bad Idea

Bad Idea met de fanfareblazers treurnis, de subtiele kinderkoor onschuld, de donker neuriënde cello en de vluchtig voorbij fladderende strijkers. Bad Idea verbrandt het verleden totdat er slechts folky asresten overblijven. De nieuwe kern van een nieuwe toekomst, het Peacemaker startpunt. Vera Sola is hier nog niet de tot oplossing komende troubleshooter, maar een gevaarlijk ontvlambaar projectiel. Als een voorspellende zigeunerin leest ze de lijnen van haar bestaan op haar handen uit. De getekende littekens vormen in het stevige The Line en zeker ook bij het mysterieuze reggae skanking Hands de later toegevoegde zijwegen. The Line ontwikkelt zich als een stoere cineastische western rocker, met van Chris Isaak geleende surfgitaarakkoorden. Vera Sola verloochend haar achtergrond niet en maakt dierbaar van het filmisch inlevingsvermogen gebruik.

I’m Lying, liefde is blind en kan alleen maar met leugens bestreden worden. De enige kansrijke remedie tegen het liegen is het bedriegen. We doorlopen dezelfde tunnel. Voor de een lacht de verblindende schittering aan het einde toe, de ander blijft in de duisternis achter. De jazzy Get Wise exotica zoekt het heil in een doorrookte triphop omlijsting. Het dik aangezette Desire Path flirt met de eind jaren vijftig erfenis van songbook zangers, flirt met onwetende slaapkamer slachtoffers, flirt met het vermogen om een perfecte popsong te ontkrachten. Het is net een tikkeltje te groot, te bombastisch, te kitscherig. Bewust of onbewust? Ze dweept hier wel met het Lana Del Rey mysterie, en geeft er een down to earth twist aan.

In het tranen wegpinkend Waiting slaapliedje vervalt ze weer in de slachtofferrol, een laatste afscheid waarna ze het verleden definitief afwendt. De dichtgetrokken deur blijft gesloten. Schimmen van vroegere tijden achtervolgen haar in Is That You?. Elke vreemdeling identificeert zich met die verloren geliefde, elke huidige geliefde vervaagt in een vreemdeling. Gekooid in haar eigen veilige licht georkestreerde Bird House bevecht ze het nachtelijke verlangen. Uiteindelijk revancheert Vera Sola zich in de lugubere Blood Bond murder ballad waarmee ze in het voetlicht van PJ Harvey treedt, niet de minste om je mee te identificeren. Het Instrument of War scheidingsdrama toont de zwaktes, uiteindelijk zijn er alleen maar verliezers over. Hopelijk heeft Vera Sola haar onzekerheden overwonnen en is ze nu een blijvertje.