Diegenen die dachten dat het nieuwe U2 album een voorspelbaar vervolg zou worden op How To Dismantle An Atomic Bomb komen bedrogen uit. No Line On The Horizon is namelijk een rijk en ambitieus album.

Misschien was de eerste single Get On Your Boots van het nieuwe album niet de meest geslaagde keuze. De wat warrig klinkende single is ook niet echt representatief voor de prachtige rest van dit album.

Nadat de band met How To Dismantle An Atomic Bomb een sterk maar muzikaal wat voorspelbare opvolger had gemaakt op terug-naar-oude-sound album All That You Can’t Leave Behind, volgde een periode van bezinning. In eerste instantie werd gedacht om met producer Rick Rubin te gaan werken. De man die eerder zowel Johnny Cash, Neil Diamond en vorig jaar ook Metallica een nieuw muzikaal leven gaf. Een samenwerking met Rubin voor de Green Day / U2 cover van The Saints Are Coming van The Skids werkte prima. De opnamen voor een album verliepen echter moeizaam en maar een van de opgenomen tracks werd uiteindelijk uitgebracht. Window At The Skies was de single voor de U2 verzamelaar U218.

Met het duo Brian Eno en Daniel Lanois, die reeds vanaf het Unforgettable Fire album uit 1984 optimaal bij de band betrokken zijn, werden uiteindelijk de opnamen gemaakt voor het nieuwe album. In totaal werden er vijftig tot zestig songs opgenomen waarvan er nu elf op het nieuwe album staan. Veel van de opnamen werden gemaakt in Marokko. Later werden studio’s in New York, Dublin en Londen gebruikt.

Met het lekker rockende titelnummer wordt een sterke start van het nieuwe album gemaakt. Een onweerstaanbare riff van The Edge maakt Magnificent een ijzersterke opvolger. De spanning die deze twee eerste songs oproepen wordt daarna niet meer los gelaten. De band klinkt over het gehele album hecht en soepel en Bono’s stem wordt over de jaren alleen maar mooier. Zijn teksten zijn op het nieuwe album verstoten van een politieke lading en klinken echt en puur.

Het gitaargeluid van The Edge, toch al zo kenmerkend voor het geluid van U2, is op het nieuwe album wederom een onmiskenbare drijfveer. Songs als Unknown Caller, het erg lekkere Stand Up Comedy en I’ll Go Crazy If I Don’t Go Crazy Tonight draaien meer dan ooit op de strakke riffs die The Edge neerlegt. Maar juist ook in Fez/Being Born, met een aan The Unforgettable Fire herinnerende synthesizer partij, en de fraaie rustige songs als White As Snow en Cedars Of Lebanon weet hij een sfeerrijk muzikaal landschap te scheppen.

No Line On The Horizon is een sterk en spannend U2 album waarmee de band opnieuw bewijst dat het de term ‘grootste rock n roll band ter wereld’ meer dan verdient. Elke band die op een nieuw album nog steeds zo vol ambitie klinkt mag die naam met gratie dragen.