The Walkmen blijft verrassen. Ook hun nieuwe album Lisbon is een pareltje dat met meerdere draaibeurten alleen maar mooier wordt.

The Walkmen, waarvan de bandleden uit New York en Philadelphia komen, startten nog maar 10 jaar geleden en maakten reeds 6 fraaie albums. Vanaf hun debuut Everybody Who Pretended To Like Me Is Gone uit 2002 begon een ware zegetocht die met het verschijnen van hun voorlaatste prachtalbum You And Me van 2 jaar terug, een voorlopig hoogtepunt kende. Voor hun nieuwe album Lisbon, inderdaad volledig geïnspireerd op de liefde voor Portugal, werden in totaal 30 songs geschreven. In totaal werden daar 11 voor het nieuwe album voor geselecteerd.

De tegendraadse en jachtige, tegen Strokes en Cure aanleunende, sound van de begindagen is de afgelopen jaren overgenomen door een meer sfeervol, breed uitwaaiend geluid. Het maakt de band alleen maar interessanter. De songs van Lisbon klinken broeierig en warm en de songs vloeien prachtig in elkaar over. Albumopener Juveniles zet de toon voor een prachtig ingetogen sfeer. Het lekker rockende Angela Surf City sluit daar fijn op aan, maar de ingetogen songs krijgen daarna al snel weer de overhand. Het zeer fraaie Woe Is Me en While I Shovel The Snow zijn daar uitstekende voorbeelden van. Maar met super songs als Blue As Your Blood en Torch Song laat de band helemaal horen waar ze toe in staat is.

Lisbon is een van de mooiste albums van dit jaar en een album dat de muzikale groei van The Walkmen in volle glorie laat horen.