In tijden niet een album gehoord dat zo uit het hart komt als Samba is Our Gift van de Braziliaanse The Ipanemas. Een album waarbij alles wat de mannen, beiden zeventigers, muzikaal in hun leven hebben meegemaakt er in één hartstochtelijke verzameling songs vol uitkomt.

In de jaren vijftig en zestig ontdekte de wereld de fascinerende Braziliaanse klanken van de bossa nova. Een muziekstijl ontworpen door meester componist Antonio Carlos (Tom) Jobim, die dreef op door ritmische maar relaxte jazz vermengd met samba. Met La Garota de Ipanema (The Girl from Ipanema) scoorde hij, in samenwerking met tekstschrijver Vinicius de Moraes, een enorme wereldhit en bossa nova werd een herkenbaar muzikaal genre.

Jobim en de Moraes schreven een hele trits aan songs die door de grote Braziliaanse zangers en zangeressen werden uitgevoerd. Bij het wereldsucces werden deze natuurlijk ook door de grote Amerikaanse artiesten, zoals Frank Sinatra en Ella Fitzgerald, opgenomen.

De meeste van deze songs werden opgenomen in de studio’s in Rio de Janeiro waar echte studio-orkesten aanwezig waren. Orkesten die alle artiesten moesten begeleiden. In het orkest van een de grote studio’s zaten ook drummer Wilson das Neves en gitarist Neco. Zij waren als muzikanten de mede grondleggers van de bossa nova.

Voor hun bijdrage aan het orkest kregen ze in 1964 de kans om voor Sony een album op te nemen. Ze verzonnen de naam The Ipanemas en maakten met vrienden het volledig instrumentale album Os Ipanemas. Het album was muzikaal een succes maar vond het helaas het publiek maar mondjesmaat en stierf een roemloze dood.

Zowel das Neves als Neco kregen de ene na de andere mooie opname of tourklus aangeboden en vergaten het album. Totdat platenverzamelaar Joe Davis, eigenaar van het vermaarde Far Out Recordings uit Londen, in de late jaren negentig hun eerste album te pakken kreeg en das Neves belde met de vraag of ze een nieuw album voor hem wilden opnemen. Das Neves vertelde Davis dat alleen hij en Neco van de originele Ipanemas nog leefden maar dat hij heel erg geïnteresseerd was.

In 2001 verscheen The Return of the Ipanemas, waarop Wilson das Neves de vocalen prachtig voor zijn rekening nam, en nimmer was een titel zo toepasselijk. En nu eindelijk kregen ze de kans om hun eigen songs te laten horen. Iets waar ze in de tijden van de orkesten nooit de kans voor kregen omdat ze songs van anderen moesten spelen. De prachtige temperamentvolle muziek vond al snel een weg naar het publiek en een tweede, al net zo sterk, album Afro Bossa werd opgenomen.

Ondertussen allebei in de zeventig hebben de mannen voor Samba Is Our Gift, hun derde album na de terugkeer, nu hun allermooiste songs geschreven. Songs vol levenservaring, muzikale bagage en virtuoze muzikaliteit. Ze kregen bij de opnamen van het album, net als de twee voorgangers, volop hulp van Azymuth drummer Mamao (Ivan Conti), gitarist/bassist Jorge Helder, trombonist Vitor Santos, pianist Fernando Moraes en trompettist Jesse.

Reeds vanaf opener Imperial zit je volledig in een tijdloze Braziliaanse sfeer. De temperamentvolle stem van das Neves, de heerlijk zwoele ritmes, die heerlijk aan oud Rio verwante strijkers en de blazers lekker prominent in de sound. Muziek die je in elk jaargetijde een heel warm gevoel geeft. Dan weer sterk ritmisch, verwant aan de Afrikaanse noordelijk Braziliaanse roots samba van de zwarte working class, dan weer loom swingend als klinkend uit die coole clubs die je aan de kusten in de warme zomers van Brazilië vindt.

Het blijft zeer opzienbarend dat Neco en das Neves juist nu ze zoveel ouder zijn alleen maar mooiere songs zijn gaan schrijven. En met Mamao en Helder als mede-arrangeurs, mannen die de sound van Neco en DasNeves zo perfect aanvoelen, wordt elke song optimaal verrijkt in warmte en sound. Samba is our Gift kent elf, zowel instrumentale als gezongen, tracks en biedt alle muzikale rijkdom die Das Neves en Neco in hun leven hebben opgedaan/verzameld. Een album uit het hart.

Samba Is Our Gift is een meesterwerk. Een album zo belangrijk als dat van de Buena Vista Social Club. Met die zo fascinerende Braziliaanse jaren vijftig en zestig vol in de muziekgeschiedenis is Samba Is Our Gift een even onverwacht als wonderlijk mooi geschenk. Ik kan me niemand voorstellen die met songs als Valsamba, Samba Pra Mim Mesmo en O Samba é O Mieu Dom zijn hart niet volledig aan The Ipanemas verliest.

NB. Beide mannen toerden met de diverse artiesten tot vorig jaar, toen Neco een gebroken arm opliep (die natuurlijk bij oudere mensen minder snel herstelt), nog volop. De geplande tour met The Ipanemas moest dus helaas (voor ons) ook uitgesteld worden. Dit jaar aan het einde van de zomer zal deze nu (hopelijk) gaan plaatsvinden.