Wat een ongelooflijk goed album hebben The Decemberists gemaakt met The King Is Dead. Hun gloedvolle melodieën, sprankelende gitaren en fantastische songs klonken niet eerder zo geweldig. Hoe goed hun voorgaande vijf albums ook waren, zo compleet als op The King Is Dead klonk de band niet eerder.

The Decemberists kwamen in 2000 bij elkaar in Portland, Oregon en vanaf het begin was duidelijk dat ze geen gewone band waren. Met Colin Meloy als voornaamste songschrijver van onvoorspelbare songs en met bandleden die elk meerdere instrumenten kunnen bespelen werd al een snel een mooi oeuvre opgebouwd. Met de albums Picaresque (2005) en The Crane Wife (2006) werden ware parels gemaakt. De band werd in thuisland Amerika omarmt en speelde in de jaren die volgden in steeds grotere zalen. In Europa werd getourd maar door het grote succes thuis waren lange tours hier onmogelijk. De band bleef hier dus relatief klein. Met het voorlaatste album Hazards of Love (2009), een conceptalbum met een dikke knipoog naar de Britse folk van de jaren 60, werd een nieuw verrassend hoogtepunt bereikt. Voor het nieuwe album verliet de band de Britse folk en keerde terug naar de America.

The King Is Dead (een titel die verwijst naar het album The Queen Is Dead van The Smiths, een andere heldenband van Meloy) zal voor The Decemberists de grote doorbraak gaan betekenen. Wereldwijd. De songs die Meloy schreef voor het nieuwe album zijn gewoonweg te goed en toegankelijk om ongemerkt voorbij te gaan. Van de prachtige albumopener Don’t Carry It All via het fraaie June Hyhm, Calamity Song tot de prachtsingle Down By The Water (hoe geniaal moet een single tegenwoordig eigenlijk zijn om op de radio gedraaid te worden????). De zeer fraaie albumafsluiter Dear Avery laat je gelijk naar de speler lopen om het album opnieuw, van voren af aan, te laten spelen.

The King Is Dead kent gewoonweg alleen maar gloedvolle songs die hoe simpel in opbouw soms, optimaal boeien en beklijven. Maar wat wil je ook als de weergaloze Gilian Welch de duovocalen in 7 songs fraai tot zich neemt en R.E.M.’s Peter Buck in 3 songs de gitaren zo mooi laat klinken als op de eerste R.E.M. albums. De invloed van het oude R.E.M., een heldenband van Meloy, klinkt op het gehele album door. Of het nu Buck is die meespeelt of de invloed die hij heeft gehad op het meespelen op het album, Meloy heeft er de optimale inspiratie uitgehaald.

The King Is Dead van The Decemberists is een album dat de lat voor een fraai nieuw muziekjaar gelijk ontzettend hoog legt. The King Is Dead is het meesterwerk van The Decemberists waarop we hoopten.

Tracklisting The King Is Dead:

1. Don’t Carry It All
2. Calamity Song
3. Rise To Me
4. Rox In The Box
5. January Hyhm
6. Down By The Water
7. All Arise!
8. June Hyhm
9. This Is Why We Fight
10. Dear Avery