Move Like This is het eerste album van The Cars sinds Door To Door uit 1987. De band bestaat inmiddels zo’n 35 jaar. In Nederland waren 1984 en 1985 de succesjaren van The Cars. Toen scoorde de band met pakkende singles en spraakmakende clips. Hello Again, You Might Think en natuurlijk Drive – gezongen door de inmiddels overleden Benjamin Orr – kwamen veelvuldig voorbij op radio en tv.

Move Like This borduurt na 24 jaar weer vrolijk verder op het werk uit de jaren tachtig. De eerste tracks van het album laten weer de typische, heldere en praktische Cars-pop horen. Leuk, maar tot de verbeelding spreken doet het niet.

Zanger Ric Ocasek, 62 alweer, maakte naam als producer van onder meer Weezer (de succesvolle ‘blauwe’ en ‘groene’ albums) en No Doubt. Hierdoor kan hij ook een stevige, poppy rocksound neerleggen. Keep On Knocking is hier het prettige bewijs van.

Zoals het een popalbum betaamt is het na een paar uptempo tracks de hoogste tijd voor een ballad. Het stemmige, zoete Soon klinkt erg bekend en borduurt voort op oud succes. Een vervelende track is het echter allerminst. Tegen het einde van de plaat duikt er met Take Another Look nog een langzaam nummer op. Het is een track die zo uit een Top 40 van vijfentwintig jaar geleden lijkt te zijn weggeplukt. Er is veel retromuziek op ons afgevuurd de afgelopen tien jaar, maar The Cars doen er hier nog een schepje bovenop.

It’s Only, met een lekker soepel zingende Ocasek is een van de betere uptempo tracks. Sad Song is een ander lichtpunt. Rechtdoorzee-pop met dikke toetsenpartijen die het refrein kracht bijzetten. Het eerdergenoemde Keep On Knocking is ook zo’n track die ervoor zorgt dat het comeback-album van The Cars meer is dan een herhalingsoefening. Anno 2011 voegt de band aan de mix van lichtvoetige pop en eighties-ballads gelukkig ook nog wat steviger werk toe. Het eindresultaat is een aardig en slim uitgebalanceerd album.