Love klinkt toch een stuk vriendelijker dan Stone, dit moet Simon Stone gedacht hebben toen hij in het jaar 2000 met de sixties indiepopgroep The Loves aan de slag ging. Simon Stone wordt dus Simon Love en zelfs nadat dit hyperactief spelende retro gezelschap er in 2011 met het big bang …Love You bubblegum album de stekker eruit trekt gaat Welshman Simon Love gewoon onder die artiestennaam verder. Invloeden van buitenaf? Die zijn er in het werk van Simon Love meer dan genoeg terug. Oude helden, daar teert toch alle muziek op? Simon Love adoreert op zijn solo debuut It Seemed Like a Good Idea at the Time al eerder David Bowie (Wowie Zowie) en Elton John (Elton John), op zijn tweede plaat Sincerely, S. Love x voegt Ramones (Joey Ramone) zich bij dit gezelschap.

Love, Sex & Death Etc. Eenvoudig gezegd begint het leven bij de liefde en de seks en eindigt het bij de dood. Niks is zo onwaarschijnlijk als de aftrap van het geboorte en het onvermijdelijke einde. The Old Romantics, de naïevelingen, ooit flitsend en hip in de jaren tachtig, een knipoog naar de kleurrijke personages welke zichzelf ooit The New Romantics noemen, nu gedateerd en oubollig. Alles gaat voorbij, en toch blijft het verlangen naar dat gezapige geluid aanwezig. Love, Sex & Death Etc. leeft in het verleden, is nergens vernieuwend, nergens uniek en nergens vooruitstrevend. Simon Love heeft het gezonde gevoel voor die typische Britse humor, maar is tevens kritisch cynisch heerlijk verhalend met de nodige dosis aan zelfspot.

De liefde. De Me and You glamrock Britpop, de bellen en de toeters, wilde avonturen tijdens een zeer gezellige huwelijksnacht. Dat de seks hierin een aandeel heeft is duidelijk. Zoetsappig in I Will Always Love You Anyway, gemeen bijtend in I Love Everybody in the Whole Wide World (Except You). Paniekaanvallen overheersen bij het beginnend ouderschap. Au Revoir My Dude is een liefdesbrief aan zijn babyzoontje, de angst om hem te verlaten, en dan kom je ook al snel bij de dood terecht. The Worst Way to Die, je kind in onwetendheid achter laten.

De dood. De relatie tussen Wales en de Britse regering is er na het hele Brexit gebeuren niet echt op vooruit gegaan. Daar komt in het geval van Simon Love het overlijden van zijn moeder nog bij, die op 15 mei 2020 overlijdt, dezelfde dag als het belachelijk beschaamde lockdown feestje van de Britse regering. Voor Simon en zijn zus is het onmogelijk om hun stervende ouder te bezoeken omdat ze zich aan de coronaregels moeten houden. The Fuck-Up is het demonstratieve protest, verpakt in liefdevolle schijnheiligheid, een keiharde schop naar ondeugdelijk leiderschap. I Will Dance psychedelica, als de Conservatieve Partij zich de afgrond in werkt danst Simon Love op hun graf.

Toch laat hij zich niet aan het Verenigd Koninkrijk binden, het is bijna heiligschennis hoe de Amerikaanse invloeden Love, Sex & Death Etc overnemen. De plaat is aardig met campy kampvuur sentiment, Northern soul blazers, Honky Tonk countryrockers, het aan R.E.M. (Everybody Hurts) schatplichtige The Worst Way to Die en een jammerende You’re on Your Own hakbijl Bob Dylan parodie gevuld. Met gemak schud hij het allemaal uit zijn goochelaarsmouw. In die ontremde veelzijdigheid ligt zijn zwakte, Simon Love mag zich best wat puntiger afzetten, aan het psychedelisch komisch bedoelde L-O-T-H-A-R-I-O komt geen einde aan. Het zal Simon Love waarschijnlijk niks uitmaken, liefde, seks en de dood, daar draait het uiteindelijk allemaal om.