De Britse jazzmuzikant Shabaka Hutchings blijft zich eigenwijs door de jazz bewegen. Na jaren prominent saxofonist geweest te zijn heeft hij voor het eerste werk onder eigen naam voor klarinet en fluit gekozen. Opvallend genoeg wordt zijn geweldige sax spel, waarmee hij een openbaring binnen de jazz werd, op het meditatieve Afrikan Culture niet gemist.

Het is maar een korte eerste plaat die hij met Afrikan Culture uitbrengt. Eigenlijk is het eerder een EP te noemen. Opvallend omdat hij met zijn bands Sons of Kemet, The Comet is Coming en Shabaka and the Ancestors juist steeds van die lijvige albums uitbracht. Maar de acht korte tracks die de EP telt vormen een coherent verhaal en de muziek is imposant.

Hutchings is zo’n muzikant die goed nadenkt waar hij met zijn muzikale leven naartoe wil en precies die muziek maakt die hem uitdaagt. Als dat proces op is bouwt hij een pauze in, zoals hij kortgeleden met zowel met het zeer succesvolle Sons of Kemet en The Comet is Coming deed, om goed te overdenken waar hij de volgende stappen wil zetten.

Afrikan Culture is nu na vele jaren in bands zijn eerste collectie composities onder zijn eigen naam. Natuurlijk is de titel politiek sociaal geëngageerd, dat is al het werk dat Shabaka uitbrengt, de muziek is al net zo daarop geïnspireerd. De muziek is ingetogen, meditatief waarbij Shabaka’s spel op fluit, (bas)klarinet. Mbira (een duimpiano uit Afrika) en shakuhachi  (een Japans fluitinstrument gemaakt van bamboe) even bijzonder als prachtig klinkt.

Met Alina Bzhezhinska op harp, Kadialy Kouyate op kora, Kwake Bass op Musical Box en Dave Okumu op gitaar heeft Shabaka daarnaast uitstekende extra muzikanten en sfeermakers om diverse composities mee te verrijken. Het levert een fraai muzikaal landschap op maar juist in ingetogenheid volledig overtuigt.

Afrikan Culture is niet alleen een ode aan het ‘moederland’ maar tevens een muzikale reis die spiritual jazz een nieuwe lading geeft. Met titels als Black Meditation en Ritual Awakening maakt Shabaka heel duidelijk waar hij naartoe gaat. Met een titel als Call It An European Paradox trouwens al net zo.

De politieke reis die Shabaka vanaf zijn jonge muzikale jaren maakt kent geen beperkingen. Zijn muziek al net zo. De muziek die hij maakt is immer innovatief en emotioneel geladen en hoewel er geen sax te horen is, is Shabaka’s manier van fluit en klarinet spelen uit duizenden herkenbaar als het zijne. En als in Ritual Awakening de musical box en de gitaar van Okumu in Explore Inner Space voor wat fraaie vervreemding zorgen wordt het allemaal nog veel mooier. Hoor je tevens de progressie die er met deze manier van spelen en schrijven nog verder mogelijk is.

Als Afrikan Culture een aanloop vormt tot wat we van Shabaka Hutchings de komende jaren kunnen verwachten, ligt de toekomst van de jazz wijd open. De acht tracks die de EP telt laten dat in volle glorie horen.