Robin Kester brak de afgelopen jaren door met haar tweede ep, This Is Not a Democracy. De mix van dromerige pop, elektronica en milde psychedelica trok ook de aandacht in het buitenland. Kester en band stonden bijvoorbeeld vorig jaar op festival SXSW. Eerder dit jaar probeerde Kester de songs van dit nieuwe album uit tijdens een try-out in Leiden. Dat werd een genietbare kennismaking in kleine kring. Nu is het tijd voor het grote publiek.

Honeycomb Shades; de titel draagt iets zoets en donkers in zich. Dit is ook zeker van toepassing op de muziek van dit debuutalbum. Het royale aantal singles dat voorafging aan het album lieten al horen dat Kesters songs iets hypnotiserends en schilderachtigs hebben maar ook vaak een onbestemde ondertoon laten horen. Kesters zang is als een even subtiel als indringend muziekinstrument: niet bijzonder uitgesproken articulerend weet ze de songs toch van een gezicht te voorzien. De muziek is smaakvol en sensueel, soms pittig of donker, dan weer zweverig. Namen als Moss (Marien Dorleijn produceerde Honeycomb Shades) of Lola Kite schieten soms te binnen, al zijn dit slechts vage referenties.

Fries and Ice Cream is statige, stevige electropop, met emotievolle zang. Jeugdherinneringen die met het verstrijken der tijd verkleuren. Het is niet de enige keer dat Kester achterom blikt. ‘We were skinny little kids’, zingt ze verderop in het gelijknamige nummer, dat opvalt door drukke maar toch subtiele drums op de achtergrond en meanderende gitaren.

De singles Leave Now en Cat 13 kregen al airplay bij onder meer BBC 6. Eerstgenoemde is straf en uptempo met donkere sfeertinten. Cat 13, met schrille, ingetogen zang handelt over veilig wegkruipen in de auto, ‘avoiding strangers’. Net als op het wat mysterieuze, maar vinnig eindigende Blinds schetst Kester een binnen- en een buitenwereld. ‘Daylight seeps through honeycomb shades…’. Hier speelt juist meer het verlangen de gesloten ruimte te verlaten.

Kester en band leggen een consistent klinkend album neer dat op subtiele wijze varieert: Infinity Song is snel en strak. De muziek ademt new wave maar krijgt door de zweverige zang, fijne elektronica en effectvolle gitaareruptie toch een breder beeld. Celeste laat juist weer een opstandiger ritme horen, met daarover shoegaze gitaartonen. Ook Dead End kent een interessante ritmiek. Een geladen sfeer met vocalen die soms als mistflarden voorbij kronkelen en een sfeerwending richting een abrupt einde. Het afsluitende Hands, met zijn niet aflatende, beheerste gitaaraanslagen en fraaie contrasterende, trippy slotakkoord is een van de betere songs, al ontlopen de nummers op dit album elkaar niet veel in kwaliteit.

Zo is Honeycomb Shade een plaat die je zowel verleidelijk als onzeker, of soms zelfs onheilspellend zou kunnen noemen. Mooie, persoonlijke sfeertinten met een pittig fundament. Evocatieve songs die ruimte laten voor interpretatie en daardoor blijven prikkelen.

Robin Kester en band gaan vanaf eind maart op tournee met Amber Arcades:

Woensdag 22 maart: Paard, Den Haag
Donderdag 23 maart: Merleyn, Nijmegen
Zaterdag 25 maart: EKKO, Utrecht
Zondag 26 maart: Patronaat, Haarlem
Vrijdag 31 maart: VERA, Groningen
Woensdag 5 april: Rotown, Rotterdam
Donderdag 6 april: Cul de Sac, Tilburg
Zondag 9 april: Tolhuistuin, Amsterdam