Is er in het universum plaats voor een andere levensvorm, en zo ja, hoe staat deze dan in verhouding tot de mensheid? Vriendschappelijk, of juist vijandig? Er is al zoveel over geschreven, en er zijn al zoveel films over verschenen; Close Encounters of the Third Kind, E.T. the Extra-Terrestrial, de mysterieuze ufo crash in Roswell. The Truth Is Out There zou Fox Mulder in The X-Files zeggen. Deze fascinatie voor buitenaards leven heeft tevens zijn uitwerkingen op de popmuziek. Muzikanten als David Bowie, Frank Black (The Pixies), Megadeth en Jean-Michel Jarre verbreden hun zichtveld, en halen hun inspiratie uit de oneindigende kosmos. Het Brusselse elektronische wonderkind Chris Genn verkent ook die onwetende grenzen.

Sinds de opkomst van de krautrock en de synthpop spelen keyboards en synthesizers een steeds grotere rol in de muziekuitvoering en muziekbeleving. Chris Genn staat dan wel met beide voeten in de techno rave wereld, zijn alter ego REAL TRVTH maakt een mooie uitvlucht naar een futuristische toekomst, waar micro-organismen als parasieten in de mensheid infiltreren, emoties bepalen en het aangetaste brein volledig herstructureren. Via deze voedingsbron manoeuvreren ze hun seksuele romantische obsessies, dringen ze heimelijke dromen binnen en reformeren de weggevreten zielsleegte. Vredelievend of kwaadwillig? REAL TRVTH vult dit verder niet in, die eer krijgt de luisteraar. Een mooi gewaagd concept welke Chris Genn in een zevental albumtracks uitpluist. 333, het magische engelengetal, of een ontcijferbare code uit de ruimte. 333 is de schijndans van het hiernamaals, waarin geloof en ruimtevaart botsen en engelen met aliens om een aandeel in het fictieve bestaan knokken.

Grimmige industrial beats karakteriseren het cyberpunk aandeel. Opgewekte stuiterende Summer of Love acid house mengt zich met de ongeïnteresseerde stemzeurderigheid van de nonchalante Madchester psychedelica. De vlak vocaal beperkte Chris Genn maakt slim van zijn handicap gebruik en geeft 333 die vragende doodse bezieling mee. Het sluit allemaal weer perfect bij dat retro gedesillusioneerde deprimerende postpunk tijdsvlak aan. Aarzelend voegt een gitaar zich bij het gezelschap om vervolgens in het niets te verdwijnen. De multi-instrumentalist zit nog in die onbevangen onderzoekersfase en stoeit als een overenthousiaste gamer met vintage computerbliepjes. De aanval is ingezet, maar speelt zich nog overduidelijk in het luchtledige af.

Is de boodschap van 333 niet simpelweg het antwoord op de invloed van de sociale media op ons non-sociale functioneren? Versterkt de pandemie de leegte die hiervoor in de plaats komt? Een concept in het concept? Op dat vlak staat 333 dichter bij het heden dan bij het verleden. Eenzame buitenstaanders, hunkerend naar de doorstart van het massale clubgebeuren. Ground Control to Major Tom in een maatschappij waarin het controlerende zelfbeeld juist ontbreekt. De mens is in principe een kuddedier, maatschappelijk tot eenzame individualisten afgeremd, massaal naar de verwachte clubgebeuren doorstart hunkerend. REAL TRVTH bewandeld exact diezelfde weg, dat belooft wat in de nabije toekomst.