Voordat we er erg in hadden is Trouble, dat zo machtige ‘debuut’ van de Amerikaanse Ray LaMontagne, dit jaar alweer twintig jaar oud. Heel productief was hij na dat debuut niet echt want zijn nieuwe album Long Way Home is pas zijn negende, maar aangezien het wachten bij hem altijd weer uitstekende albums oplevert zij het hem vergeven.

Ook Long Way Home heeft in songs weer die fijne tijdloosheid die zijn werk zo interessant maakt. En die uit duizenden herkenbare stem is en blijft zijn grote troef. Wat een krachtige intensiteit en emoties maakt zijn stem toch altijd los. Een stem die met elk album meer soul in zich draagt.

Heerlijk hoe hij gelijk met Step Into Your Power het album in volle soulmood opent. Wat een verrukkelijk uptempo opening voor een album dat verder een vooral ingetogen akoestische sfeer heeft en waar zijn stem al net zo imposant klinkt. Bijgestaan door The Secret Singers klinkt hij in Yearning mooier dan ooit.

LaMontagne heeft zo’n herkenbare hand van songschrijven dat je met het beluisteren van elk nieuw album gelijk meegaat in de sferen. Even later ontdekt dat die zo toegankelijke songs steeds weer fijne dieptes kennen, ontzettend veel muzikaliteit in zich hebben. Tegelijkertijd ontzettend veel muziekmaakplezier herbergen. Luister naar My Lady Fair, wederom zalig soulful, en je begrijpt wat ik bedoel.

Opvallend ook hoe hij zijn helden eert: eerst Neil Young in het fraaie And They Called Her California en even later Stephen Stills in The Way Things Are. De sfeer van de songs is overduidelijk die van zijn helden, met LaMontagne’s stem maakt ze gelijk volledig eigen (het horen van Treetop Flyer van Stephen Stills was ooit LaMontagne’s reden om zelf muziek te gaan maken, red.).

Long Way Home is wederom een LaMontagne plaat die je gelijk in je hart sluit. Al helemaal als hij na het instrumentale So, Damned, Blue (of is het de instrumentale aanzet tot?) weer even vol raakt met de schitterende titelsong die het album afsluit.

Long Way Home is met nog geen 32 minuten natuurlijk aan de korte kant. Tegelijk zullen er dit jaar weinig albums uitkomen met een warmere gloed en emotionele innemendheid als Long Way Home.