Toen aan het begin van de 80’s de zwarte muziek behoorlijk begon in te kakken en er nauwelijks nog spannende albums verschenen, was daar opeens Planet Rock van Afrika Bambaataa & The Soulsonic Force. In New York was het sinds 1982 al een jaar of wat behoorlijk aan het borrelen en nam een nieuwe generatie producers en artiesten steeds meer het roer over. Geïnspireerd op de muziek van Kraftwerk en Yellow Magic Orchestra en nu eens niet gebaseerd op hun eigen zwarte roots, ontstond een revolutionaire nieuwe muziekstroming, aangevoerd door een hele stoot aan nieuwe, onbekende namen: Hashim, Nucleus, Man Parrish, Jonzun Crew, Afrika Bambaataa, labels als Tommy Boy en producers als Arthur Baker, John Robie, John ‘Jellybean’ Benitez, The Latin Rascals en Shep Pettibone. Deze nieuwe muziek werd als electro aangeduid en de sound was inderdaad nog niet eerder gehoord. Kraftwerk en Gary Numan waren electronisch, maar deze nieuwe muziek was electronisch én funky. Een gevaarlijk dansbare combinatie en het begin van een nieuw tijdperk in de dansmuziek: de electro bleek lange tentakels te hebben en de nieuwe ontwikkelingen waren niet meer te stoppen. De ene na de andere baanbrekende plaat verscheen en ontstonden compleet nieuwe stijlen, veelal voortgekomen in de duistere underground van de grote Amerikaanse steden. De ingeslapen zwarte muziek kreeg een nieuwe stoot adrenaline.

Het Tommy Boy label, producer Arthur Baker en clubs als de Heartthrob, 1018 en The Funhouse waren de brandhaarden van de opkomst van de electro en na Planet Rock verschenen in rap tempo allerlei tracks van veelal onbekende acts, die duidelijk maakten dat deze nieuwe stroming serieus en niet te stoppen was. De rol van de producer en remixer als geluidsmanipulator werd steeds groter en werden steeds dominanter. Artiesten waren vaak de uithangborden voor het studiogeknutsel van veel nieuwe, jonge geluidskunstenaars, die vaak een achtergrond hadden als club-DJ. Producties van Arthur Baker zijn nu legendarisch en de corpulente New Yorker stond bekend om zijn typische manier van produceren en editen en verscheen in de vroege jaren ’80 de ene na de andere productie en remix van zijn hand.

Eén van de eerste acts die op langspeelformaat debuteerde was Planet Patrol, een project van Arthur Baker, John Robie en de zangers Herbert J. Jackson, Joseph Lites, Rodney Butler, Michael Anthony Jones en Melvin Franklin. Planet Patrol was gemodelleerd naar 60’s Motown vocal sound van acts als The Temptations en The Four Tops, maar dan zwaar overgoten met een electrosaus. Het debuutalbum verscheen ongeveer gelijktijdig met de release van een ander ijkpunt in de vroege electro: het debuutalbum van spacefreaks Jonzun Crew, eveneens uitgekomen op Tommy Boy en daarmee had het New Yorkse label meteen twee sterke troeven in handen en was het in die tijd een label dat ertoe deed.

Op Planet Patrol’s gelijknamige debuutalbum was alles te vinden wat op dat moment de trend was: een overdaad aan electronische geluiden, nerveuze drummachines, dubeffecten en lang uitgesponnen nummers. Arthur Baker en John Robie gingen flink tekeer achter de mengtafel en alhoewel het eindresultaat voor veel mensen af en toe too much was, was de combinatie van soulful close harmony zang en hippe electrosounds opvallend en was dit een volstrekt nieuw geluid. Slechts zes nummers waren te vinden op Planet Patrol: veel vocaal vuurwerk en allerhande flipperkastgeluiden in Cheap Thrills, Danger Zone en Don’t Tell Me, retro-glamrockelectro in de opvallende Gary Glitter cover I Didn’t Know I Loved You (Till I Saw You Rock & Roll), de electroballad It Wouldn’t Made Have Made Any Difference en de op de basistrack van Planet Rock gebaseerde Play At Your Own Risk, dat feitelijk de vocale versie van Bambaataa’s groundbreaking classic is. En met een speelduur van nog geen 40 minuten werd wel een statement neergelegd door Baker en Robie. Een sound die nog aan het begin stond van een verdere ontwikkeling en die echt nieuw klonk.

En net zoals veel albums uit die tijd was het of via de import verkrijgbaar of op een inferieure Europese persing. CD’s waren er toen nog niet en pas veel later verscheen ook een digitale versie van het album, maar was nauwelijks te verkrijgen en al snel helemaal niet meer leverbaar. En eindelijk verschijnt Planet Patrol nu in een strakke, geremasterde versie. En omdat de oorspronkelijke speelduur aan de behoorlijk korte kant is, is er nog voldoende ruimte over op de CD en wordt dat opgevuld met een paar remixen en 12”-versies. Evenals het ook onlangs opnieuw uitgebrachte Gonna Get You van Freeez is Planet Patrol een album dat verscheen in een tijd, waarin hiphop nog rap werd genoemd en house nog moest worden uitgevonden en ook dit album nu gezien kan worden als een product van die tijd en waarop volop werd geëxperimenteerd met nieuwe productietechnieken en electronica, die in de dance een steeds grotere opmars maakte en daardoor de poorten opende voor een hele nieuwe generatie producers en muziekmakers, die vanuit een totaal andere invalshoek aan de slag gingen. Een tijdperk die voor de dansmuziek van onschatbare waarde is geweest en waar nu nog de invloeden van te horen zijn. Vanuit die optiek is Planet Patrol dan ook een belangrijk album en nog steeds krachtig en even freaky klinkt als op het moment dat het verscheen.

Tracklist Planet Patrol:

1. Cheap Thrills
2. Danger Zone
3. I Didn’t Know I Loved You (Till I Saw You Rock And Roll)
4. Play At Your Own Risk (Remix)
5. It Wouldn’t Have Made Any Difference
6. Don’t Tell Me
7. Play At Your Own Risk (12” Version)
8. Danger Zone (Remix)
9. Play At Your Own Risk (Lil’ Jon Remix)