De in Amsterdam wonende Franse zanger Philippe Elan heeft al 13 albums uitgebracht. Op dit album verkent hij zijn eigen persoon en wil hij de pop-invloeden in zijn chansons ontdekken.

De pop-invloeden zijn niet echt te horen in de mooie eerste chanson Seras-tu-là en de derde Enfer et Paradis die door de violen en cello eerder een klassiek karakter hebben. Maar ze zijn door Elan’s warme en rustige zang erg mooi. In de meer ritmische tweede track Doux Souleil en Rendez-vous dans une autre vie van Françoise Hardy zijn wel pop invloeden te horen, mede door het gitaarspel van producer en arrangeur Reyer Zwart die de composities voor Enfer et Paradis en de vijfde track Deux rêves heeft geschreven, ook zo’n hele relaxte chanson waarin Reyer Swart ook piano, lap steel gitaar en mellotron speelt.

Tant De Belles Choses is nog de mooiste chanson, maar oorspronkelijk ook van Françoise Hardy net als de achtste track Brumes die begint met mooi gitaarspel van Reyer Swart; en de laatste en twaalfde track het melancholieke Personne d’Autre. Heel verrassend is Najaarstuin, een compositie van Lenny Kuhr en de tekst van de Nederlandse dichter Rick van der Made. Een Fransman die in het Nederlands zingt dat is bijzonder en het is ook goed verstaanbaar. En rêve on se voit is een compositie van de Nederlandse filmcomponist Merlijn Snitker en klinkt wel erg als een pop chanson. Belangrijk in alle acht tracks zijn de relaxte drumpatronen van Pim Dros.

Net zo verrassend als Najaarstuin is het door Jon Anderson, zanger van Yes, geschreven Show Me. Dit is een echte popsong en niet eens een chanson! Maar Elan heeft ook een Engelstalige song in het Frans vertaald, namelijk He was a friend of mine van Willy Nelson. Door de Franstalige versie heeft Il était mon ami ook veel van een mix van pop en chanson.