×

Paul Weller

Wake Up the Nation

Geschreven door:

Uitgebracht door: Island

Wake Up the Nation Paul Weller Alternative 4 Paul Weller – Wake Up the Nation Written in Music https://writteninmusic.com

Paul Wellers uitgangspunt bij de sessies voor ‘Wake Up the Nation’ was het weergeven van het leven in de stad. Urgentie en claustrofobie waren sleutelwoorden. Dus geen akoestische instrumenten en landelijke sfeerscheppingen, zoals op voorganger ’22 Dreams’, maar regelmatig een scherper, metalen geluid.

Al improviserend en met hulp van onder meer Kevin Shields (My Bloody Valentine) en Bev Bevan (The Move/ELO) kwam het album in de Black Barn Studios in Surrey tot stand. Opvallende naam onder de gastmuzikanten is die van Bruce Foxton. Na het heengaan van The Jam in 1983 hadden de wegen van Weller en Foxton elkaar nauwelijks nog gekruisd.

Geagiteerd

Weller is op zijn 51e nog flink geagiteerd en bereid muzikaal van zich af te bijten. Gevoed door een afkeer van de ‘zee van middelmatigheid’ in Engeland in de media, op tv, in muziek en in de politiek ramt hij er een flink aantal korte en verbeten songs uit, die een mix van pop, punk en pubrock laten horen. ‘Haal je kop van Facebook, zet je telefoon uit’, klinkt het in de titeltrack. ‘Fast Car, Slow Traffic’ – met Bruce Foxton – is ook zo’n muzikaal gifkikkertje, al serveert Weller hier nog een sfeerrijke break die het nummer wat verdieping geeft. Afsluiter ‘Two Fat Ladies’ jakkert ook goed door maar klinkt als een routineklus.

Het experiment wordt dus niet geschuwd op deze plaat: ‘7&3 Is the Strikers Name’ draagt door de gitaarstorm de handtekening van Kevin Shields. Wellers vocalen gaan mee in het avontuur en maken het nummer af. ‘Whatever Next’ en ‘In Amsterdam’ zijn instrumentaal. Doet de eerste nog wat denken aan The Jam ten tijde van ‘Sound Affects’, de tweede is een smaakvol folkoristische walsje dat The Style Council oproept. De grotestadspsychedelica van ‘She Speaks’ verderop is weer een heel ander verhaal.

Ondanks alle experimenteerdrift zijn het over het algemeen toch de wat meer gangbare tracks die het meest overtuigen: ‘Andromeda’ is een mooi en warm nummer dat wat aan Bowie doet denken, een naam die trouwens wel vaker te binnen schiet bij het beluisteren van deze plaat (en dan met name de Bowie ten tijde van ‘Low’).  Weller excelleert als vanouds met de dikke en onweerstaanbare seventies grooves van ‘Aim High’ en levert met ‘No Tears To Cry’ op bijna achteloze wijze een puike popsong in de traditie van de Walker Brothers.

Het is de vraag of deze spontane en bonte verzameling van songs en schetsen op grote schaal zal aanslaan. Met ‘Wake Up the Nation’ maakt Weller het de luisteraar niet bepaald gemakkelijk. Hij had ook best iets kritischer naar de tracklist mogen kijken, want die is met zestien nummers aan de lange kant. Aan de andere kant, een ruwe diamant is nog altijd meer welkom dan een belegen inkopper. Een ruime voldoende voor ‘The Modfather’ derhalve, en een half sterretje erbij voor de getoonde levenslust.



  1. Moonshine
  2. Wake Up The Nation
  3. No Tears To Cry
  4. Fast Car / Slow Traffic
  5. Andromeda
  6. In Amsterdam
  7. She Speaks
  8. Find The Torch, Burn The Plans
  9. Aim High
  10. Trees
  11. Grasp And Still Connect
  12. Whatever Next
  13. 7 & 3 Is The Striker's Name
  14. Up The Dosage
  15. Pieces Of A Dream
  16. Two Fat Ladies