Overmono
Good Lies
Tom Russel heeft het als ervaringsdeskundige allemaal bewust meegemaakt. De anarchistische tegenreactie van de illegale raves, de opkomst van de drum and bass, de jungle hoogtijdagen, de techno feesten en de succesjaren van de stadion vullende house acts. Gouden tijden voor het jaren negentig dancecircuit. Zijn tien jaar jongere broertje Ed kent vooral de spannende verhalen over de uitputtende weekenden. Toch vinden ze elkaar in deze gezamenlijke interesse en gaan ze afzonderlijk van elkaar als DJ aan de slag. Bij toeval ontstaat bij een familiebezoek aan hun moeder het wijze besluit om als duo aan een project te werken. Het begint allemaal vrij onschuldig, en ze brengen de eerste TR/ER release in 2012 op het Brothers label uit. Hiermee trekken ze de aandacht van het grote XL Recordings welke het tweetal onder hun hoede neemt. Niet de minste dus, die in het verleden al revolutionair werk van The Prodigy en Basement Jaxx op de markt brengen. Hogepriesters van de nineties dance die de bloedbroeders hoorbaar inspireren.
Toch is het uit Zuid-Wales afkomstige Overmono spaarzaam in het lanceren van nieuw werk, en richten ze zich voornamelijk op EP’s. Totdat ze na het vorig jaar verschenen Cash Romantic eindelijk de overstap naar een volwaardige plaat aankondigen. Zelden kijkt men zo naar een dance release als Good Lies uit. Maar voldoet Good lies aan deze torenhoge verwachtingen, daar kan ik nog geen zinnig antwoord op geven. Good Lies is de voltooiing van het voorbereidende werk, Overmono next level. Niet te vergelijken met de mellow techno, de afterparty ambient house en stevige drum and bass van de Arla EP’s of de Whities 019 jungle. De latere dobermann albumhoezen worden hun kenmerk, en deze amicale waakzame viervoeters sieren ook de Good Lies schijf. Good Lies is doordachter, perfecter, volwassener zelfs. De tracks hebben een duistere ondertoon, en zijn soms iets te serieus om het feestende publiek te vermaken.
De zomerse Feelings Plain R&B song beschrijft het adembenemende Need Help Breathin gevoel van verliefdheid. Een sterke berustende zalvende opener, oorspronkelijk als afsluiter bedoeld. Achteraf gezien is deze track dus de juiste aftrap van het vernieuwde Overmono. Door die ademnood hangt er ook een gevaarlijk naargeestig randje aan, onbewust herinnert het Need Help Breathin zinnetje ook aan de laatste noodlottige Eric Garner woorden. De verontrustende Arla Fearn dubstep is de overtreffende trap van de Arla EP’s voorwerk, waarmee ze definitief een periode afsluiten. De basis van het Good Lies titelstuk ontstaat tijdens de samenwerking met Smerz, en heeft inderdaad iets van dat duistere sprookjesachtige van het Noorweegse dames koppel. Toch suddert dit startpunt het gehele opnameproces voort, en komt het pas tijdens de afrondingsfase tot voltooiing.
St. Panther draagt het laag op laag opbouwende Walk Thru Water, en benadrukt nogmaals hoe fijn het uitvalt als je met gastmuzikanten in zee gaan. Dat omgevingsfactoren een grote invloed op het ontstaan van nummers uitoefenen bewijzen ze hier wel. De track komt tot stand wanneer ze zichzelf noodgedwongen in de studio opsluiten, terwijl de allesvernietigende Eunice storm ongeduldig afwachtend tegen de deur klopt. Het geeft een beklemmend claustrofobisch effect wat vervolgens in de Cold Blooded postpunk duisternis overgaat. Ongelofelijk, als je beseft dat het fundament juist een typisch jaren negentig breakdance beat betreft. Allemaal prachtig sereen uitgebalanceerd, toch ontbreekt er iets essentieels. De Skulled trance maakt dit helemaal goed. Het is opzwepend, hallucinerend, en dus vooral erg speels en dansbaar. Dit zijn de momenten waar het plezier van afstraalt.
Waarschijnlijk leggen de Russell broertjes de lat voor zichzelf te hoog door vaak die afkomst te verloochenen. Ze hebben juist bestaansrecht vanwege hun eigenzinnige kijk op de clubcultuur, en de invulling daarvan. Fatboy Slim roept het jaren geleden al; Everybody Needs a 303, en ook Overmono maakt in de dromerige Sugarushhh techno hartslagen gretig van deze bas synthesizer gebruik. Het pompende Calon is letterlijk het Good Lies hart. Het veelvoud aan toegangspaden naar deze kern lopen vast, en aan de horizon is de stagnerende stilstand zichtbaar. Overmono dreigt ten onder te gaan aan goedbedoelde ideeën, die ze in het speelplezier belemmeren. Gelukkig herpakken ze zich in het uptempo vooruitgeschoven Is U single, waar krautrock snelwegen de file problematiek van Calon oplossen.
De misplaatste Vermonly cooling down wordt te vroeg opgestart, en ontaardt in een niet bevredigende cold turkey nachtmerrie trip, want eigenlijk zijn we nog niet uit uitgefeest. Op het retro So U Kno lonken de massale clubavonden, en ondanks dat de beats verraderlijk duister zijn, is dit toch wel een prettig staaltje genieten. Wat hebben we die dansvloervreugde gemist. Dat Calling Out ook aan deze verwachtingen voldoet, is al langer duidelijk. Deze single ligt in het verlengde van het Faithless werk (wat mis ik deze pioniers toch) en opent opnieuw de clubdeuren. Good Lies is een geslaagde, maar ook een verantwoorde veilige plaat. Die uitstellende pandemie amputatie van de uitgaansgelegenheden geven het een grimmige donkere glans mee. Een leugentje om bestwil mag, maar hier weegt de waarheid een stuk zwaarder.