×

Recensie

Electronic

20 augustus 2019

Numb

Mortal Geometry

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Metropolis

Mortal Geometry Numb Electronic 4 Numb – Mortal Geometry Written in Music https://writteninmusic.com

Vancouver heeft vanaf de jaren tachtig tot eind vorige eeuw een prominente rol in de electro industrial scene vervuld. Het confronterende Numb maakt net als Skinny Puppy met harde dansbare beats indruk. De duistere gothic schaduw geeft deze een overdonderend gevoel mee. De pioniers liggen diep in het collectieve geheugen van oude Electric Body Music liefhebbers begraven. Sinds 2000 is er van Numb geen teken van leven waarneembaar. Maar nu zijn ze uit hun bijna twintig jarige winterslaap ontwaakt. Als een dokter Frankenstein reanimeert en activeert het Metropolis Records deze grootheden. Dit resulteert in het gruwelijke vette Mortal Geometry, waarmee ze het daglicht aanschouwen om paniek en chaos op de ingedutte dansvloeren te zaaien. Ze zijn nu helemaal terug, klaar om te overheersen.

Uit de asresten van Numb herrijst de herboren feniks Don Gordon als enige uit de kern van deze donkere geprogrammeerde act. Door zichzelf volledig autonoom op de arrangementen en uitvoering te richten ontstaat een grimmig persoonlijk eindproduct. Er wordt niet getracht om aansluiting bij de hedendaagse dancescene te vinden. Juist bij die eigenzinnigheid ligt Don Gordons kracht. Het valt direct op dat het accent van de provocerende knallende beats meer naar de donkere sfeervolle elektronica is verschoven. Neemt niet weg dat de sound nog steeds snoeihard dreigend vanuit de speakers op je af komt. In de basis hoor je cyberpunk terug waarover de meest beangstigende structuren zijn verwerkt. Door het evenwicht komt het ondanks het naargeestige karakter nergens te beklemmend over.

Mortal Geometry laat vooral het eighties tijdperk herleven. Met een afgestoft synthpop geluid hoor je Gordon van zijn meest vriendelijke kant. Lang uitgespeelde soundscapes wisselen met korte statische synthesizergeluiden af. Hierbij zoekt hij duidelijk de inspiratie bij het Numb startschot in 1986. De band haakt minder op hun laatste album Language of Silence in, maar herdefinieert juist de kernbeginselen. Het is onmogelijk om het verleden te veranderen, maar het is niet uitgesloten om vanuit die basis nieuwe ideeën te creëren. Dit kan zelfs verfrissender werken dan met grof geweld een doodlopende weg hardhandig open te breken.

Zelfs in het dravende tracks is er plaats voor rust. De doordachte afwisseling maakt hiervan een aangenaam spanningsveld. De veerkracht laat nieuwe noemenswaardige elementen in de ruimtes toe. Spookachtige effecten en subtiel gitaarspel zijn mede verantwoordelijk voor diepgang in de gevarieerde songs. Zo sterk is er zelfs aan de plaat gesleuteld dat de ambient soundscapes zich er eenvoudig tussen laten plaatsen. Door deze tegen het einde op te stellen heeft het een decadente werking. De vernietigingsdrang van de vorige tracks laat een spoor van leegte achter. Opgedrongen kalmte komt hiervoor terug. De afsluiter past beter eerder al op de plaat, tenzij het de opzet is om dan nog iets nieuws te creëren.

Door de pauze van bijna twintig jaar heeft het een volwassener karakter. Gordon verlangt terug naar de jeugdigheid, maar zet dit gelukkig niet om tot opgekropte frustraties. Hierdoor ontstaat er dus meer openheid en variatie in de militante precisie en strak gestructureerde sound. Numb bewijst dat er nog steeds groeimogelijkheden zijn. Met Mortal Geometry maken ze een plaat met een duidelijke opbouw, waardoor het allemaal niet zo inwisselbaar klinkt. Een sterke hang naar een gepasseerd tijdperk met een prachtige opbloeiende herwaardering. Missie geslaagd.



  1. Redact
  2. Hush
  3. Complicit Silence
  4. The Waiting Room
  5. How It Ends
  6. Summer Lawns
  7. When Gravity Fails
  8. Shadow Play
  9. Mortal Geometry
  10. Hush (Creation To Negation)