De geboortegrond van Micah P. Hinson ligt in countryhart Memphis, al groeit hij echter in Texas op. Genoeg basis voor een rasechte cowboy zanger dus, in de praktijk loopt het anders. Muzikale vrijheid is er van huis uit meer dan genoeg. De piano van grootmoeder is altijd beschikbaar, en als Micah en zijn broer de puberteit bewapend met gitaar ingaan, ontstaat er een gezonde strijd om elkaar in dat spel te overtroeven. Micah verkoopt zijn ziel aan de duivel en laat zich door de verharde Ministry industrial sound en de gitzwarte gothic romantici van The Cure inspireren. Vervolgens raakt hij verknocht aan de net zo destructieve Sonic Youth noise en de deprimerende Nirvana grunge.

Op jonge leeftijd belandt hij kansloos verslaafd dakloos op straat, zijn gitaar voorziet hem mondjesmaat van de eerste levensvoorzieningen. Nee, dat singer-songwriter straatmuzikantenleven komt niet met zijn oorspronkelijke rockster bestaansvisie overheen, maar is hier pure noodzaak. Vreemd genoeg lukt het hem om in die beroerde toestand in 2004 zijn Micah P. Hinson and the Gospel of Progress debuut op te nemen. In zijn betere periode vervolgt hij daarna een universitaire opleiding, en als hij mentaal en fysiek in staat is om op te treden slaat in 2007 het noodlot toe. Een goede vriend mept hem speels amicaal net te hard op de rug, waardoor hij voor langere tijd met heftige rugpijn moet dealen. De volgende verslaving, ditmaal aan het pijnstillende Fentanyl is al snel een feit. Als hij zich eindelijk herpakt heeft, krijgt Micah in 2011 een vervelend tourbus ongeluk. Er volgt een intensief revalidatieproces. Ondanks dat de Americana singer-songwriter dan geen instrument kan bespelen, blijft hij met zijn laag krakende stemtimbre als zanger gewoon optreden.

I Lie to You is ondertussen alweer zijn elfde studioalbum en wordt in een recordtempo van vijf dagen tijd met behulp van een strijkersensemble in Italië opgenomen. Nog steeds heerst die diepzwarte twijfel over het muzikantenbestaan. De rauw slepende Ignore the Days heimwee countrytrack is een excuus voor zijn langdurige afwezigheid. Het persoonlijke met musicalstrijkers gevormde Carelessly is alweer ruim twintig jaar geleden geschreven en handelt over een ongewenste zwangerschap en het drastische besluit welke Micah en zijn toenmalige vriendin dan nemen. De uiteindelijke abortuskeuze is in strijd met zijn religieuze achtergrond, waardoor het waarschijnlijk zolang duurt voordat de singer-songwriter dit nummer op tape zet.

Privé zijn er gelukkig wel genoeg geluksmomenten. Hij trouwt met zijn muzikale partner Ashley Bryn Gregory, de reddende engel uit de hemel in het The Bad Seeds paarsgekleurde What Does It Matter Now? Als geliefd familieman is hij trotse vader van drie kinderen. Toch blijft hij tevens die rusteloze ziel welke soms ook heimelijk in de Find Your Way Out tragiek naar zijn onzekere zwerversbestaan terugverlangt. Ook het traditionele door Johnny Cash opgevoede 500 Miles roept die oneindigende prairiehorizon blik op. Eenzaam de nacht tegemoet rijdend, met de maan als verlichtende gids. De befaamde tragikomische John Denver uitvoering van Please Daddy, Don’t Get Drunk This Christmas is ondertussen ook alweer vijftig jaar oud, en aan een nieuw honky-tonk jasje toe.

Het wel degelijk door Micah P. Hinson zelf geschreven Wasted Days and Wasted Nights heeft alle capaciteiten in zich om tot een klassieker uit te groeien. The Days of My Youth is een terugkerende themasong in de gewelddadige Reservation Dogs tienerserie, welke mooi op zijn Indiaanse roots aansluit, en heeft hierdoor al een kleine cultstatus opgebouwd. Micah P. Hinson is een patriottistische socialist in hart en aangetaste nieren, die zich als fanatiek voorstander van een gelijkwaardige gezondheidszorg inzet. Een maatschappelijk betrokken achtergrond welke ook hier op het diepgaande melancholische People aanwezig is. De gemene deler van een overwonnen vernietigend verleden geeft de muziek een licht religieus tintje. Al blijkt godsdienst samen met zijn morbide murder ballads liefde zoals in het voort sjokkende Walking on Eggshells hoe dan ook een waardige inspiratiebron. Micah P. Hinson voegt zich hiermee in het gezelschap van Nick Cave, Johnny Cash, Howe Gelb en Willie Nelson. Och, je kan het beroerder treffen.