Ez Kî Me is een intrigerend album van het trio van zangeres en actrice Meral Polat die poëtische liederen zingt in het Koerdisch en Turks; met eigen teksten en gedichten van haar vader wijlen Ali Ihsan Polat.

Bij deze muzikale reis langs hedendaagse Anatolische volksmuziek, Koerdische klanken en rauwe oosterse blues wordt ze muzikaal bijgestaan door Chris Doyle op gitaar, piano, orgel en synthesizer en door Frank Rosaly op drums. De opnames zijn gemaakt in het Bimhuis. De sfeer van het album is wel heel apart en neemt je als luisteraar mee naar een andere wereld. Zo begint Hoş Geldin!, de eerste van de negen tracks, met sterk rock-achtige gitaarspel waarbij je denkt aan Anatolische rock.

De zang van Meral Polat in haar eigen taal is heel erg mooi en ondanks het feit dat je de taal niet verstaat roept ze met haar zang wel een enigszins melancholieke stemming op. Dat geldt nog meer voor de rustige zielsnijdende titeltrack Ez Kî Me (Wie ben ik?) waarin Meral Polat met haar stem heel goed de hoogte in weet te gaan. Dit is een song met een emotionele diepgang die door het orgel spel van Doyle sterk wordt geaccentueerd. Jammer genoeg staat bij de teksten in het cd-boekje geen vertaling.

Wiayé begint met zware drum en wordt gekenmerkt door een enigszins zwaarmoedige sfeer, vooral door de zware ritmiek en het rauwe gitaarspel. Tracks als Elqajiyê en Bile Bile zijn erg intrigerend, vooral Bile Bile is erg goed! Net als het veelal krachtig groovende Diya met zeer ritmische en energieke zang van Meral Polat. In Benem is Doyles gitaarspel zeer enerverend. Al met al is dit een zeer bijzonder album.